ŚFiNiA

towarzyski.pelikan

Kiedy człowiek porzuci zdrowy rozsądek, zaczyna chrzanić głupoty, w które sam nie wierzy. Nie myśli tego, co myśli, tylko to, co powinien myśleć. Filtruje odbiór rzeczywistości poprzez wstępne założenia, ideologie, dogmaty. Nie poznaje rzeczywistości, tylko własne myśli o niej.

Jedyne bezpośrednie poznanie rzeczywistości może wieść przez zdrowy rozsądek, którego jednak nie można sprowadzić do jakiegoś zestawu przekonań. Wówczas zdrowy rozsadek zmieniłby się w ideologię. Właśnie istotą zdrowego rozsądku jest jego nieideologizowalność, jest tym, co wyrywa człowieka ze szponów ideologii, głosem sumienia, który stopuje człowieka, kiedy ten w zacietrzewieniu broni bzdur, którym nie daje wiary, tylko dlatego, że np. chce być konsekwentny.

A z tego wypływa ważny wniosek, że zdrowy rozsądek pozwala bezpośrednio oglądać rzeczywistość pod różnymi kątami, bo nie ma z tym żadnego problemu. Każda ideologia musi być spójna, konsekwentna jeśli ma być traktowana poważnie. Dlatego człowiek zideologizowany musi się pilnować, żeby nie wypaść z jej torów. Podporządkowuje swoje doświadczenie świata wymogowi niesprzeczności w ramach przyjętego modelu. Zdrowy rozsądek reaguje spontanicznie na okoliczności, to co jest prawdą zdrowego rozsądku zależy od kontekstu, konkretnej sytuacji. Kiedy człowiek rozsądny wygłasza dwa różne i niespójne względem siebie sądy, nie przeczy sobie, bo każdy z tych sądów opiera się na innym doświadczeniu. Mamy w tym wypadku do czynienia z odmiennymi punktami odniesienia. Człowiek zideologizowany jest zobowiązany zachować wierność wobec ideologii (a więc musi wygłaszać sądy spójne z innymi sądami), a człowiek rozsądny wobec doświadczenia (musi wygłaszać sądy spójne z doświadczeniem).

Semele

Ok. Podaj jakiś przykład zideologizowania....

towarzyski.pelikan

Semele

towarzyski.pelikan

Semele

towarzyski.pelikan

Semele

towarzyski.pelikan

Semele

Jakiego rodzaju doswiadczenie?

towarzyski.pelikan

mat

towarzyski.pelikan

Netlis

Wiele się mówi o widzeniu rzeczy takimi jakie są. Również buddyści tak mówią. Laicka, zaczerpnięta z buddyzmu i spopularyzowana na zachodzie medytacja mindfulness, polega na obserwacji zjawisk i akceptowaniu ich takimi jakie są.

Niestety taka postawa utwierdza fałszywe przekonanie, że zjawiska istnieją w sposób obiektywny, a medytujący są pasywnymi i statycznymi odbiorcami czy obserwatorami zjawisk.

Świat nam się jednak nie jawi. Zawsze patrzymy na niego w określony sposób, co powoduje określony jego wydźwięk, a to jak patrzymy jest wynikiem tego jak świat wpływa na nas.
Jest to dynamiczna interakcja.

Budda uczył wyzwalającego postrzegania zjawisk, a prawda o nich - 3 znamiona egzystencji, odsłania się w tym właśnie procesie.

Mówi się "prawda cię wyzwoli", można też powiedzieć "obserwuj w sposób wyzwalający, a dostrzeżesz prawdę".

Zdrowy rozsądek kojarzy mi się raczej ze zrównoważonym postrzeganiem, a nie z postrzeganiem wolnym od jakiejkolwiek formy.

Piotr Rokubungi

W pierwszym wpisie tego tematu tyle głupot, że aż nie chce mi się ich wymieniać.
Z grubsza biorąc zgadzam się z treścią wpisu Netlisa, ale: Postrzegania wyzwalającego od czego? Od postrzegania? ;-P

Co to jest zrównoważone postrzeganie? Raczej nie ma czegoś takiego, bo każdemu postrzeganiu towarzyszą emocje, choć często w niezauważalnym stopniu; choćby podstawowa emocja, czyli stres- „napięcie” uwagi...
Pokuszę się nawet o więcej: każda osoba, która uważa, że tylko niesubiektywnym rozsądkiem się kieruje..nie istnieje, bo osoba, to odczucia, emocje, uczucia przede wszystkim, a te zawsze niosą ze sobą dozę „nieuzasadnionej” wiary, że bardziej tak, a mniej owak np.

towarzyski.pelikan

Michał Dyszyński

towarzyski.pelikan

Michał nie przeczytał wstępniaka:

Semele

Edytowany

Piotr Rokubungi

Zauważcie- szczególnie towarzyski.pelikan- że oczywistości są też tylko wydawaniem się...

towarzyski.pelikan

Netlis

Piotr Rokubungi

Piotr Rokubungi

@towarzyski.pelikan: Masz poniekąd rację; ale napisałem wcześniej „tylko wydawaniem się”, ponieważ tzw. przez ciebie oczywistości są również tylko założeniami; a to dlatego, że trzeba przyjąć, założyć właśnie, że coś, na co się np. patrzy, jest takie, jakie się to postrzega. A nie jest takie, bo wiadomo, że wszystko jest „szersze”, niż się wydaje patrząc np. tylko oczami własnymi, a przez również coś innego. Wobec czego [i nie tylko] to, co wywołuje qualia jest nieznane, ponieważ postrzegane są tylko wrażenia, a nie to, co je wywołuje.

@Netlis: Nie da się uniknąć ani iluzji, ani cierpienia w tym świecie. Z twego przykładu: sznurek, to też tylko kolejna iluzja „w innym świetle”.

lucek

Michał Dyszyński