ŚFiNiA

Michał Dyszyński

W religiach, choć ogólniej w systemach filozoficznych przewija się wątek ludzkich pragnień. Pragnienia, których nie możemy zaspokoić stają się źródłem frustracji, cierpienia. Dlatego pojawia się postulat wyrzeczenia się pragnień. W Biblii jest następujący fragment:

MaluśnaOwieczka

Michał Dyszyński

MaluśnaOwieczka

Hill

Kiedyś trafiłam na taki kanał, gdzie są ludzie, którzy rzucili wszystko i mieszkają w samochodach, camperach, a jest tam nawet facet, który zdecydował się mieszkać w jaskini

https://www.youtube.com/@PeaceLoveandOm/videos

ale myślę, że z tymi pragnieniami niekoniecznie chodzi o wpadanie w skrajności i prowadzenie ascetycznego życia, ale o osiąganie wolności wewnętrznej, wolności od przywiązań, od życia na pokaz, od wyścigu szczurów, od konsumpcjonizmu itp. Myślę, że można prowadzić życie proste i skromne, w granicach zdrowego rozsądku, tak żeby nie zostać uznanym za wariata

Michał Dyszyński

Semele

Pragnienia są bardzo różne. Dla jednej osoby bedzie to nowa otomana i firanki, dla innej spacer po lesie i dobra książka.

Brak pragnień to ojaw depresji. Lub jakiejś traumy.

Hill

Michał Dyszyński

Hill

Michał Dyszyński

Hill

Tu ciekawy opis związany z mistyką chrześcijańską

„Bóg sam w sobie jest czystym dobrem”, mówi Eckhart, „dlatego nie zamieszka nigdzie indziej, jak tylko w czystej duszy. Tam On może się wylać: w to może całkowicie wpłynąć. Czym jest czystość? Chodzi o to, że człowiek powinien był odwrócić się od wszystkich stworzeń i skierować swoje serce tak całkowicie na Czyste Dobro, że żadne stworzenie nie jest dla niego pociechą, że nie pragnie niczego, co stworzone, z wyjątkiem tego, co może w nim pojąć Czyste Dobro, którym jest Bóg. I tak mało, jak jasne oko może znieść w sobie coś obcego, tak niewiele dusza czysta może znieść w sobie cokolwiek, jakąkolwiek plamę na sobie, która stoi między nią a Bogiem. Dla niej wszystkie stworzenia są czyste, by się nimi cieszyć; gdyż raduje się wszystkimi stworzeniami w Bogu, a Bogiem we wszystkich stworzeniach”.

„Do tego wszystkie stworzenia są czyste, by się nimi cieszyć!” To nie jest popularna koncepcja mistyka; co przypisuje mu, w obliczu takich przykładów, jak św. Franciszek, św. Mechtylda z Magdeburga, Rolle, Suso i niezliczonych innych, serdeczny lęk przed rzeczami naturalnymi. Zbyt wiele przykładów przesadnej ascezy — jak choćby niefortunna historia o świętym Proboszczu z Ars, który odmówił powąchania róży z obawy przed grzechem — podtrzymywało w tym względzie wulgarne wierzenia; ponieważ na ogół zapomina się, że chociaż większość mistyków praktykowała ascezę jako środek do celu, wszyscy asceci nie są mistykami. Cokolwiek by się nie działo z innymi zaprzeczającymi zmysłom, prawdą jest, że dusza wielkiego mistyka, mieszkająca na wysokich poziomach rzeczywistości, z oczami utkwionymi w świecie transcendentalnym, jest w stanie połączyć z doskonałością dystansu tę intensywną i niewinną radość z rzeczy naturalnych, jako zasłon i naczyń boskości, która wynika z widzenia „wszystkich stworzeń w Bogu i Boga we wszystkich stworzeniach”. „Kto zna i kocha szlachetność Mojej Wolności – powiedział głos Boga do Mechthildy z Magdeburga – nie może znieść kochania Mnie samego, musi kochać także Mnie w stworzeniach”. Ta wszechogarniająca miłość jest charakterystyczna dla oświecenia, które wynika z wiernego wytrwania na Drodze Oczyszczającej; ponieważ wniosek „błogosławieni czystego serca” nie jest jedynie poetyckim stwierdzeniem. Kroniki mistycyzmu dowodzą, że jest to prawo psychologiczne.

Jak zatem rozwiązać tę sprzeczność: że mistyk, który ogłosił fundamentalną konieczność „porzucenia wszystkich stworzeń”, znajduje je jednak czyste, by się nim cieszyć? Odpowiedź na zagadkę leży w starożytnym paradoksie ubóstwa: że prawdziwą wolnością cieszymy się tylko w odniesieniu do takich rzeczy, których ani nie posiadamy, ani nie pragniemy. „Abyś we wszystkim miał przyjemność, w niczym nie szukaj przyjemności. Abyś wiedział wszystko, staraj się nie wiedzieć nic. Abyś mógł posiąść wszystko, staraj się nie posiadać niczego. . . . W oderwaniu duch odnajduje spokój i ukojenie, gdyż niczego nie pożąda, nic go nie męczy uniesieniem i nic nie przygnębia go przygnębieniem, ponieważ stoi w centrum własnej pokory. Gdy tylko czegoś zapragnie, natychmiast się tym męczy”.

To nie miłość, lecz pożądanie — przypadek zaborczy, sam pokarm jaźni — zatruwa relację między jaźnią a światem zewnętrznym i „natychmiast męczy” duszę. Dziel świat na „mój” i „nie mój”, a standardy są nierealne ustawione, roszczenia i pragnienia zaczynają niepokoić umysł. Jesteśmy niewolnikami własnej własności.

[link widoczny dla zalogowanych]

Michał Dyszyński

Hill

Michał myślę, że chodzi tu o oczyszczenie, wewnętrzne ogołocenie się z różnych przyziemnych potrzeb, pragnień, poza tym co konieczne (jedzenie, spanie itp.), po to, żeby stawiać na duchowość i coraz bardziej otwierać się na Boga, stąd te różne posty, ascezy, samoumartwianie się u świętych i mistyków. Zresztą to w innych kulturach podobnie wygląda, że ludzie stawiający na duchowość odzierają się z materializmu, cielesności i dążą do jak największej wolności pod tym względem, oczywiście w miarę naszych ludzkich możliwości

Semele

Michał Dyszyński

Banjankri

Semele

Z powodu upału post mój poszedł sile bujać.

Życie bez pragnień to jest śmierć Michał.

Bywa, że starsi ludzie nawet nie czują pragnienia. Musisz im wodę podac na siłę. Albo dać kroplówkę.

Michał w jakiej Ty zonie żyjesz?

😪😘

Michał Dyszyński

Banjankri

Banjankri

Michał Dyszyński

Banjankri

Michał Dyszyński

Banjankri