ŚFiNiA

Budyy

Dupa Henryka i chrześcijaństwo
Autor tekstu: Robert Anton Wilson

Tego poranka ktoś zapukał do mych drzwi. Kiedy je otworzyłem, ujrzałem zadbaną, ładnie ubraną parę ludzi. Mężczyzna odezwał się pierwszy:

- Cześć! Ja jestem Jan, a to Maria.

Maria: — Cześć! Przyszliśmy by zaprosić cię, byś pocałował z nami dupę Henryka.

Ja: — Przepraszam?! O czym wy mówicie? Kim jest Henryk i dlaczego miałbym chcieć całować jego dupę?

Jan: — Jeśli pocałujesz Henryka w dupę, da ci on milion dolarów; a jeśli nie, spierze cię na kwaśne jabłko.

Ja: — Co? Czy to jakieś wariackie rozruchy?

Jan: — Henryk jest miliarderem i filantropem. Henryk zbudował to miasto. Henryk posiada je całe. On może zrobić wszystko co zechce i chce ci akurat dać milion dolarów, ale nie może póki nie pocałujesz go w dupę.

Ja: — To zupełnie bez sensu. Dlaczego...

Maria: — Kim jesteś by podawać w wątpliwość dar Henryka? Nie chcesz miliona dolarów? Czy nie są one warte małego pocałunku w dupę?

Ja: — No cóż, może, jeśli to prawda, ale...

Jan: — A więc chodź pocałować z nami dupę Henryka.

Ja: — Czy często ja całujecie?

Maria: O tak, cały czas...

Ja: — I dał wam już te milion dolarów?

Jan: — No cóż, nie, nie można dostać pieniędzy póki nie wyjedzie się z miasta.

Ja: — A więc czemu jeszcze z niego nie wyjechaliście?

Maria: — Nie możesz wyjechać póki Henryk ci nie pozwoli, albo on nie da ci pieniędzy i stłucze na kwaśne jabłko.

Ja: — Czy znacie kogokolwiek kto pocałował Henryka w dupę, wyjechał z miasta i dostał milion dolarów?

Jan: — Moja matka całowała Go w dupę cale lata. Rok temu wyjechała, i jestem pewien że dostała pieniądze.

Ja: — Nie rozmawiałeś z nią od tamtej pory?

Jan: — Oczywiście że nie, Henryk nie pozwala na to.

Ja: — Dlaczego więc sądzicie że ktokolwiek dostaje pieniądze, skoro nigdy z nikim takim nie rozmawialiście?

Maria: — No cóż, dostajesz troszkę przed wyjazdem. Może będzie to podwyżka, może wygrasz coś na loterii, może po prostu znajdziesz dwudziestaka na ulicy.

Ja: — A co to ma wspólnego z Henrykiem?

Jan: — Henryk ma pewne znajomości.

Ja: — Przykro mi, ale pachnie mi to jakimś monstrualnym oszustwem.

Jan: — Ale to przecież milion dolarów, czy możesz przepuścić taka szansę? Poza tym, pamiętaj że jeśli nie pocałujesz Henryka w dupę, zbije cię on na kwaśne jabłko.

Ja: — Może jeśli bym mógł zobaczyć Henryka, pogadać z nim, uzyskać więcej bezpośrednich informacji...

Maria: — Nikt nie widział Henryka, nikt z nim jeszcze nie rozmawiał.

Ja: — A więc jak całujecie go w dupę?

Jan: — Czasem posyłamy po prostu całusa, myśląc o jego dupie. Czasem całujemy w dupę Karola i on przekazuje to dalej.

Ja: — Kim jest Karol?

Maria: — Naszym przyjacielem. To on nauczył nas wszystkiego o całowaniu dupy Henryka. Wszystko co musieliśmy zrobić, to po prostu zaprosić go do nas kilka razy na obiad.

Ja: — I tak po prostu uwierzyliście mu na słowo, kiedy powiedział że

jest Henryk, że Henryk chce byście pocałowali go w dupę, i że zostaniecie za to wynagrodzeni?

Jan: — O nie, Karol miał list, który Henryk wysłał mu wiele lat temu, w którym wszystko zostało wyjaśnione. Tutaj jest jego kopia, sam ją zobacz.

Jan podał mi kserokopię ręcznie zapisanej kartki, w której nagłówku stało: „Z notatnika Karola". Było tam wypisanych jedenaście punktów.

Pocałuj Henryka w dupę, a dostaniesz milion dolarów gdy opuścisz miasto.

Używaj alkoholu z wstrzemięźliwością.

Bij na kwaśne jabłko każdego kto jest inny od ciebie.

Zdrowo jadaj.

Henryk osobiście podyktował ten list.

Księżyc jest zrobiony z zielonego sera.

Wszystko co Henryk powiedział jest prawdą.

Myj ręce po skorzystaniu z toalety.

Nie pij.

Jadaj swe parówki wyłącznie w bułkach, bez żadnych dodatków.

Pocałuj Henryka w dupę, albo zbije cię on na kwaśne jabłko.

Ja: — Ale to wygląda na pisane w notatniku Karola.

Maria: — Henryk akurat nie miał papieru.

Ja: — Mam wrażenie że gdybyśmy sprawdzili, okazałoby się to pismem Karola.

Jan: — Oczywiście, ale to Henryk to podyktował.

Ja: — Mówiliście przecież że nikt Henryka nie widział?

Maria: — Teraz nie, ale wiele lat temu przemawiał on do niektórych ludzi.

Ja: — Mówiliście że jest on filantropem. Co za filantrop bije ludzi na kwaśne jabłko tylko za to że są inni?

Maria: — Tego chce Henryk, a ma on zawsze rację.

Ja: — Skąd to wiecie?

Maria: — Punkt 7 mówi że „Wszystko co Henryk powiedział jest prawdą". To mi wystarczy!

Ja: — Może wasz przyjaciel Henryk po prostu zmyślił to wszystko?

Jan: — Nie ma mowy! Punkt 5 mówi „Henryk osobiście podyktował ten list". Poza tym, punkt 2 mówi „Używaj alkoholu z wstrzemięźliwością", punkt 4 „Zdrowo jadaj" i punkt 8 „Myj ręce po skorzystaniu z toalety". Każdy wie że te stwierdzenia są prawdziwe, a więc i reszta taka musi być.

Ja: — Ale punkt 9 stwierdza „Nie pij", co nie pasuje zbytnio do punktu 2. Punkt 6 zaś mówi „Księżyc jest zrobiony z zielonego sera", a to jest totalna bzdura.

Jan: — Nie ma sprzeczności między 9 i 2; 9 po prostu uściśla 2. A co do 6, to przecież nigdy nie byłeś na Księżycu, a więc nie możesz wiedzieć na pewno.

Ja: — Naukowcy udowodnili przecież że księżyc jest zrobiony ze skał...

Maria: — Ale nie wiedzą czy przybyły one z Ziemi, czy z głębi kosmosu, więc równie dobrze może to być zielony ser.

Ja: — Naprawdę nie jestem tu ekspertem, ale wydawało mi się że teoria iż Księżyc powstał z fragmentów Ziemi została obalona. Poza tym, niewiedza skąd skała przybyła nie czyni jej jeszcze zielonym serem.

Jan: — Aha! Właśnie przyznałeś że naukowcy często się mylą, lecz my wiemy że Henryk zawsze ma rację!

Ja: — My wiemy?

Maria: — Oczywiście że tak, Punkt 5 przecież tak mówi.

Ja: — Mówicie że Henryk zawsze ma rację, ponieważ tak mówi list, a list jest prawdziwy ponieważ Henryk go podyktował, ponieważ tak mówi list. To okrężna logika, w niczym nie różniąca się od stwierdzenia: „Henryk ma rację, ponieważ powiedział że ma rację".

Jan: — Wreszcie zaczynasz rozumieć! To takie radosne widzieć kogoś przybliżającego się do myśli Henryka.

Ja: — Ale... ech, nieważne. A co z parówkami?

Maria się zarumieniła. Jan mi zaś odpowiedział:

- Parówki, w bułkach, bez dodatków. To po Henrykowemu. Każdy inny sposób jest zły.

Ja: — A co jeśli nie mam bułki?

Jan: — Nie ma bułki, nie ma parówki. Parówka bez bułki jest zła!

Ja: — Bez przypraw? Bez musztardy?

Maria zamarła porażona. Jan krzyknął:

- Jak ci nie wstyd używać takich słów! Wszelkie dodatki są złe!

Ja: — A więc wielki stos kiszonej kapusty z kawałeczkami parówek jest nie do przyjęcia?

Maria zatkała sobie uszy palcami, mrucząc: — Nie słyszę tego, la la la, la la, la la la.

Jan: — To obrzydliwe. Tylko jakiś potworny zboczeniec mógłby to jeść...

Ja: — To dobrze! Ja jem to bardzo często.

Maria omdlała. Jan zdążył ja pochwycić i wysyczał: — Gdybym wiedział że jesteś jednym z tych, nie marnowałbym swego czasu. Kiedy Henryk zbije cię na kwaśne jabłko, ja tam będę, licząc swe pieniądze i głośno się śmiejąc. Na razie jednak pocałuję Henryka w dupę za ciebie, ty bezbułkowy, parówkokrojący pożeraczu kapusty!

Mówiąc to, pociągnął Marię do ich czekającego samochodu i odjechał.

Autor: Robert Anton Wilson

Tłumaczenie: Eimi Kion

Mała uwaga dla tych, którzy z powodzeniem używają dwójmyślenia i nie kojarzą tej historii:

Henryk = Bóg

Całowanie w dupę = modlitwa

Miasto = nasz wszechświat

Wyjechanie z miasta = śmierć

Milion dolarów = niebo

Pranie na kwaśnie jabło = piekło

Karol = twórca religii, może Chrystus?

Notatnik Karola = Biblia wraz z przykazaniami

Parówki = seks

abangel666

Tekst wszystkim znany, od lat wisi np. na mojej stronie..... przy okazji:
1) tekst jest raczej o Jehowcach a to raczej nie chrześcijanie
2) parówka to nie seks, pomyśl lepiej nad tym

Bart

I znowu to beznadziejne tłumaczenie... ;)

Pan Gąsienica

Budyy

A co to jest parówka?

Jechowcy to jak najbardziej chrześcijanie. W końcu chrzest przechodzą.

Ja tego wcześniej nie widziałem ale podobało mi się i wydajemi się że całkiem nieźle pasuje teżdo katolików. Moze nie w 100% ale coś w tym jest.

abangel666

Pan Gąsienica

Budyy

dwa_ł

racja jehowici to chrześcijanie - można co najwyżej zapytać czy to chrześcijańska denominacja czy wyrosła z chrześcijaństwa sekta
z punktu widzenia dogmatycznego jest to herezja ariańska

bol999

dwa_ł

dwa_ł

nie liczysz się więc z genezą Świadków którzy są grupą wyrosłą z protestantyzmu a nie KrK a jak wiadomo ruchy te pozostają w opozycji poza tym o ile pamiętam nie jest to także dokładnie taki sam kanon ponieważ Jehowici nie uznają kanoniczności tzw. ksiąg deuterokanonicznych ST

poza tym nie wiem o jakich fałszerstwach mówisz - jesteś bardzo ogólny
jako osoba posługująca sie od czasu do czasu tekstem oryginalnym NT jako tako orientująca się w biblistyce mogę powiedzieć, że w katolickich wydaniach i popularnych ostatnio wydaniach ekumenicznych fałszerstw nie ma - co do Jehowitów to powiedzieć mi trudniej gdyż posiadam jedynie niemieckie wydanie NT z logo Strażnicy ;-)

Budyy

dwa_ł NIe wiem skąd wziąłeś oryginały ale z pewością byłaby to sensacja na skalę światową. Prawdopodobnie posiłkujesz się wersją z 3 wieku naszej ery a to nie to samo co manuscrypty z ręki Marka, Mateusza, Łukasza czy Jana. Nie wiem czy fałszerstwa były i czy nazywać to fałszerstwami ale niektóre teksty nowego testamentu zdają sie sugerować iż pewne zmiany były (zwałasza te dotyczące sukcesji apostolskiej)

Ale to nie jest tematem. Tematem są Jehowici którzy tak jak każdy odłam (nie piszę sekta bo według definicji każdy odłam na początku jest sektą) ma swąją interpretację i może stworzć swój kanon. Nie zmienia to faktu iż geneza ich powstania wiedzie od chrześcijaństwa i nie ma tu znaczenia czy jest to Krk czy protestantyzm.

dwa_ł

tekst w języku oryginalnym, w wydaniu krytycznym, uwzględniającym rożne zachowane odpisy - to jest jedno z zabezpieczeń maksymalnej bliskości oryginałowi - zresztą skala różnic nie jest duża mimo, że rozrzut geograficzny i wiekowy jest znacznie większy niż pomiędzy powstaniem czy ostateczną redakcją a najstarszymi zachowanymi odpisami

niestety trudno stwierdzić jakie zmiany przeprowadzano w tekstach i jaką skalę one miały jednak wykazanie znacznego charakteru fałszerstw w liczbie 900 i to dokonanych przez Watykan to przesada
ewangelie synoptyczne jako związane ze sobą (jeśli przyjmiemy że podstawą dla Łukasza i Mateusza jest Marek i Q) są dość dobrze zabezpieczone i łatwo wskazać ewentualne późniejsze zmiany
a co do Jana chroni go także w pewnym stopniu geneza w tym późne uznanie przez całość chrześcijaństwa czy większa łatwość w identyfikowaniu redaktorów

a co do Jehowitów to nie przeczę że są ruchem wyrosłym z chrześcijaństwa, natomiast nie chciał bym żeby to chrześcijaństwo utożsamiać tylko z KrK, który nie jest ulubioną instytucją jehowitów

bol999

dwa_ł

mat

bol999

mat

mat

Ale poczytaj sobie teksty wujcia albo jasia itp. jak to cytuja z wielka atencja te poprawiane i przerabiane kompilacje a jezus powiedzial to, a powiedzial tamto. Nie wiadomo smiac czy czy plakac?

dwa_ł

Z różnych źródeł wiemy, że Ewangelie zostały spisane pomiędzy około 60 a 110 rokiem po Chrystusie – część tekstów jest podejrzana o wcześniejsze istnienie w formie spisanej, ale nie ma na to przesądzających dowodów (chodzi tu o Q i praopis męki). Fakt ten potwierdzają dyskusje na temat kanonu (Tacjan czy Marcjon w II wieku) i użytkowanie tekstów NT przez Ojców. Na pochodzenie wskazuje używany język i treści istotne dla danej wspólnoty - związane z czasem i miejscem powstania – łatwo jest dość zidentyfikować Sitz im Leben. Oczywiście nie wiemy kiedy i gdzie powstały poszczególne teksty, wskazać możemy jednak jak powstawały – np. w wypadku Jana podstawą jest wczesna redakcja, powstała najprawdopodobniej jeszcze przed Markiem, na którą nałożone są dwie kolejne redakcje blisko związane językowo z pozostałymi elementami korpusu Janowego.
Na starożytne pochodzenie dwóch zasadniczych elementów tradycji synoptyczne (Q i Mk) wskazuje ich judaistyczna struktura są to bowiem Halakka i Haggada, więc możliwość ich powstania po wojnie żydowskiej jest trudna do uzasadnienia.
Powszechnie uznaje się też, że powodem spisania Mk staje się śmierć Piotra podczas panowania cesarza Nerona a Q jest tekstem związanym z galilejskim chrześcijaństwem charyzmatycznym.
Co do autorstwa poszczególnych Ewangelii oczywiście nie mamy pewności być może są to pseudoepigrafy co było praktyką dość powszechną. Jednak tradycja nazewnictwa jest także bardzo starożytna – Mt potwierdza choćby Papiasz a w połowie II wieku nazwa Ewangelia jest już terminem technicznym odniesionym dla tych czterech tekstów identyfikowanych po autorach.
Trzeba pamiętać, że w tradycji janowej istnieje mocna hipoteza o dwóch lub nawet trzech autorach o tym samym imieniu.
Jeśli natomiast chodzi o krytykę tekstu Ewangelii to z wyjątkiem poszerzonych zakończeń Ml i J, istnieje w odpisach o ile dobrze pamiętam poniżej 10 różnic mających wpływ na treść, jest wiele wynikających z przekręcenia litery w słowie i to z dwóch powodów – fonetycznych i wzrokowych. Historię takich błędów można śledzić na podstawie różnych odpisów.
Nieco inaczej ma się rzecz z ST tam najstarszym poświadczeniem nie są teksty z Qumran tylko LXX.

bol999

dwa_ł

malachi · Dołączył: 31 Mar 2008 Posty: 472 Przeczytał: 0 tematów

mat

Barah/konto usunięte

macjan

Budyy

Najbardziej prawdopodobne? Czyli co? Miały 2% prawdopodobieństwa czy 99%. Jak oszacować to prawdopodobieństwo.

dwa_ł. Generalnie zgadzam się z tym co napisałeś. Z punktu widzenia biblijnego tak najprawdopodobniej było. I w tym wszystkim najistotniejsze jest to źródło Q. Co to było? Zapis historyczny czy legenda.

macjan

Nie ma znaczenia ile %. Chodzi o to, że nikt tych czterech Ewangelii z kapelusza nie wyciągnął - to, że akurat te zostały uznane, jest wynikiem wnikliwych badań i dysput, jakie miały miejsce w pierwszych wiekach chrześcijaństwa. Sam Chrystus jest postacią niewątpliwie autentyczną - nawet jak ktoś nie uważa Biblii za źródło historyczne, to świadczą o Nim "Roczniki" Tacyta. Sprawa więc ma się o to, która Ewangelia wiernie opisuje Jego dzieła i nauki. Okazało się widocznie, że te cztery robią to zgodnie z prawdą, a inne nie całkiem.