ŚFiNiA

crosis

Tak. Tak jak ludzie, ktorzy wykonuja okreslone zawody stanowia podwyzszona grupe ryzyka wystapienia okreslonych wypadkow.

Stanowisko KK wynika bardziej z Bibli niz z dowodow naukowych.

Natomiast widac WHO nie uwaza Twoich dowodow naukowych za wystarczajace, zeby zmienic swoje stanowisko, wynikajace z innych dowodow naukowych. Calosc jest wiec wg mnie prosta.

Crosis

Angelus Novus · Dołączył: 16 Mar 2006 Posty: 397 Przeczytał: 0 tematów

crosis

Widzisz, ja przyjmuje palenie jako cos zlego, sam pale juz 12 lat. Dlatego tez mam sztywne zasady odnosnie papierosow- staram sie jak moge nie palic w towarzystwie dzieci, nie palic w towarzystwie osob niepalacych.

I nigdy, ale to nigdy nie czestuje papierosami osob, o ktorych wiem, ze rzucaja lub np normalnie nie pala.

Dla mnie kazde dzialanie majace na celu zmniejszenie zainterosowania paleniem jest uzasadnione.

Wychodze przy tym z zalozenia, ze mi juz nie musza pomoc. Ja pale i nie wydaje mi sie, zebym mial szanse rzucic. Ale to nie znaczy, ze ktos tez musi pchac sie w ten nalog.

Crosis

Angelus Novus · Dołączył: 16 Mar 2006 Posty: 397 Przeczytał: 0 tematów

crosis

Ty czegos nie rozumiesz: palenie jest oczywistym zagrozeniem dla zdrowia.

nikotyna to stwierdzony kancerogen.

A teraz powiedz mi, jakie zagrozenie dla zycia przyjmuje na siebie 18-sto letni homoseksualista, ktory decyduje sie na zwiazek z partnerem? Potem z drugim, a potem z trzecim?

Takie same jak heteroseksualista w takiej sytuacji. Takie same zabezpieczenia.

Dlatego Twoje porownanie przeciwdzialania paleniu do przeciwdzialania homoseksualizmowi jest conajmniej smieszne, a na pewno nie na miejscu.

Crosis

Angelus Novus · Dołączył: 16 Mar 2006 Posty: 397 Przeczytał: 0 tematów

crosis

Po pierwsze, badanie odnosnie papierosw, ktore przytoczyles, nie uwzglednily zdaje sie raka pluc jako konca zycia, czyli powodu smierci. Poza tym, nie bylo jeszcze czlowieka, ktory palilby cale swoje zycie.

Po drugie, nie opieraj sie na wynikach Twoich badan. Odpowiedz sobie jak najbardziej logicznie, poniewaz Twoje wyniki opieraja sie na czynnikach dodatkowych, znacznie zawyzajacych skrocenie zycia. Te czynnki to HIV i narkomania. Czyli jakby nie patrzec powiazane ze soba.

A my badamy konkretny przypadek, analogiczny do przypadku heteroseksualnego.

Przytocze Ci go jeszcze raz:
poznaja sie dwie osoby. Zawieraja zwiazek, przezywaja ze soba swoj pierwszy kontakt seksualny. Odpowiednie zabezpieczenie. Zwiazek nazwijmy dlugim, pol roku. Potem drugi partner. Zakladamy wysoki poziom spoleczny. Znow zabezpieczenie. Po tym kolejny partner = staly zwiazek. Znow zabezpieczenie.

Przypadek pierwszy: wystepuja dwie rozne plci.
Przypadek drugi - wystepuja dwie te same plci.

Rozpatrz logicznie dwa przypadki i powiedz mi, czym sie roznia.

PS
Zakladamy polskie realia, czyli minimalne prawdopodobienstwo zarazanie HIV. Zakladamy, ze na starcie osoby, ktore nie przezyly jeszcze kontaktu seksualne nie sa nosicielami (czyli praktycznie odpowiadjaca relanej sytuacji w Polsce, bo HIV przeniesiony na dzecko lub przeniesiony w inny sposob niz kontatk seksualny niemal nie wystepuje).

Crosis

Paschalis

Wg mnie żeby sprzeciwiac się zwiazkom homoseksualnym nie trzeba nawet uznawać tychże związków za nienaturalne. Wystarczy zastanowić się nad znaczeniem małżeństwa jako zjawiska prawnego. Wtedy zobaczymy, że wolne jest ono od wszelkich idealizmów i egzaltycznej aksjologii, a jest tylko i wyłącznie umową prawną, w której dwoje ludzi przysięga być ze sobą do śmierci przed państwem w zamian za konkretne przywileje ze strony państwa (ulgi podatkowe, wspólny majątek, etc).

Tak więc każde małżeństwo prawne jest przywilejem, a każdy przywilej w państwie demokratycznym tylko wtedy jeśli państwo będzie mogło otrzymać korzyść w zamian. Korzyścią w przypadku par heteroseksualnych jest potencjał stworzenia nowego życia, i przez odpowiednie wychowanie rozwijanie w nim (nowym człowieku) postawy, w której potencjał ten również zaistnieje.

W przypadku związków homoseksualnych takich korzyści państwo nie ma dlatego nie może nadać tym parom małżeństwa prawnego bo byłby to przywilej niezasłużony (choćby potencjalnie), co byłoby sprzeczne z równością praw wszystkich ludzi.

Nikt natomiast nie powinien zabraniać homoseksualistom zawierania małżeństw prywatnie, czy w tych wyznaniach, które wyrażają na to zgodę. Bo wtedy małżeństwo nie jest umową prawną i państwu nic do tego.

Oless

Gaspar van der Sar · Dołączył: 25 Mar 2006 Posty: 129 Przeczytał: 0 tematów

mirecque · Dołączył: 15 Mar 2006 Posty: 115 Przeczytał: 0 tematów

Pozwólcie, że też coś powiem na ten temat.

Ja przeciwko homoseksualistom naprawdę nie mam nic. Nawet gdybym widział, że mieszkają ze soba razem, to krzywo bym na nich nie patrzył gdyż są oni ludźmi - stworzeniami Bożymi takimi samymi jak ja.

Nalezy pozwolić ludziom być sobą. Każdy ma do tego prawo. Każdy ma również prawo do tego, aby nie dążyć do miłości, lecz hołdować zakochaniu, orgazmowi i własnemu egoizmowi tzw. "prawu do szczęścia".

I tak się dzieje. A mężczyzna, który będąc w małżeństwie (załóżmy, że nie mają dzieci) poznaje kobietę i zakochuje się w niej? Co ma robić? Poddać się nowej, pięknej, romantycznej "miłości" czy kochać starą żonę?

A człowiek z wadą genetyczną (ja mam znajomą rodzinę, że zawsze chłopcy rodzą się upośledzeni) ma w imię "własnego szczęścia" zawierać związek małżeński?

Gdyby tak homoseksualizm był normalny jak piszecie, to przecież po co są dwie płci?

A zakochanie - to tylko wyższa forma popędu seksualnego. Zawsze zakochujemy się w osobniku tej płci, do któej czujemy pociąg. A więc związek homoseksualny to realizacja tegoż popędu.

A związek heteroseksualny (według mnie normalny) to odpowiedzialne przyjęcie więzi służace nie realzizacji własnych celów lecz stworzenia rodziny i przekazania życia.

Cóż powinien zrobić osobnik homo? Nie wiem. Wydaje mi się, że przyjąc swój oścień, który otrzymał i żyć z nim, radować się zbawieniem duszy i jeślli nawet cierpi, to ofiarować to cierpienie w jakiejś intencji.

Powiecie pewnie (i macie rację) że dobrze się mówi jak ktoś tego nie zna z własnego doświadczenia. Tak. Nie jestem gejem, nie rozumiem gejów. Ale też nie oceniam ich postępowania, bo ja nie wiem co zrobiłbym na ich miejscu. Może też walczyłbym z wiatrakami...

Na koniec: mógłbym mieć kumpla geja, pod warunkiem żeby do mnie nie "startował". Gdyby mój syn okazał się gejem, to w pełni zaakceptowałbym jego odmienność i wybór. A nawet jego partnera. Gdyż nie mi osądzać innych ludzi. Ja chce kochać ludzi.

pozdrawiam serdecznie w Panu Jezusie

mirek

wujzboj

wujzboj

trabka · Dołączył: 01 Maj 2006 Posty: 256 Przeczytał: 0 tematów

Szanowny Panie Wuju Zbóju,

Jak Pan odnosi się do następującego fragmentu Pisma Świętego?

crosis

wujzboj

trabka · Dołączył: 01 Maj 2006 Posty: 256 Przeczytał: 0 tematów

Może więc rozpusta, bałwochwalstwo, cudzołóstwo, kradzież, chciwość, oszczerstwo i rabunek też tak naprawdę nie są grzechami, lecz tylko za takie były powszechnie uważane w czasach św. Pawła? Skąd taka wybiórczość w Pana interpretacji?

I jeszcze, dla zainteresowanych, przypominam oficjalne stanowisko Kościoła rzymskokatolickiego w kwestii homoseksualizmu:

Oless

O trzech mitach jakich trzymają się zwolennicy homoseksualizmu w tym wątku.

Wszelkie cytaty pochodzą z oświadczeń katolickich lekarzy w tej materii , tak mi się wybrało bo Wujzbój określa siebie jako katolika właśnie.

1. Homoseksualizm oscyluje wokół zachowań depresyjnych w wyniku niecnych prześladowców i nienawistnych społeczeństw.

Mówi się, że wysokie wskaźniki chorób psychicznych wśród osób o orientacji homoseksualnej są rezultatem "homofobii". Jednakże nawet w Holandii, która jest o wiele bardziej tolerancyjna wobec związków partnerskich tej samej płci i która ostatnio zalegalizowała "małżeństwa homoseksualne", stwierdza się wysoki wskaźnik chorób psychicznych, w tym depresji, dwubiegunowych zaburzeń afektu (depresyjno-maniakalnych), agorafobii, zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych i narkomanii. (Sandfort T.G. i inni. "Zachowania seksualne w obrębie tej samej płci a zaburzenia psychiatryczne: wyniki opublikowane przez Ośrodek Badań Zdrowia Psychicznego i Zachorowań Psychiatrycznych w Holandii /NEMESIS/ Arch Gen Psychiatry. 2001; 58:85-91.)

Co więcej, jeśli "homofobia" i uprzedzenia byłyby przyczyną wysokich wskaźników zaburzeń psychiatrycznych i prób samobójczych wśród homoseksualistów, podobnie można by oczekiwać wysokich wskaźników prób samobójczych i samobójstw wśród mniejszości etnicznych narażonych na rasizm. Jednakże zwykle nie mają one miejsca.

Ten ostatni argument poruszył również Angelus w odniesieniu do Żydów i ich społeczności.

Badacze holenderscy doszli do wniosku, że ich "badania dostarczają dowodu na to, że homoseksualizm wiąże się z wyższą występowalnością zaburzeń psychiatrycznych. Wyniki te zgadzają się z odkryciami wcześniejszych badań, w których zastosowano mniej rygorystyczny projekt"86. Badacze nie przedstawili żadnej opinii wyjaśniającej, czy zachowanie homoseksualne jest przyczyną zaburzeń psychiatrycznych, czy też ich skutkiem.

2. WHO usunęła homoseksualizm z listy chorób i dewiacji a zatem jest pozamiatane.

Jest to uproszczenie sprawy. Pomijając juz kwestię nacisków tych środowisk, warto zauważyć że w identyczny sposób WHO usunęłaby przykładowo z listy współżycie z innymi partnerami w małżeństwie chociaż nie znaczy to że cudzołóstwo jest właściwe ani moralnie obojętne.
Jest wielu psychiatrów i psychologów dla których skłonność do tej samej płci jest dezorientacją okresu dorastania. Debata w tym temacie nigdy się nie skończyła. Być może trudniej określić dewiację w homoseksualizmie niż np. w cośtam zatem organizacje przyjęły "neutralniejszy" punkt widzenia.

Ciekawostką jest profesor Spitzer - jedna z osób, dzięki którym w 1973 roku Amerykanskie Towarzystwo Psychiatryczne usunęło homoseksualizm z listy zaburzeń psychicznych:
Ostatnio wyniki swych badań opublikował profesor Spitzer, wybitny psychiatra. Jest on uważany za historycznego orędownika działalności homoseksualistów oraz za osobę, która odegrała kluczową rolę w usunięciu homoseksualizmu z podręcznika psychiatrii w roku 1973. Badał on, czy u niektóre osoby o orientacji homoseksualnej zareagują na terapię. Przebadał 200 respondentów obojga płci, którzy poinformowali o zmianie orientacji z homoseksualnej na heteroseksualną trwającej co najmniej przez 5 lat. W wyniku badań prof. Spitzer doszedł do następującego wniosku: "Chociaż autor był początkowo sceptyczny, w czasie badań nabrał przekonania co do możliwości zmiany orientacji seksualnej u niektórych gejów i lesbijek". Choć przykłady "zupełnej" zmiany orientacji nie były powszechne, to jednak większość uczestników badania stwierdzała zmianę przeważającej lub wyłącznie homoseksualnej orientacji występującej przed terapią na przeważającą lub wyłącznie heteroseksualną orientację w ostatnim roku jako rezultat terapeutycznej naprawy. Wyniki te zdają się przeczyć programowym wypowiedziom głównych organizacji zdrowia psychicznego w Stanach Zjednoczonych, które utrzymują, że wiara w skuteczność psychoterapii w przypadkach pociągu seksualnego do tej samej płci nie posiada żadnych podstaw naukowych.
("Czy możliwa jest zmiana orientacji seksualnej u niektórych gejów i lesbijek? Relacja 200 uczestników badań na temat zmiany orientacji z homoseksualnej na heteroseksualną." Arch Sex Behav. 2003)

3. Zachowania homoseksualne są nieszkodliwe dla zdrowia (tym razem fizycznego).

Ponad 70% wszystkich diagnoz AIDS postawionych w Kanadzie u osobników dorosłych powyżej 15 roku życia do czerwca 2004 roku odnosiło się do mężczyzn o orientacji homoseksualnej (13 019 na 19 238). 60% wszystkich dodatnich prób na obecność HIV stwierdza się u mężczyzn o tej orientacji. Liczba ta kontrastuje z 15% wszystkich dodatnich prób na obecność HIV związanych z kontaktami heteroseksualnymi.[Agencja Zdrowia Publicznego w Kanadzie "HIV i AIDS w Kanadzie"]. Listopad 2004.)

Obserwowany ostatnio dramatyczny wzrost zachorowań na syfilis w wielu wielkich miastach, takich jak Los Angeles, San Francisco, ale też Londyn i Manchester w Wielkiej Brytanii, dotyczy w większości mężczyzn o orientacji homoseksualnej. (Centers for Disease Control and Prevention, CDC [Centra Kontroli i Prewencji Zachorowań]

Seks analny jest warunkiem koniecznym (sine qua non) seksu dla wielu homoseksualistów. Z fizjologii człowieka jasno jednak wynika, że ciało nie jest przeznaczone do tej aktywności. Odbytnica w sposób znaczący różni się od pochwy pod względem przystosowania do penetracji przez penisa. Wagina posiada naturalne lubrykanty i jest podtrzymywana przez system mięśni. Jest utworzona ze śluzówki pokrytej wielowarstwowym nabłonkiem, co pozwala na znoszenie przez nią tarcia bez uszkodzenia, a także na stawianie oporu działaniom immunologicznym spowodowanym przez nasienie i spermę. W porównaniu z waginą odbyt jest delikatnym mechanizmem złożonym z małych mięśni, które tworzą jednokierunkowe przejście - "tylko dla wychodzących". Przy ponawiających się urazach, otarciach i naciągnięciach zwieracz traci napięcie oraz możliwość utrzymania szczelnej izolacji. W konsekwencji seks analny prowadzi do wycieku fekaliów, który łatwo może się przerodzić w dolegliwość chroniczną.[..]Lista chorób pojawiających z niezwykłą częstotliwością u aktywnych homoseksualistów w następstwie seksu analnego jest zatrważająca:
rak odbytu
ziarnica weneryczna pachwin
kryptosporidia
lamblioza
opryszczka
wirus niedoboru odporności (HIV)
wirus brodawek ludzkich
drobnoustrojowe zakażenie przewodu pokarmowego isospora belli
zakażenie grzybicze microsporidia
rzeżączka
żółtaczka typu B i C
syfilis
Przenoszenie niektórych spośród tych chorób drogą płciową jest tak rzadkie w wyłącznie heteroseksualnej populacji, że właściwie aż niespotykane.

crosis

Ad. 1 - bylo juz raczej powiedziane.

Ad.2 - po pierwsze: trwajaca conajmniej 5 lat. Po drugie - ciekawe, czy prowadzil badania tez w druga strone ? Ciekawe, czy mialby podobne wyniki - heteroseksualisci stajacy sie na conajmniej 5 lat homoseksualistami.

Ad. 3. Pamietaj, ze po pierwsze:
- seks analny nie jest domena wylacznie homoseksualistow, do jego uprawiania przyznaje sie w zaleznosci od 50 do 70% heteroseksualnych par. Jesli nie do seksu, to do pieszczot.
- seks analny u lesbijek jest tak samo popularny, jak wsrod par heteroseksualnych.

Crosis

crosis

AN

Mozeesz odpowiedziec mi na pytanie:
Przytocze Ci go jeszcze raz:
poznaja sie dwie osoby. Zawieraja zwiazek, przezywaja ze soba swoj pierwszy kontakt seksualny. Odpowiednie zabezpieczenie. Zwiazek nazwijmy dlugim, pol roku. Potem drugi partner. Zakladamy wysoki poziom spoleczny. Znow zabezpieczenie. Po tym kolejny partner = staly zwiazek. Znow zabezpieczenie.

Przypadek pierwszy: wystepuja dwie rozne plci.
Przypadek drugi - wystepuja dwie te same plci.

Rozpatrz logicznie dwa przypadki i powiedz mi, czym sie roznia.

PS
Zakladamy polskie realia, czyli minimalne prawdopodobienstwo zarazanie HIV. Zakladamy, ze na starcie osoby, ktore nie przezyly jeszcze kontaktu seksualne nie sa nosicielami (czyli praktycznie odpowiadjaca relanej sytuacji w Polsce, bo HIV przeniesiony na dzecko lub przeniesiony w inny sposob niz kontatk seksualny niemal nie wystepuje).

Czy w obu przypadkach podejmowane ryzyko jest zroznicowane a jesli tak to jak?

Crosis

Tadeusz · Dołączył: 04 Maj 2006 Posty: 219 Przeczytał: 0 tematów

A mnie zastanawia dlaczego wszyscy sprowadzają homoseksualizm do seksu.

Gdy mowa o związku kobiety i mężczyzny to istotna jest wg mnie miłość. Seks jest ważnym elementem związku kobiety z mężczyzną, ale nie jest to jedyny element, a poza tym nie jest konieczny. Miłość bez seksu jest możliwa.

Dlaczego więc większoć przeciwników homoseksualizmu sprowadza to zjawisko tylko do spraw cielesnych, odmawiając prawa homoseksualistom do innych uczyć.

Jest to wg mnie wulgarny redukcjonizm.

crosis

Poniewaz argument, jakoby jest tam milosc, jest dla przeciwnikow homoseksualizmu nie do przyjecia.

Po prostu tego nie pojmuja. Nie widza mozliwosci zaistnienia czegos takigo w "niemoralnym" i "nienaturalnym" zwiazku.

Nie pierwszy zreszta raz niektorzy katolicy odmawiaja innym milosci.

Crosis

Oless

Oless

Paschalis