ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Mam nadzieję, że choć trochę nauczone przypadkami zapaści gospodarczej, jaką wywołuje skrajnie zamykająca strategia walki z pandemią, ktoś wreszcie zacznie stosować środki mniej ogólne, a lepiej wycelowane, związane z uderzaniem w te punkty roznoszenia się wirusa, które stwarzają największa zagrożenie, a nie po prostu zamykanie wszystkiego. Widać to już po ostatnich reakcjach rządów, które są mniej panikarskie.

Michał Dyszyński

Zdaje się, że nawet nasze polskie media zaczynają pisać z grubsza to, co było wiadome od dawna, a także to, co wcześniej sygnalizowałem. [link widoczny dla zalogowanych]

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Muszę przyznać, że od jakiegoś czasu moje podejście do kwestii epidemii zaczyna ewoluować w KORONASCEPTYCYZM. Nie jest to jakiś "koronanegacjonizm", co to to nie. Ale jest sceptycyzm. I widzę, że spora część ludzi ma podobne obiekcje względem całego tego medialnego bałaganu, który się wokół pandemii dzieje. [link widoczny dla zalogowanych]

Ciekawe w tym wszystkim jest to, że całe zamieszanie z koronawirusem do pewnego stopnia mapuje problemy światopoglądowe. Mapuje pod względem POSZUKIWANIA CZEGOŚ/KOGOŚ KTO BY NIE MANIPULOWAŁ.
Zapoznając się z treścią medialnych doniesień na temat epidemii COVID 19 mam wrażenie, że jestem w niespotykany wcześniej sposób poddany manipulacji. Mieszają się ze sobą informacje, które wyglądają na wiarygodne, z informacjami wątpliwymi, czy wręcz z informacjami, które od razu można uznać za manipulację. Przy czym daleki jestem tu od postawy paranoika, który by się upierał, że "wszyscy kłamią", albo dopatrywał się w tych medialnych doniesieniach spisku rządów, czy korporacji. Oczywiście lobbingi różne tu się ścierają, jednak to nie jest tak, że one opanowały całkowicie media informujące o epidemii. Jest wielka mieszanina, w której zawarte są i informacje rzetelne, i fake newsy, i próby - w dobrej wierze! - nakłonienia ludzi do działań, które mają być poprawne i obrona przed nakłanianiem zbyt impulsywnym nieprzemyślanym. Cały wachlarz ludzkich reakcji.

Największy problem w informowaniu chyba jest ze szczególną postacią DOBRYCH CHĘCI i uznania modelu, w którym działaniem poprawnym miałoby być nie zróżnicowanie reakcji, lecz maksymalne parcie w jednym kierunku.
Jako istoty wywodzące się ze świata zwierząt, jesteśmy emocjonalni. Reagowanie emocjonalne rządzi się dość szczególnymi prawami - bardzo mocno preferuje UPROSZCZENIA i SKUPIENIE SIĘ NA POJEDYNCZYM CELU. W momencie zaś gdy problem dotyczy czegoś potencjalnie groźnego, jak w przypadku pandemii zagrażającego życiu, uruchamia się właśnie najsilniej ten emocjonalny tryb oceny, czyli uproszczenia i parcie na jedno, uproszczenia i parcie na jedno, przy jednoczesnym...
lekceważeniu szerszego tła!
W przypadku zagrożenia instynktownie przechodzimy do trybu konsolidacji na aspekcie głównym. Wtedy wszyscy gromadzą się wokół jednego wodza, atakują we wspólnym kierunku, dyscyplinują się tak, aby nic ich nie rozpraszało, czyli na uproszczonym obrazie. Tak nam podpowiadają instynkty, tak większości ludzi wydaje się słuszne i pewne. Osoby, które zgłaszają wątpliwości, które chcą uwzględnić szerszy kontekst sprawy, z góry podejrzewane są o defetyzm, działania wywrotowe, ich wysiłki są tłumione.
Za to dominuje reaktywność stadna - ludzie przestają myśleć samodzielnie, tylko się dostosowują.
W kontekście epidemii oznacza to, że prawem jest: nie kwestionować, robić, co najwyżej robić, co się robi jeszcze raz albo i mocniej.
Niedawno byłem w górach. Na szlaku spotykałem ludzi, którzy mieli założone przyłbice. W górach przyłbice! Do najbliższego człowieka jest daleko! Zagrożenie podchwyceniem bakcyla praktycznie żadne! Człowiek tylko sobie utrudnia oddychanie, co mu w przyszłości osłabi organizm i dzięki temu, jak wirusa złapie, to będzie miał większą szansę na ciężki przebieg choroby. Ale tę niewygodna przyłbicę nosi. Widzą mnóstwo ludzi noszących maseczki na świeżym powietrzu. Osłabiają sobie organizm utrudnionym oddychaniem, blokują dostęp świeżego powietrza, zamulają þłuca własnmi plwocinami, w sytuacji, gdy nic im nie grozi, bo są znacznej odległości od innych ludzi. Ale najwyraźniej wierzą, że ta maseczka ich ochroni. Jakby ta maseczka magiczną była...
Bo tak ludzie myślą - maseczka chroni, zatem aby się ochronić bardziej, trzeba maseczkę nosić bardziej...
Podobny efekt widzę w informowaniu o epidemii. Mamy wyraźną grupę publicystów, którzy tworzą publikacje oparte o paradygmat "im bardziej społeczeństwo się przestraszy koronawirusa, tym poprawniej zareaguje, a wtedy epidemię pokonamy". To jest bardzo głupie myślenie. Z wielu powodów głupie.
Po pierwsze są ludzie, którzy się praktycznie niczym nie przestraszą. Na nich to w ogóle nie zadziała.
Po drugie niektórzy i tak są za bardzo przestraszeniu, już im odbija, szkodzą sobie podejmując ze strachu nieracjonalne działania.
Po trzecie samym strachem nic się nie zdziała, potrzebne są dobre, przemyślane wskazówki co robić, a tych jest niewiele, zaś zastępowanie ich straszeniem nic dobrego nie spowoduje.
Po czwarte DLA KRYTYCZNIE MYŚLĄCYCH osób, owo straszenie, szczególnie jeśli powiązane jest z próbą manipulowania informacjami, wielkimi uproszczeniami, naciąganiem danych i wniosków jest tylko powodem do odrzucenia przekazu POD KAŻDYM INNYM WZGLĘDEM. Straszący stają się niewiarygodni, a wtedy już cokolwiek by nie mówili, nawet przekazywali informację cenną i ważną, to zostaną uznani za niewiarygodne źródło informacji.

W szczególności straszenie ludzi samą "liczbą zakażeń" jest tak grubymi nićmi szytą manipulacją, że jedynym wnioskiem jaki może wyciągnąć osoba jakoś tam myśląca, czytające treść, a nie same emocje, jest tylko dowodem na brak wiarygodności źródła.
Tymczasem widzę publikacje w których najważniejsza jest owa "liczba zakażeń", rozumiana praktycznie dowolnie.
Najczęściej (chyba... bo tak do końca to nie znamy tej metodologii, jako że nie trafiłem na dokładny jej opis) "liczba zakażeń" dotyczy dnia, w którym się ją podaje, ale...
raz jest to liczba pozytywnych wyników testów (nie wiadomo kiedy pobrano próbki)
raz nawet... liczba NARASTAJĄCA! - wyników pozytywnych od początku epidemii! :shock:

W tym drugim przypadku "epidemię" byśmy mieli już do końca Wszechświata bo narastająco liczona liczba zakażonych przecież nigdy nie maleje, nawet gdyby ostatni chory wyzdrowiał sto lat temu.
Z kolei licząc "epidemię", z samych pozytywnych wyników testów, bez poinformowania o ich całkowitej liczbie, dzień w którym nie wykonanoby żadnego testu, byłby dniem końca epidemii - wtedy nie wykryto by przecież żadnego przypadku! Stłucz termometr, a nie będziesz miał gorączki... Ale nie podaje się właściwie nigdzie takiej danej jak np. procent wyników pozytywnych. Z samej liczby pozytywnych wyników testów, przy chaotycznie zmieniającej się liczbie wykonanych testów nie sposób jest o epidemii powiedzieć nic poza tym, że w ogóle jest. Ale nie wiemy, czy liczba zachorowań ogólnie w społeczeństwie rośnie, czy maleje. Poza tym zupełnie inna jest interpretacja danych przesiewowych, a inna zebranych w ogniskach zakażeń.
Jak ktoś mnie tak informuje o "pandemii", to ja się zastanawiam: jaja sobie robi?...
Za chwilę taki ktoś będzie oczekiwał, że ja mu uwierzę, gdy napisze coś nawet poprawnego?...
A ja wcześniej mam dowód (!) że manipuluje informacjami, podając - jako reprezentatywne o rozwoju epidemii - liczby, które takich informacji de facto nie przekazują.
Nie mam możliwości sprawdzenia, jak owe testy są wykonywane. Niewiele wiem o skuteczności owych testów (wynikach fałszywie dodatnich, fałszywie ujemnych). Ale też trochę wiem, że czym innym jest badanie przeciwciał, czym innym testowanie obecności DNA wirusa. Wrzucanie tych testów do jednego worka, to następny rodzaj manipulacji, albo przynajmniej dezinformacji. Bo przeciwciała będzie miała osoba, która przeszła zachorowanie kilka miesięcy wcześniej i dawno jest zdrowa. Ale jej przypadek doda się do statystyk jako "zarażony".
Podsumowując: aktualne informowanie o pandemii jest dla krytycznie myślącego odbiorcy głownie powodem do uznania źródła informacji za niewiarygodne. Mniej się dziwię zatem różnymi spiskowym teoriom, że cała ta epidemia to jeden wielki fake, niż tym, którzy wierzą w to, co im się podaje. Bo to co się podaje jest tak niechlujnym, zmanipulowanym zbiorem niespójnych informacji, że naprawdę nie sposób jest traktować go poważnie.

Michał Dyszyński

Ciekawe badania nad rozprzestrzenianiem wirusa COVID 19 opublikowali niemieccy naukowcy. [link widoczny dla zalogowanych]
Wnioski płynące z tych opracowań są dość jasne - zagrożenie zarażeniem się jest przede wszystkim tam, gdzie osoby przebywają razem na małej przestrzeni - czyli w domach rodzinnych i domach opieki. Na wolnym powietrzu zarazić się jest trudno - zanotowano zaledwie 3 zakażenia (chyba na całe Niemcy przez cały czas...).
Z tych badań wynika, jak absurdalne były/są restrykcje związane z noszeniem maseczek na powietrzu. Ludzie prawie nie zarażają się w sklepach, restauracjach (wyjątki są, ale rzadkie), nawet w biurach.
Ciekawe są jeszcze inne dane statystyczne [link widoczny dla zalogowanych]
Tam napisano

fedor

Ciekawy przypadek Manaus:

[link widoczny dla zalogowanych]

O.K.

Dyskurs

Michał Dyszyński

Ciekawy skutek polityki covidowej ujawnił się w tych analizach: [link widoczny dla zalogowanych]
W londyńskim szpitalu odsetek obumarcia płodów wzrósł 4 krotnie. W innych krajach są podobne problemy. Jak widać covidowy paraliż służby zdrowia jest przypadłością wielu krajów.

Michał Dyszyński

Gdy czytam doniesienia o epidemii koronawirusa, to mam wrażenie, że ktoś próbuje robić ze mnie durnia. Nawet nie wiem, po co, jaki właściwie cel mu przyświeca. Weźmy np. informowanie o codziennym stanie owej epidemii.
Nagminne jest podawanie ZBIORCZYCH, czyli od początku epidemii danych, bez zająknięcia się, jak mają się aktualne liczby do tych poprzednich. Człowiek jak to widzi, to się zastanawia: czy ktoś chce mnie jakoś postraszyć tymi wielkimi liczbami chorych?
- To pierwszym odruchem jest konstatacja, że się jest manipulowanym. Nie dziwię się zatem, że tak wiele ludzi w ogóle neguje istnienie tej choroby w społeczeństwie. Bo jak się od razu widzi, że informacja jest nierzetelna, to się odzywa w głowie dzwoneczek: nie wiem, czego oni ode mnie chcą, nie wiem jaka jest prawda, ale NA PEWNO wiem, że tu chcą mnie zrobić w bambuko.
Nie to, żebym jakoś bardzo chciał wspierać covidowych denialistów. Mam parę doniesień od znajomych ludzi, że faktycznie ktoś chorował, a objawy miał z grubsza takie, jak w mediach opisują. Więc w samą epidemię jakoś tam wierzę. Jednak sposób komunikowania się z ludźmi w kontekście tej choroby jest tak odstręczający, budzący nieufność, po prostu poniżej wszelkiej krytyki, że zwyczajnie nie dziwię się tym wszystkim, co odrzucają ten przekaz w całej rozciągłości.

Michał Dyszyński

Jak widać z ostatnich deklaracji, rząd polski jakby w końcu skłaniał się ku temu, co od początku piszę w tym wątku. [link widoczny dla zalogowanych]

anbo

Dzisiaj o 9-tej rano zadzwonili z Sanepidu do żony (bo to ona mogła się zarazić), że wynik badania jest negatywny. O północy kończy się nam kwarantanna. Pomijając to, czy ma sens trzymanie nas na kwarantannie do północy chociaż wiadomo, ze jesteśmy zdrowi, to zastanawialiśmy się w gronie rodzinnym (trzypokoleniowa rodzina w jednym domu, na szczęście wystarczająco dużym), czy w tej sytuacji (nikt z nas nie miał żadnych objawów) nie byłoby lepiej, żeby wynik był pozytywny? Bo - jeśli się nie mylę - wprawdzie przejście korony nie gwarantuje, że się drugi raz nie zarazisz, ale szansa jest mniejsza, poza tym takie bardzo lekkie przejście choroby (bezobjawowe) daje nadzieję, że tak byłoby i następnym razem. Czy się mylimy?

Michał Dyszyński

Ja postrzegam dużą część (chyba większość) przepisów koronawirusowych, jako objaw taktyki "pokazujemy, że działamy, trzymamy rękę na pulsie". Kwarantanny są tego dowodem. Znajoma przyjeżdżała z zagranicy, z rejonu gdzie przypadków COVIDA było mniej niż w Polsce, ale musiała przejść - wtedy 14 dniową - kwarantannę. W tym samym autobusie z nią jechała studentka - z tego samego kraju, nic innego. Ale studenci kwarantanny nie musieli przechodzić. Ale ktoś wymyślił, że tu koniecznie trzeba, a tam już nie. Jest prikaz, codziennie przychodzili więc policjanci, którzy dzwonili, żądając pokazania się osoby z kwarantanny na balkonie.
Cała ta strategia walki z COVID19 wydaje mi się w bodaj 85% niecelowa, źle ukierunkowana, właściwie to na pokaz, aby były rygory i spełniać rygory. Mówi się o wprowadzeniu obowiązku noszenia masek w otwartej przestrzeni - wg mnie kretynizm. W zamian, gdyby ktoś rzeczywiście myślał, co robić, powinni monitorować osoby szczególnie na zachorowanie zarażone - np. często podróżujące, stykające się z dużą ilością osób. Maseczki, jeśli miałyby być używane, to dobrej jakości, ale też w miejscach, gdzie jest zagęszczenie ludzi, a nie tak w ogóle. Po prostu pomieszanie z poplątaniem.
Problem w tym, że to nie Polska jest takim niechlubnym wyjątkiem niecelowych działań, lecz te przepisy antycovidowe właściwie wszędzie są robione tak, aby kompromitować władze. Ostatnio Grecja wprowadziła duże obostrzenia z dnia na dzień. Nie liczyli się z problemami, jakie robią firmom turystycznym, czy ogólnie ludziom. A wystarczyłoby zapowiedzieć te restrykcje jakieś 3 dni wcześniej i już byłby z tym znacząco mniejszy problem.

Dyskurs

Michał Dyszyński

Wreszcie pojawił się artykuł, który - jak przewidywałem pół roku temu, gdy wprowadzano pierwsze ograniczenia związane z epidemią COVID19 - właściwie niemal w pełni (z drobnym wyjątkiem mojego niedoszacowania liczby zgonów) potwierdza moje przewidywania. [link widoczny dla zalogowanych]
Fajne jest przede wszystkim porównanie ze strategią Szwecji, z której wręcz nabijali się na wiosnę nasi decydenci. Fajne jest też porównanie do (nie znanego mi wcześniej) przypadku grypy z Hongkongu

Michał Dyszyński

Czasem, gdy sobie analizuję tę rządową "walkę" z koronawirusem, to mam wrażenie, że jest ona w 99% grą pozorów. Jak statystyki wirusa rosną, to jacyś mądrale z rządku kombinują: musimy czegoś zabronić! Zróbmy jakiś nowy zakaz, bo inaczej ludzie pomyślą, że bezczynnie przyglądamy się epidemii, a jak coś zakażemy, albo coś nakażemy, to wszyscy będą widzieli, że działamy, interesujemy się, trzymamy rękę na pulsie.
Nie zdziwiłbym się zatem bardzo, gdyby radosna twórczość covidowych zakazów i nakazów objęła coraz bardziej absurdalne obszary. Czegoż by tu zakazać w ramach walki z pandemią?
- może chodzić w czerwonych kurtkach?
- a może nakazać podskakiwanie na skrzyżowaniach na jednej nodze przynajmniej trzy razy - motywując to jakimś strząsaniem wirusa z ubrania?...
- albo niechby ludzie nosili buty z cholewkami, które zapobiegną dostawaniu się koronawirusa do obszaru skarpetkowego...
Przecież im więcej zakazów i nakazów, tym bardziej wirus się boi... :oops:

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Ale pomysły na jak największy absurd przepisów związanych z koronawirusem rozkręcają się. Oto ich najnowsze odsłona: [link widoczny dla zalogowanych]

Michał Dyszyński

To co obserwuję nagminnie w wypowiedziach wielu ekspertów pytanych o opinie w kwestii postępowania z epidemią koronawirusa jest silna WYBIÓRCZOŚĆ, WYCINKOWOŚĆ SPOJRZENIA NA SPRAWĘ. Np. przed chwilą czytałem jedną z takich wypowiedzi, w której ekspert zarzucał rządowi brak monitorowania epidemii w wakacje. Bo rzekomo, gdybyśmy wiedzieli kto był wtedy chory, to dzisiaj byłaby inna sytuacja. A przecież sprawa ma się zupełnie inaczej. Przyczyną główną nawrotu epidemii było otwarcie szkół i w konsekwencji rozniesienia zachorowań po ogromnej ilości rodzin. Żadne monitorowanie czegoś tam w wakacje by tu nic nie zmieniło.
Poza tym, tak naprawdę to kluczowe jest inne pytanie: czy przy tak zaraźliwym wirusie, bez przechorowania tych grup społeczeństwa, które aktywnie kontaktują się społecznie, można będzie mówić o jakiejkolwiek szansie na zwalczenie (a nie tylko pełzające ograniczanie) owej epidemii?
Przypuszczam, że spora część ekspertów dobrze to rozumie, choć mało kto mówi tę prawdę jawnie. Bo mamy polityczną poprawność w ramach której obowiązuje udawanie, iż epidemię powstrzymujemy jak tylko możemy. Niestety, jeślibyśmy wciąż tylko powstrzymywali rozprzestrzenianie się wirusa, to epidemię będziemy mieli nie rok - dwa, lecz może kilka, czy kilkanaście lat, a po tej epidemii z gospodarki, jak i pewnie z życia społecznego "nie będzie co zbierać". Prawdopodobnie eksperci mają tego świadomość, ale nie powiedzą tego wprost. Więc mamy udawanie, zabawę w kretyńskie przepisy ograniczające, których jedną rolą jest robienie wrażenia, że "walczymy z epidemią", bo w kontekście ich wpływu na rozprzestrzenianie się wirusa można by powiedzieć, iż albo nic nie zmieniają, albo czasem wręcz są przeciwskuteczne (jak np. wymóg noszenia masek na świeżym powietrzu, także podczas spaceru, z dala od skupisk ludzkich, co spowoduje, iż mnóstwo ludzi ograniczy spacery, a w konsekwencji będzie miało obniżoną odporność na choroby, w tym na koronawirusa)..

Michał Dyszyński

Mamy nowy etap obostrzeń koronawirusowych, zarządzonych przez rząd Morawieckiego. Jakaś ich część wygląda na uzasadnioną, jednak inna część zdaje się być oparta tylko na zasadzie: zabrońmy czegoś jeszcze, to się epidemia przestraszy.
Moje propozycje zabraniania w ramach walki epidemia w tym stylu byłyby:
- nakaz mycia rąk minimum 3 razy.
- nakaz zakładania wełnianych czapek w lasach i parkach
- zakaz drapania się po plecach bez zdezynfekowania rąk
- zakaz jedzenia miętówek.
Ludzie by wtedy rozumieli, że rząd działa, bo coś nakazuje, albo i zakazuje. Na pewno też by się wirus przestraszył... :rotfl:

Michał Dyszyński

Spanie przy otwartym oknie - ogranicza szanse na zachorowanie na COVID-19.
[link widoczny dla zalogowanych]
Jak piszą autorzy, dzieje się tak, dlatego że mniej jest CO2 w powietrzu, co wzmacnia organizm. Jednocześnie autorzy artykułu jak ochronę zalecają maseczki...

Jak się doda dwa do dwóch, to:
- mamy potwierdzenie na to, że duża ilość CO2 jest szkodliwa w kontekście COVID-19
- skądinąd wiadomo, że oddychanie przez maseczkę mocno ogranicza wymianę gazów, więc pod maseczką jest dużo wydychanego CO2. Jeśli ta ilość CO2, która jest rozpylona w całym pokoju ma już istotne znaczenie, to powstaje pytanie, jak wielki jest efekt, gdy brak jest dobrej wymiany gazów w przestrzeni do oddychania ograniczonej maseczką. Spodziewałbym się efektu o rzędy wielkości większego.

Nie wiem, kiedy ten wniosek się przedrze do świadomości decydentów (może nigdy...), ale jak dla mnie jasnym jest, że ze względu na ryzyko zachorowania na koronawirusową chorobę, bardzo korzystne byłoby dbanie o jakość powietrza, którym oddychamy. Maseczka w miejscach, gdzie jest znikoma szansa na przenoszenie wirusa - np. w otwartej przestrzeni, na dworze - nie chroni już przed niczym (bo nie ma przed czym chronić), a za to bardzo wydatnie ogranicza jakość powietrza. Także w dużych przestrzeniach pod dachem (np. w supermarkecie) korzystniej byłoby nie dusić swoich płuc pod maseczką. Jedynie w pomieszczeniach o niewielkiej kubaturze, szczególnie jeśli jest w nich dużo ludzi, stosowanie maseczek ma sens. Ale nawet wtedy warto byłoby i tak po prostu ograniczać takie warunki przebywania ludzi, jak najszybsze powroty do normalnego oddychania. I z wietrzeniem pomieszczeń, bo oddychanie nie tylko podczas snu ma znaczenie. A poza tym, jeśli już w takim zamkniętym pomieszczeniu maseczki używamy, to należałoby zadbać o jej jakość, wymienianie jej odpowiednio często, nie dopuszczanie aby zamieniła się w wilgotną szmatę, przez którą pracowicie i wysiłkiem nasze płuca muszą przedmuchać wydychane gazy tam i z powrotem.
W aktualnej postaci, gdy mamy obowiązek "zasłaniania ust i nosa", bez żadnej kontroli jakości tego zasłaniania, a do tego zasłaniania w tych miejscach, gdzie to nic nie daje, obowiązujące przepisy są przeciwskuteczne w kontekście walki z chorobą.

Michał Dyszyński

Sposób informowania przez media (ministerstwo zdrowia) o epidemii COVID-19 właściwie można by podawać jako przykład "jak informować tak, aby wzbudzało to wątpliwości, kontrowersje, prowokowało teorie spiskowe".
Nie dziwię się temu wysypowi teorii spiskowych na temat epidemii. Raczej dziwię się, że jest ich tak mało...
Gdyby ktoś celowo chciał stworzyć w umysłach odbiorców obraz siebie jako niewiarygodnego, mataczącego informacjami, to z grubsza powinien postępować tak, jak to robią media w kontekście pandemii COVID-19. Czyli
- podawać sprzeczne informacje
- zmieniać często interpretacje
- podawać coś jako pewne, z naciskiem, że coś trzeba, jest to absolutnie wymagane, w sytuacji gdy gołym okiem widać, że są tu potężne kontrowersje
- podawać dane jawnie niekompletne, nie dające szansy na spójną interpretację zjawiska - np. podawanie ilości wyników pozytywnych koronawirusa. z pominięciem ilości testów w ogóle
- podawać dane tak, aby na pierwszym planie były te najmniej użyteczne w interpretacji informacje - np. przede wszystkim narastające liczby zachorowań, bez skupiania się na aktualnym stanie
- podawać dane wymieszane z czynnikami niezależnymi - np. jak w tej epidemii unikać dyskusji na temat tego, jaki procent covidowców w istocie umiera na choroby towarzyszące, a jednocześnie jaki procent zgonów jest niezdiagnozowanym covidem.
- wspierać jawnie nieskuteczne strategie działania - tutaj np. nakazywać rowerzystom jadącym ulicą zasłanianie twarzy, czy traktowanie maseczek jako panaceum, podczas gdy tak naprawdę nikt tu nie sprawuje kontroli nad tym, kto jaki rodzaj maseczki stosuje, a więc nie wiadomo, jaki jest ich wpływ na sytuację epidemiczną.

Gdy krytyczny odbiorca przekazu widzi, że wmusza się mu jako obowiązek i dowód "odpowiedzialności" (te żałosne połajanki moralne) strategie nie tylko jawnie nieskuteczne, ale wręcz przeciwskuteczne, to zaczyna myśleć coś w stylu: komu zależy i dlaczego na stwarzaniu takiego bałaganu?... :think: