ŚFiNiA

[Genkaku]

Uważam, że cierpienie różni się w intensywności (wielkości) w zależności od tego jaki czynnik powoduje owo cierpienie.
Z tego wniosek, że można wyróżnić różne "poziomy"/stopnie intensywności uczucia, np. cierpienie małe (niezdanie egzaminu, spóźnienie się na niezbyt ważny autobus, spadnięcie cukierka na ziemię, itd.); albo cierpienie ogromne (utrata kogoś z rodziny, utrata całego majątku włącznie z domem, itd.)

Zgadzacie się z tym, że uczucia mają swoją intensywność ("skalę wielkości") ?

[kuba]

A jest ktoś, kto się z tym nie zgadza?

[kuba]

[mikon]

[wujzboj]

Cierpienie jest mierzone w skali okreslonej przez maksymalne oczekiwane (lub realistycznie wyobrazane sobie) zlo.

[mikon]

[Radosław]

Ból czy strach występuje nie tylko w wypadku cierpienia. To są normalne stany związane z przystosowaniem się organizmu do srodowiska. Cierpienie jest silnie subiektywnym, niestopniowalnym. subiektywnym zjawiskiem typowym dla rozwiniętej i sprawnie funkcjonującej ludzkiej swiadomości.

[mikon]

[Radosław]

Cierpienie to zbiór przykrych czynników poddanych swiadomej interpretacji. tak więc może być chrzescjańskie cierpienie z sensem, które przestaje być sobą w sensie klasycznym, cierpienie zsłużone kryminalisty świadomie przeżywajacego karę.cierpienie bezsensowne... .

[mikon]

[Radosław]

Przez czynniki rozumiem tu pewne bodźce takie jak samotnośc czy ból które w pewnych sytuacjach są interpretowane w jezyku, kulturze przez jednostkę jako cierpienie.

[mikon]

Czyli, nawiazujac do tematu watku, w tej definicji cierpienie nie ma roznej intensywnosci, ale przykre bodce moga miec, a jego ocena jako cierpienia "duzego" lub "malego" nie musi miec z ta obiektywna intensywnoscia bodzcow nic wspolnego.

Ale co w takim razie czlowiek ma na mysli, kiedy mowi "bardzo cierpie"? Subiektywnie interpretuje bodzce i ich odpowiednie intensywnosci, w ramach swojej sytuacji, nastroju i kaprysow mysli, jako mniej lub bardziej "przykre" oraz, nawiazujac do Wuja, zwiazane z (mniejszym lub wiekszym) zlem, ktore mu sie przytrafi(lo).

Hmmm. Chyba sie z Wami zgodzilem. Dochodzac do sprzecznosci z poczatkiem swojego postu.

[wujzboj]

To ja dodam to, co sobie wczoraj na boczku napisalem w odpowiedzi na uwagi mikona. Byc moze to juz musztarda po obiedzie, ale musze sie spieszyc (zaraz musze oddac telefon, hehe), wiec przyklejam i juz!

[Drizzt]

[mikon]

[Drizzt]

Ale ja ma z Genkaku swoje prywatne spory, których ów wątek jest kontynuacją. Nie wypada milczeć

[Genkaku]

Można potraktować cierpienie jako grupę różnych uczuć.
Gdy każde uczucie może mieć swoje natężenie, intensywność, wielkość(w porównaniu do uczuć tego samego rodzaju wywoływanych innymi czynnikami).

[Drizzt]

O super - jest wzór, kończe wątek.
A serio to nie powiedziałeś nic nowego, owijasz po prostu brak rozwiązania w bawełne.

[juki]

Cierpienie może nie być cierpieniem w znaczenu powszechnym, jeśli ktoś cierpi zdając sobie sprawę, że przyniesie to coś dobrego, bardzo pożądanego.
Słyszałem o człowieku, który tylko dlatego znosił katusze przed wojną jako komunista, ateista, bo sanacja zwalczała wolność światopoglądową. Widział sens tego co robi, choć tak naprawdę nie był ateistą, ale się utożsamiał, dla idei.

[Genkaku]

Drizzt,
Ad. 1 - Możesz to zweryfikować doświadczalnie, to znaczy, gdy zdajesz sobie sprawę, że występują u Ciebie czynniki cierpieniogenne, to wtedy mając świadomość natężenia takiego czynnika wiesz, że cierpienie jest mu równe. Nie wiem czy da się obliczyć cierpienie tak samo jak nie wiem czy da się obliczyć "czerwoność" jakiegoś czerwonego koloru...
Ad. 2 - To nie ma znaczenia.
Ad. 3 - Już pisałem chyba kilka razy. Nie potrzeba znać żadnych "wartości", wystarczy, że masz subiektywne poczucie, rozróżnienie siły czynników wywołujących cierpienie. Gdy doznasz wielu takich czynników, to jesteś w stanie porównać ich natężenie, "wielkość".

[Drizzt]

[Genkaku]

[Drizzt]

[Genkaku]

[Drizzt]