ŚFiNiA

Banjankri

Choć kwestia istnienia, jako mentalnej projekcji wygląda dość banalnie i mało znacząco, wcale taką nie jest. To, że jest to kwestia subtelna, nie znaczy, że mało znacząca (dosłownie, wszystko znacząca).

Dzięki temu, że nadam butelce byt, będę w stanie się nią inteligentnie posługiwać. To, że jej nie nadam bytu, różnicy nie zrobi żadnej. W tym momencie, w moim doznaniu jest wiele potencjalnie istniejących obiektów, którym istnienia nie nadaję, bo skupiony jestem na pisaniu. Nie znikają przez to z doznania, ale nie znajdują się w punkcie uwagi, który nie jest niczym innym jak obszarem projekcji istnienia. Dzięki temu, że istnienie jest mentalną projekcją, możemy myśleć. Barycki niejedną babę wychędożył, nawet się do niej nie zbliżając. To właśnie dzięki temu, że istnienie jest projekcją, możemy je dowolnie modyfikować, a później jeśli chcemy, dopasowywać doń doznanie. Czy, rzeźba istniała w skale od początku świata, czy człowiek jej nadał istnienie?
Skoro człowiek nadaje istnienie, to, czy Bóg istnieje? Czy cel życia istnieje? Czy "ja" istnieję, jako coś więcej niż ludzka projekcja? Czego doznam, jeżeli usunę te projekcje, które dawno temu uznałem za prawdziwe? Każdego dnia znajduję kolejne i końca nie widać. Są też takie, których wpływ na postrzeganie świata jest olbrzymi, jak choćby wspomniany Bóg, czy sens życia.
Jak widać, uznanie istnienia jako mentalnej projekcji, nie jest wyczerpujące, jest wyzwalające. Pozostawiamy je na potrzeby myślenia, usuwając iluzję prawdziwego, niezależnego istnienia obiektów.

Adriatyk

Banjankri

Irbisol

Banjankri

Adriatyk

Banjankri

Same projekcje, jak się patrzy.

Irbisol

Adriatyk

No, a jak pojawi się mentalna projekcja Dyszyńskiego, to czy to będzie twoja mentalna projekcja Dyszyńskiego, czy moja mentalna projekcja twojej mentalnej projekcji Dyszyńskiego i czy Dyszyński będzie miał mentalną projekcję, iż jest twoją mentalną projekcją, czy, że twoja mentalna projekcja jego mentalnej projekcji jest moja mentalna projekcją?

Banjankri

A gdzie się pojawi?

Adriatyk

To chyba oczywiste, że w mentalnej projekcji mentalnej projekcji w mentalnej projekcji mentalnej projekcji. Dokładnie to przecie wyjaśniłem wcześniej, jednak nie jest to wiedza dla byle kogo.

Banjankri

Ale, czyjej?

Michał Dyszyński

Banjankri

Irbisol

Banjankri

Ja się nigdzie nie wybieram.

Ircia

Jeden z Was zakłada że liczba pi istnieje niezależnie i jest niezmienna( czyli że byty matematyczne istnieją niezależnie i niezmiennie), drugi że wszystko to tylko mentalna projekcja i liczba pi pojawia się i znika w umysłach i mimo stałej wartości matematycznej jest zmienna bo pojawia się i znika,nie istnieje niezależnie, do tego pojawia się z różnymi przybliżeniami - dobrze to widzę?

Banjankri

Zdecydowanie lepiej niż reszta towarzystwa.

Adriatyk

Adriatyk

Michał Dyszyński

Banjankri

Skoro sam przyznajesz, że nie zrozumiałeś, to na jakiej podstawie opiniujesz? W sumie, niczego innego jak pustosłowia się po tobie nie spodziewałem.
Co do minimalizmu, to uważam, że przestawianie koncepcji w jak najkrótszy i najprostszy sposób jest najlepszą, ze wszystkich form. Mógłbym się tu rozpisywać o Madhjamace, prasangice, czy swatantrice, ale z tego to już zupełnie nic byś nie skumał. Reprezentujesz żenująco niski poziom, a lansujesz się na myśliciela wysokich lotów.

Michał Dyszyński

Adriatyk

A czemóż to tak ciebie Dyszyński denerwuje Banjankri, kiedy robi zupełnie to samo, co ty, on, jako i ty nie chce być grzesznikiem odpowiadającym na grzeszne pytania mordujące prawdę. Obaj dążycie do prawdy i z całą surowością tępicie każdy grzech stojący na drodze do niej. Bo czymże różni się chrześcijaństwo od buddyzmu w swoim celu i nie mam tu na myśli celu metafizycznego, ale ten, z jakimż to zapałem w waszych religiach określany trywialnym, dotyczący życia doczesnego? Niczym, bo pomimo tak zapalczywego zapewniania o trywialności życia doczesnego, o nic tak bardzo nie zabiegają, jak o utrzymanie tegoż doczesnego życia w swoich ryzach i każda w tym samym celu, aby to życie doczesne nie zagrażało ustalonemu porządkowi społecznemu. Chrześcijaństwo głosi, że wszystko dzieje się z woli boga, a wolę bożą trzeba przyjmować z pokorą i tak pławiący się w przepychu pałaców znosić z pokorą muszą swój los wyznaczony im przez boga, jak i znosić z pokorą musza wolę nieba ci przyglądający się własnym dzieciom umierającym z głodu, bo jakby się który sprzeciwił bożemu porządkowi życia doczesnego, to nie dostąpi raju po śmierci. A buddyzm głosi, że umieranie z głodu jest nic nieznaczącym wrażeniem, tak jak i wrażenie przepychu, że tym w ogóle nie trzeba się przejmować, bo to tylko brud naleciałości kulturowej, a prawdziwa wartość jest poza tymi wszystkimi wrażeniami, wobec których trzeba być co najmniej obojętnym. No i tak, jedna, jak i druga z wielką zapobiegliwością chroni porządek społeczny, aby bogaci byli bogatymi, a biedni biednymi.

Ale przecie możecie przecie oprotestować to co napisałem, wystarczy tylko w sposób weryfikowalny logicznie wskazać na wewnętrzne sprzeczności logiczne w tym, co napisałem, ale ponieważ, jako wytrwali poszukiwacze prawdy absolutnej nie możecie ograniczać się ułomną logiką ludzką, to poopowiadajcie o swoich odczuciach idiotyzmu moich treści, albo potupcie nogą o podłogę, to są bardzo mocne argumenty, bo stoi za nimi murem głęboka wiara w prawdę.