ŚFiNiA

lucek

PS

zawsze widzę odwzorowanie drzewa, jesli to niepotrzebne mogę się nad tym nie zastanwaić - pamiętać, wiedzieć tym ...

Semele

lucek

Semele,

"Teoria krytyczna wychodzi z założenia, że w rzeczywistość jest odbiciem stosunków społecznych, których istotę stanowi społeczna niesprawiedliwość, a więc każda rzeczywistość jest z natury wadliwa."

to odnosi się do nieco innego aspektu poznania, niż to o czym tu mowa ...

pomijając lewacki bełkot, to oczywiscie, że krytyczna .... niestety ten psudointelektualny bełkot:

"Teoria odbicia (nm. Abbildtheorie, ang. copy/representation theory of knowledge) – w realistycznej teorii poznania to proces odzwierciedlania realnej rzeczywistości w świadomości człowieka.

W materialistycznej teorii poznania (teorii materializmu dialektycznego) to proces rekonstrukcji materialnej rzeczywistości w świadomości człowieka.
Teoria odbicia może być rozumiana następująco:

jako stosunek przyczynowo-skutkowy – bodźce wywołują następstwo w postaci aktów psychicznych,
jako stosunek psychospołeczny – stosunek zachodzący między aktami psychicznymi a warunkującymi je cechami społeczeństwa,
jako izomorfizm treści aktów psychicznych z fragmentami materialnej rzeczywistości.
Teoria odbicia była krytykowana przez Immanuela Kanta[1] i przez neokantystów."

sprawia, że nawet nie chce mi się próbować jakoś sensownie zinterpretować w języku ludzi uczciwych i przyzwoitych jak ja.

Semele

Super. Podaj jeszcze źródło cytatu.

Powtórzenie:
krytyczna teoria odbicia, uznaje, że nasze poznanie, nie tylko potoczne, ale i naukowe, jest zawsze niepełne i niedokładne.

Wyobraźmy sobie osobę, która nigdy nie widziała ani nie jadła gruszki, nie ma więc jej reprezentacji.
Czy to znaczy, że nie będzie miała doznań?

To samo z piłką

lucek

Semele

Co do autora cytatu.
Krajewski do 1989 był jednym z głównych polskich filozofów marksistowskich o orientacji pozytywistycznej, uchodził za najwybitniejszego znawcę filozofii Fryderyka Engelsa. Stosował metodę materializmu dialektycznego w dziedzinie filozofii fizyki i innych nauk przyrodniczych. Po 1989 roku – wyznawca krytycznego racjonalizmu, rozwijanego przez Karla Poppera, a w filozofii nauki – hipotetyzmu i idealizacyjnej koncepcji nauki. Jak wspomina w wywiadzie z 2001 roku – jego mistrzami duchowymi byli Bertrand Russell i Karl Popper. Swój stosunek do marksizmu określił w tym wywiadzie następująco:

„Odrzucam dziś historiozofię Marksa jako nienaukową i fałszywą, jednakże, w odróżnieniu od niektórych innych marksistów, nie potępiam w czambuł filozofii marksistowskiej. Sądzę, że w materializmie dialektycznym jest wiele cennych idei, które współbrzmią z krytycznym racjonalizmem i z całym realistycznym nurtem współczesnej filozofii nauki”.
Wychowawca paru pokoleń polskich filozofów. Ojciec filozofa Stanisława Krajewskiego. Był wiceprzewodniczącym Polskiego Towarzystwa Filozoficznego. Został pochowany 21 kwietnia na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 51A-V-26).

Nie wiem czy lewak? Raczej lewicowe i oczywiście był pochodzenia żydowskiego.

lucek

Semele

lucek

Semele

Heller i Życiński też lewitują/lewitowali?

Czyż Arystoteles nie był pierwszym filozofem nauki?

Cytat za PWN:
Samo wyliczenie tych grup pism Arystotelesa ukazuje wszechstronność jego zainteresowań badawczych, jego ambicję traktowania filozofii jako „encyklopedii nauk” — nauki uniwersalnej — obejmującej w jednym systemie całość wartościowego naukowo dorobku poznawczego. Dlatego też działalność filozoficzna i naukowa Arystotelesa i jego uczniów obejmowała wszystkie gałęzie ówczesnej wiedzy.
Dalej:
W teorii poznania odrzucał platoński aprioryzm, bronił koncepcji zmysłowego pochodzenia wszelkiej wiedzy, podkreślał jej związek z obiektywną rzeczywistością, co wyraził najdobitniej w klasycznej definicji prawdy (prawdą jest zgodność, adekwatność treści sądu z rzeczywistym stanem rzeczy, którego ten sąd dotyczy). Z platonizmu zachował jednak przekonanie, że prawdziwa wiedza dotyczy tylko tego, co ogólne i wyraża się w pojęciach ogólnych. Starając się rozwiązać zagadnienie stosunku tego, co ogólne, do tego, co jednostkowe, stosunku pojęć do rzeczywistości, Arystoteles zajął stanowisko umiarkowanego realizmu pojęciowego,

lucek

Semele

Ok. Kiedyś zapraszał mnie i Pelikan na kajaki.
Czy to jest aktualne?

Byłaby szansa poznać się. Być może pozbyć uprzedzeń.
Inaczej mówiąc reprezentacji.

Dusza i ciało były dla niego 2 aspektami istnień ożywionych, odpowiadającymi formie i materii. Duszę pojmował jako „formę i akt ciała organicznego” i odróżniał 3 jej rodzaje: wegetatywną (roślinną), której przysługuje zdolność odżywiania i rozmnażania, zmysłową (zwierzęcą), mającą również zdolność postrzegania, pożądania i ruchu, oraz rozumną (ludzką), której właściwe są wszystkie funkcje niższe, a ponadto zdolność myślenia. Stąd Arystoteles wyprowadził hierarchiczny podział świata na roślinny, zwierzęcy i ludzki. Jako forma dusza nie stanowiła wg Arystotelesa odrębnej substancji i zasadniczo nie mogła istnieć niezależnie od ciała. Jednakże przyznał on odrębny status intelektowi ludzkiemu. W ludzkiej władzy myślenia Arystoteles rozróżnił intelekt bierny oraz intelekt czynny, będący ze swej natury aktem i tym, co w człowieku jest boskie i nieśmiertelne.

Nie sądzę, że naukowiec żałuję, że nie jest drwalem. Naukowiec zawsze drwalem może być. W drugą stronę trochę trudniej. Nie raz za komuny chowalismy dyplomy, bo robotnik wykwalifikowany zarabiał więcej.

anna · Dołączył: 06 Gru 2015 Posty: 194 Przeczytał: 0 tematów

Semele: nie "zapraszał", ale zapraszali. To po pierwsze, a po drugie :" co było a nie jest, nie pisze się w rejestr'. Już nie ma ochoty na spotkania ;-P

anna · Dołączył: 06 Gru 2015 Posty: 194 Przeczytał: 0 tematów

Semele " poniała" :wink:

Semele

anna · Dołączył: 06 Gru 2015 Posty: 194 Przeczytał: 0 tematów

Ja też.

Michał Dyszyński

Banjankri

Różnice między ludźmi pochodzą z siły i punktu przyłożenia przeświadczenia prawdy. To, że nie odbierasz tego aż tak dramatycznie, nie znaczy, że nie odbierasz wcale, a więc kwestią czasu i okoliczności jest to, że zaczniesz. Może nie przejmujesz się zbyt mocno wyglądem swoich paznokci, ale już zdrowiem swojego bliskiego, czy psa, pewnie bardzo. I nie chodzi mi o to, żeby mieć wywalone na wszystko i wszystkich, z góry na dół. Chodzi o mechanizm, którym sami się krzywidzimy, po to, aby skłonić się do działania, albo wpółczujemy coś negatywnego, aby zbliżyć się doznaniem do cierpiącego. Zdaje się, że ten mechanizm stymulujący dyssatysfakcją jest bardzo prymitywny, i opiera się o przyswojone idee, prawdy i wartości. Dobrym przykładem są przykazania, które wpaja się po to, aby ukształtowały sumienie, które z kolei ma wywoływać głęboką dyssatysfakcję, kiedy takie przykazanie się złamie.
Świadomość jest mocno kształtowana przez kulturę, a więc musi gdzieś istnieć punkt zwarcia, między obiektywnym a subiektywnym. Ewidentnie, aspekt obiektywny jest wtórny do subiektywnego i to on jest inwazyjny. Innymi słowy, kultura ma swoje sposoby wpływania na jednostkę i robi to przez "ja".

Semele

Czy Twoim zdaniem wczuwanie się w przeżycia innych nie jest dobre?

Michał Dyszyński

Banjankri

Wszystko zależy od tego, jak jest ukształtowany twój umysł i sprowadza się do tego, czym jest bez ukształtowania.

Michał Dyszyński

Semele