ŚFiNiA

Banjankri

1. Uwierz mi, nie uzyskasz tych samych, a nawet zbliżonych efektów bez wcześniejszego przełamania barier. To się wydaje łatwe, dla kogoś kto się wcześniej wspomagał dobrymi dopalaczami. Znam przypadki ludzi, co przez 10-20 lat ciężkiej medytacji nie uzyskali praktycznie nic.
Psylocybina zwłaszcza, ale też odpowiednie tryptaminy robią taką sieczkę z karmy, że ciężko to porównać do jakiejkolwiek praktyki. Są pewne złogi karmy bardzo trudne do pokonania, które można zrzucić w ciągu jednego tripa. Są też takie, które wymagają setek tripów. To ciężka praca, a buddyzm jest wspaniałym jej dopełnieniem, bo jedno potwierdza drugie. Warto dodać, że obie drogi są nieskończone w swojej głębi.

2. Brak angielskiego jest problemem, bo w j.polskim to prawie nic nie ma. Chociaż widzę, że kazania Bodhidharmy można znaleźć.

Jak będziesz miała jakieś pytania to pytaj, może pomogę.

Ircia

Banjankri

Choć praca z czystym umysłem jest bezpieczniejsza, nie jest pozbawiona zagrożeń. Efekty wywołane bez ingerencji chemii z zewnątrz są o wiele bardziej uzależniające (zwłaszcza te intensywne), a zejście może doprowadzić do depresji. Żadna chemia mnie nigdy nie uzależniła, chociaż efekty zrywały kapcie. Pierwsze, konkretne efekty pracy z umysłem uwięziły mnie w temacie na długie miesiące i poświecełem im po 10 godzin dziennie. Do tego stopnia mnie wymordowały, że wytworzyłem swego rodzaju niechęć. Mimo, że miałem błogostan na wyciągnięcie ręki, stroniłem od niego. W pewnym momencie doszedłem do wniosku, że efekt nie może być inicjowany. Tzn, musi występować samoistnie, bez wisiłku. Cała chemia odpada, bo jest intencjonalna i skończona w czasie. Wszelkie formy intencjonalnej medytacji (metody) również. Pozostaje więc tylko jedna droga, poprzez zrozumienie i pozbycie się ignorancji. Fantastyczność doświadczenia przestaje grać rolę, nie ma potrzeby wyprzedzić DMT w niezwykłości wrażeń. Wręcz przeciwnie, chcemy pozostać bardzo obecni. Obecnie niczym się nie dopinguję. Ani chemią, ani medytacją. Dopracowuję perspektywę tak, aby była doskonała sama w sobie.
Oczywiście wymaga to głebokiej analizy tego co jest i jak umysł działa. Na czym się zawiesza, gdzie się blokuje, za czym goni. Trzeba pamiętać, że znaczna część karmy nim sterującej pochodzi z dawnych epok i pod pewnymi względami nasz umysł funkcjonuje jak zwierzątko.

Ircia

Mi medytować z zasady się nie chce, ew traktuję to jako narzędzie do szybkiej redukcji zmęczenia, odstresowania się. Wchodzenie w stany o których pisałam też traktuję jako narzędzie.

Jestem na etapie luźnych poszukiwań i prób odkrycia siebie na wielu płaszczyznach.

Wiem że przygoda z szeroko pojętą duchowością nie jest wolna od zagrożeń, ale nuda jest dla mnie dużo bardziej zabójcza.

Chciałabym wrócić do pierwotnego tematu reinkarnacji - co sprawia że w nią wierzysz? ( Chyba że się mylę i wcale tak nie uważasz)

Banjankri

Ircia

Doświadczenie jest doświadczeniem, a jego opis tylko opisem, dlatego staram się bardzo ostrożnie podchodzić do wyciągania wniosków i opisywania doświadczeń.

Ogromnym problemem są słowa, których brakuje, są nieadekwatne, bywają odbierane zbyt wąsko lub zbyt szeroko, a z drugiej strony wprowadzanie nowych pojęć też jest kłopotliwe ,bo trzeba je zdefiniować używając dostępnej bazy słów no i dochodzi potrzeba ciągłego tłumaczenia o czym mowa...

Szczególnie myślę o słowie świadomość i słowach będących pochodnymi od niej, nie liczę na konkretną definicję ale o przybliżenie co dla Ciebie znaczy :
świadomość,
stany świadomości,
podświadomość,
superświadomość,
nieświadomość,
samoświadomość?

W jaki sposób nurty karmy płynące wstecz są obserwowalne?

Banjankri

Ircia

Jeśli bardzo specyficzne zbiegi okoliczności nazywasz karmą płynącą wstecz to wychodzi na to że doświadczam tego regularnie, tylko raczej nigdy bym nie wpadła na nazwanie tego w ten sposób.

Dziękuję za konkretne definicje, sądzę że ułatwią nam komunikację.

Napisz, proszę jeszcze co sądzisz o idei świadomości zbiorowej.

Banjankri

Ircia

Ciekawe pytania - pierwsza myśl: w sumie to nie wiem, ale pokombinuję:

Płacz to intensywne wydzielanie łez inicjowane przez silną reakcję emocjonalną, która zaszła w oparciu o zaprogramowane w mózgu mechanizmy reakcji na bodźce.

Nuda - subiektywne odczucie braku interesujących bodźców, połączone z niską aktywnością receptorów dopaminowych w VTA

To i to to subiektywne odczucia generowane przez aktywność mózgu, mogę też ująć to z drugiej strony:
to pojęcia opisujące pewne stany, odczucia

Banjankri

Ircia

Płacz choć brzmi to z pozoru bezsensownie ma ewolucyjne uzasadnienie - posiadamy neurony lustrzane i dzięki posiadamy 'zmysł' empatii, widząc że ktoś płacze nam też to się udziela, jesteśmy skłonni nieść pomoc, wsparcie, traktować taką osobę ulgowo. Płacz ze szczęścia jest ciut trudniej wyjaśnić, ale i tu chodzi o empatię, o społeczne wsparcie, zrozumienie że osoba jest pod wpływem silnych emocji i inaczej odbiera świat, gdy płaczemy ze szczęścia często też potrzebujemy wsparcia, jesteśmy istotami społecznymi.
Wzruszamy się do łez właśnie przez empatię, współodczuwanie, wczucie się w sytuację - w społecznościach plemiennych miało to ogromne znaczenie dla przetrwania grupy.

Z nudą jest podobnie. Nie chce mi się dawać wykładów z neurobiochemii, ale skrótowo dopamina jest nie tyle co neuroprzekaźnikiem szczęścia co jakby podkreśla wartość danego doświadczenia, wyrzut dopaminy jest odczuwany jako przyjemność, co skłania nas do ciekawości, do poszukiwań, nuda pojawia się przy braku tych wyrzutów dopaminy, odczuwamy ją jako brak przyjemności i jesteśmy skłonni coś z tym zrobić, w warunkach jaskiniowców choćby połazić a przy okazji może coś odkryć ważnego dla przetrwania.

Wątpię aby o taki opis Ci chodziło ,ale na razie niczego sensowniejszego nie sklecę.

Dyskurs

Ircia

Masz rację - jak uronisz jedną łzę z przyczyn emocjonalnych będzie to płacz, w sumie nawet jak ją powstrzymasz, ale zaszklą się oczy można by uznać że to dalej płacz, choć zablokowany.

Nie widzę sprzeczności między moją definicją nudy a tą którą podałaś, moja bardziej podkreśla aspekt biochemiczny ( spaczenie takie...) a psychologiczna psychologiczny:D

Dalej nie rozumiem dlaczego o sercu mowa, być może dla Ciebie to synonim układu limbicznego, lub prawopółkulowego systemu myślenia powiązanego z układem limbicznym...
Lub bardziej psychologicznie rzecz ujmując kierowanie się uczuciami, odczuciami , emocjami...

Jeśli uznajesz nudę za emocję, to rozumiem że nie wprowadzasz rozróżnienia między emocje, odczucia a uczucia i mogę podziewać się używania tych pojęć zamiennie, tak?

Dyskurs

Dyskurs

Banjankri

Ircia

Tak naprawdę to doświadczam tylko przez ciało, dysponuję jego odczuciami, a wręcz tym jak mózg to przetwarza:
-płacz - czuję ściskanie w gardle, specyficzne odczucie w oczach, robią się wilgotne; zmienia się oddech, serce bije inaczej, wszystko zwalnia, mięśnie napinają się tak aby całe ciało się skurczyło, mięśnie twarzy pracują w specyficzny sposób....
-nuda - spowolniony, głęboki oddech, szybkie ruchy oczu, jakby instynktownie szukały punktu zaczepienia o coś ciekawego, odczucie że czas płynie wolniej, wręcz że zatrzymuje się w miejscu, myśli często krążą bardzo daleko, odbiegają od tego co się dzieje w danym czasie w danej chwili, tym samym próbują stworzyć coś ciekawego, znaleźć punkt zaczepienia, intensywniej odczuwane zaczynają być drobne potrzeby, dyskomforty - np. nagle się czuje że koszulka drapie, zjadłoby się coś mimo że nie ma mowy o prawdziwym głodzie

Banjankri

Ircia

Dobre pytanie,
z tym że im więcej o tym myślę tym bardziej nie wiem 'po co', potrafię uzasadnić płacz w kontekście ewolucyjnym,o czym pisałam wcześniej, ale nic poza tym, może odczuwamy dla samego odczuwania, poznania siebie?

Banjankri

Ircia

Nie dostrzegam ostrej granicy między podświadomością a świadomością.

Podświadome jest to czego nie ogarniam umysłem świadomym, ale dość łatwo można świadomość rozszerzyć choćby po to aby nie być niewolnikiem emocji, nie walczyć z nimi tylko dlatego że się ich nie rozumie, gdy człowiek staje się świadomy swoich emocji można nawiązać z nimi owocną współpracę, w zależności od potrzeby zahamować eskalację reakcji emocjonalnej.

Prosty przykład z zasady oddychasz nieświadomie, nie zwracasz na to uwagi, ale łatwo możesz się na tym skoncentrować i robić to świadomie, praktykując jakiś czas możesz świadomie manipulować akcją serca, czy temperaturą ( oczywiście w pewnym zakresie). Tak samo możesz nauczyć się obejmować świadomością już pierwsze subtelne sygnały emocjonalne i przyjąć je do wiadomości, wówczas to od Ciebie zależy czy chcesz aby nastąpiła eskalacja czy też nie, oczywiście nie sprawdza się to zawsze, choć sądzę że na drodze treningu można osiągnąć spektakularne efekty, osobiście nie czuję takiej potrzeby, wykorzystuję to tylko w przypadku złości - 'ok, czuję złość, czyli coś mi nie pasuje, dzięki za sygnał, teraz pomyślę co z tym zrobić', czasem smutek warto zablokować, czasem należy pozwolić sobie na łzy.

Zresztą większość myśli z którymi spora ilość ludzi się utożsamia tak naprawdę pochodzi z podświadomości i nie masz na nie wpływu,pojawiają się niejako samoistnie w odpowiedzi na bodźce przetwarzane podświadomie, tak jak napisałeś świadomie ogarniamy tylko ten wąziutki strumień myśli 'słownych' i 'obrazowych' , czyli wierzchołek góry lodowej.
Można na drodze ich obserwacji poznać ich bazowe oprogramowanie -schematy myślowe, zrozumieć mechanizmy, ich przyczyny i skutki i je przemodelować - żmudna i trudna robota ale efekty warte pracy na mój gust, choć jestem na początku takiego przemodelowania/przeprogramowania.

Oczywiście że świadome ogarnianie wszystkiego na raz byłoby szalenie męczące, doświadczenia z mocnym ograniczeniem habituacji mnie o tym namacalnie przekonały, ale i tak będę je powtarzać, bo jakby moja świadomość przyzwyczaja się do operowania większą ilością danych, co przydaje się w życiu, o ile w razie potrzeby nadal umie się tunelować świadomość na konkretne dane.

Najprawdopodobniej problemem ludzi z ADHD jest właśnie zbyt małe filtrowanie danych , tak że szum informacyjny trafia do świadomości( czytasz, ale nie potrafisz wyłączyć tego co się dzieje za oknem, skarpetki ciągle uciskają, to co w peryferyjnym polu widzenia ma takie samo znaczenie jak to na co patrzysz centralnie, jesteś świadomy nie jednego paplania w głowie ale także tych pobocznych), dlatego takie gówno jak metylofenidat pomaga( mówię o prawdziwym ADHD , które da się potwierdzić fMRI, a nie będącym wymysłem rodziców rozpieszczonego potworka), gdyż następuje dopaminowo noradrenalinowe wzmocnienie ale tylko najważniejszych danych, tak że można się skupić na jednej konkretnej czynności, ale lepsze efekty daje nauka przesiewania danych. Osoba z prawdziwym ADHD nie potrafi się skupić dłużej niż kilka minut na niczym - nawet na oglądaniu filmu, czy graniu w gry, wszystko jest równie interesujące i ważne, a poziom rozproszenia uwagi absurdalny. Takie rozszerzenie świadomości jest pozytywne tylko przy odpowiednim poziomie koncentracji i uważności.

Generalnie samoświadomością nazywam ogarnialne świadomością, poznanie i zrozumiane aspekty pracy własnego mózgu, łączy się to wyraźnie z tzw inteligencją emocjonalną, szeroko pojętym rozwojem osobistym, rozwój duchowy zaś kieruje nas w stronę poznania 'ja', którego nie podciągnę pod efekt pracy mózgu.

Jak definiujesz stres?

Dla mnie to każdy bodziec wymagający podjęcia decyzji o działaniu( zaniechanie działania to też działanie), problematyczny jest tylko nadmiar stresu, szczególnie gdy z jakich przyczyn mamy ograniczone lub uniemożliwione adekwatne do sytuacji reakcje.

Banjankri

Dyskurs

Banjankri

Wróżka, my tutaj poważnie rozmawiamy, a nie przepisujemy NewAgeowe ulotni ;)