ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Tutaj może wypadałoby trochę zdiagnozować Z JAKICH EMOCJONALNYCH ŹRÓDEŁ wypływają potrzeby opowiedzenia się po stronie nacjonalizmu. Bo mam tu swoje obserwacje, a także wynikające z nich hipotezy:
- nacjonalizm ma silny związek z uogólnionym lękiem. Obserwuję u większości nacjonalistów znaczny lęk o przyszłość. Instynktownie lęk daje efekt POSZUKIWANIA GRUP WSPARCIA. Nacjonalizm jest właśnie takim ukierunkowaniem się na naturalną grupę wsparcia - sojuszników, jaką jest jakaś wspólnota, a idea narodu jest właśnie taką wspólnotą.
- nacjonalizm ma też wyraźną korelację z postawami rywalizacyjnymi, jest przeniesieniem na grunt społeczny idei rywalizacji. Osoby, które rywalizację mają zapisaną w swoim profilu emocjonalnym będą w naturalny sposób zbiegały myślami w stronę jej ukonkretnienia za pomocą idei rywalizacji narodu własnego z narodami ościennymi, czy dalszymi.
- nacjonalizm jest pierwszym (jakże nieporadnym, ale jednak) krokiem w stronę idei dobra, odejściem od czystego egoizmu. Mając przekonanie, że warto jest chronić, cenić swoją grupę (tu reprezentowaną przez narodowość) jednostka uczy się idei solidaryzmu, odpowiedzialności, poświęcenia. Jest to co prawda bardzo niekompletne podejście do koncepcji dobra, ale jednak jest to krok, który uruchamia podstawowe idee dla idei dobra niezbędne. Głębsza refleksja (następny etap rozwoju po zrelatywizowaniu nacjonalizmu) wskaże dobro rozumiane bardziej spójnie, ale to jest kwestia dopiero dalszego rozwoju. Od czegoś trzeba tę drogę zacząć...
- nacjonalizm jest usprawiedliwieniem dla ludzi szukających w życiu okazji do konfliktu, starcia się, bitwy, agresji. Idea rywalizacji narodów jest naturalnym punktem wyjścia do walki, wojny. W męskiej szczególnie naturze jest nieraz to pragnienie wojowania bardzo silne, związane z przyjemnością, czasem nawet euforią.
- nacjonalizm jest też spełnieniem pewnej potrzeby porządku, jasnych podziałów. Osobiście obserwuję, że są ludzie, którzy bardzo chcieliby mieć swoje życie poszufladkowane, powstawiane w osobne "skoroszyty". Takim "skoroszytem mentalnym" na płaszczyźnie społecznej jest idea narodu - ona zaspokaja pragnienie bycia kimś określonym, poczucia "posiadania właściwego miejsca" w życiu. Nacjonalizm też "wyjaśnia" kto jest przyjacielem, a kto wrogiem w naszym życiu (niezależnie od tego, jak bardzo owo "wyjaśnienie" jest iluzoryczne, to samo poczucia posiadania wyjaśnienia, tu wystarcza)
- nacjonalizm też zaspokaja potrzebę przynależności. Niektórzy ludzie zdają się mieć tę potrzebę bardzo silną (sam się trochę temu dziwię, bo u siebie bardziej obserwuję potrzebę niezależności, albo wręcz samotności, ale to już inna sprawa).

Jak widać, jest przynajmniej kilka emocjonalno - mentalnych powodów, aby skierować się w stronę nacjonalizmu. Dla niektórych owe powody są uzasadnieniem, aby nacjonalistą zostać. Dla mnie takim uzasadnieniem nie są, bo ja uważam, że nad tego rodzaju powodami, powinna PANOWAĆ MOJA WYŻSZA NATURA. Definiuję siebie, jako tego, który właśnie tego rodzaju powodom NIE ULEGA, nawet jeśli częściowo okazywałyby się one korzystne.

Semele

Nie jestem pewna Michał, że chcesz być aż tak samotny. Po prostu za pomocą udziału w forum rozwiewasz poczucie samotności.

lucek

Michał Dyszyński

MaluśnaOwieczka

lucek

marudzisz

MaluśnaOwieczka

Semele

Filozofowie greccy nauczyli Europejczyków, że te same reguły myślowe obowiązują w filozofii i w fizyce, w życiu codziennym i w życiu przemysłowym. Ta grecka logika jest głęboko zakorzeniona wśród Polaków, bardziej niż w jakimkolwiek innym europejskim kraju. Z kolei chrześcijaństwo, które głęboko przeorało polską świadomość, umieściło rozróżnienie pomiędzy dobrem a złem w samym centrum swoich zasad. Tak, Polakom daleko do chrześcijańskiej doskonałości, ale w porównaniu z historią Niemiec, Rosji, Wielkiej Brytanii Polacy wypadają bardzo dobrze – mówiła prof. Ewa Thompson w wystąpieniu podczas kongresu Polska Wielki Projekt.
Parę lat temu karierę medialną zrobiła uwaga premiera Tuska, że polskość – to nienormalność. Uwaga była wyjęta z kontekstu, ale moim zdaniem nie jest to opinia odosobniona. Od czasów Stanisława Brzozowskiego czy szkoły krakowskiej polska inteligencja cierpi na coś, co nazwałabym kolonialnymniezadowoleniem lub kolonialnym resentymentem, i co przejawia się w namiętnej krytyce polskości. Pewien sympatyczny historyk niedawno napisał książkę, w której twierdzi, że tzw. Rzeczpospolita sarmacka w ogóle nie istniała, że była tylko zasłonką, za którą królowała nicość. Typowo nominalistyczna ślepota.

W moim rozumieniu jest dokładnie odwrotnie. Ja twierdzę, że polskość – to normalność. Na tym właśnie polega siła polskości. Co to jest normalność? Jest to pewna postawa wobec życia, która wykształciła się w Europie w przeciągu stuleci, nabazie chrześcijaństwa i greckiej epistemologii.
[link widoczny dla zalogowanych]
Nienormalność pojawia się, gdy człowiek stara się być nadczłowiekiem, gdy oznajmia, że zjadł wszystkie rozumy, podczas gdy w rzeczywistości nadgryzł tylko jakiegoś trującego muchomora. Nienormalność pojawia się, gdy jakaś grupa ludzi oznajmia, że odkryła nową i dotychczas nieznaną epistemologię, i dlatego należy się jej władza. Sięganie poza granice ludzkiej zwyczajności praktykowane było i jest wśród sąsiadów Polski, rzadko przez Polaków. Wiek 20-ty przyniósł nazizm i komunizm, wcześniej byli Gustav Freytag i Friedrich Nietzsche a później – АлександрДугин. To, co te ideologie i ludzi łączy, to podział na kastę perfekcyjną i kastę niższą,którą trzeba zarządzać. Takich trujących filozofii Polacy na ogół nie wprowadzali w intelektualny krwiobieg Europy.

Czy Ewa daje dobrą diagnozę, czy reprezentuje polską megalomanię
:wink:

Pewnie można założyć nowy wątek aby to przedyskutować....

Semele

Prof. Thompson swoje kryteria światopoglądowe wyłożyła przekonująco w artykule Why I Am a Conservative (2008). Jako literaturoznawca i politolog wiele publikacji poświęciła nowożytnej literaturze rosyjskiej ze szczególnym uwzględnieniem utworów XIX i XX wieku w kontekście bardzo ciekawie rozumianego zjawiska kolonializmu. Będąc z pochodzenia Polką pisze także o sprawach polskich: o problemach nacjonalizmu, sarmatyzmu, o kolonialnej mentalności polskich elit a od pewnego czasu bada kwestię rozdwojenia we współczesnym rozumieniu pojęcia pamięci. Wśród omawianych przez nią autorów znaleźli się Antoni Czechow, Aleksander Sołżenicyn, Stefan Żeromski, Witold Gombrowicz, Leopold Tyrmand, Zbigniew Herbert.

Zainteresowanych bibliografią naukową uczonej odsyłam na jej domową stronę: [link widoczny dla zalogowanych] ).
[link widoczny dla zalogowanych]

Michał Dyszyński

Semele

Każdy z nas urodził się człowiekiem.

Chyba??

Jednak zakładanie, że otoczenie, historia naszej rodziny, kraju nie ma na nas wpływu. To nonsens.