ŚFiNiA

Semele

Pisałam o sarmatyzmie niedawno w języku angielskim, w opasłym tomie Being Poland, czyli „Bycie Polską”, ale polskocentryczne tomy wydane gdzieś za oceanem rzadko są przywoływane jako element dyskusji w Polsce[1]. Stwierdziłam tam, że sarmatyzm jako formacja kulturowa jest manifestacją polskiej unikatowości, i że dostarczył on polskiej kulturze dużej ilości symbolicznego kapitału. Sarmackie teksty należą do mitu założycielskiego polskiej kultury w taki sam sposób, w jaki średniowieczne opowiadania o królu Arturze ukształtowały mit założycielski kultury brytyjskiej. Wpływ sarmatyzmu na polską literaturę jest olbrzymi, od Mickiewicza i Sienkiewicza po Gombrowicza i jego naśladowców.

Identyfikowanie sarmatyzmu z historią polityczną Polski uważam za błąd. Popełniają go nieomal wszyscy wrogowie tej formacji kulturowej. W historii politycznej sarmatyzm przypada na epokę królów wybieralnych i tu leży kość niezgody pomiędzy mną a dr. Janem Sową, żarliwym progresistą, z którym chciałabym się króciutko posprzeczać w tym postscriptum. Dr Sowa bowiem, poruszając się swobodnie wśród teorii snutych przez zachodnich ideologów, prześledził historię monarchii brytyjskiej od Tudorów do czasów obecnych, zna nazwisko Edmunda Plowdena i przeczytał książkę Ernsta Kantorowicza The King’s Two Bodies [1957] , czyli Dwa ciała króla (jedno fizyczne a drugie dynastyczno-symboliczne) – i na tej podstawie zadecydował, że w Polsce powinno było być tak samo, a jeżeli nie było, to oznacza, że Polska była/jest krajem ułomnym, niedorozwiniętym, fantomowym. Twierdzi on, że ponieważ w Polsce nie istniała ciągłość monarchii (królowie byli wybierani), Polska jako państwo nie istniała w sposób ciągły od czasu śmierci Zygmunta Augusta. Po śmierci każdego króla przestawała istnieć i dopiero wybór nowego króla powoływał ją do życia. Tak więc według dra Sowy, to nie było państwo w europejskim (czy raczej kantorowiczowskim) sensie, lecz wydmuszka powoływana do istnienia w sposób tymczasowy i niespójny. Nic dziwnego, że to dziwadło przestało istnieć w 1795 roku.

Tu własnie jest pies pogrzebany. Dr Sowa postrzega ciągłość wyłącznie w terminologii oświeceniowej, jako coś, co musi być przypieczętowane formalną dokumentacją. Jego percepcja sarmatyzmu przypomina sarkastyczną uwagę Nietzschego o tym, co to jest prawda: „ruchoma armia metafor, metonimii, antropomorfizmów... umocniona i upiększona poetycko i retorycznie, zaakceptowana jako kanon... prawda [o sarmatyzmie] to iluzja, o której zapomnieliśmy, że jest iluzją”[2].

Republikańskie poczucie państwowości nie opierało się w Polsce na istnieniu dynastii, lecz na esencjalistycznym rozumieniu narodu. Polska nie mogła przestać istnieć tak długo, jak długo istnieli obywatele poczuwający się do polskości

Pisze Ewa Ameryki.

lucek

MaluśnaOwieczka

Michał Dyszyński

lucek

Michał Dyszyński

lucek

tzn., że nie zrozumiałeś o czym "dyskutuję" z Semele i co myślę o jej autorytetach, bo tak się składa, że pewnie równie "symetrystycznie" jak ty, by na moje pytanie odpowiedzieli.

Michał Dyszyński

MaluśnaOwieczka

Aha.
Czyli socjalizm jest "be", bo zmusza ludzi do płacenia podatków na biednych, przez co to system czyni dobro, a nie ci ludzie.
Natomiast obowiązkowa służba wojskowa jest "ok", bo zmusza ludzi do wykonywania rozkazów, przez co to system czyni dobro, a nie ci ludzie...
Człowiem musi z wolnej woli decydować, komu chce oddać część swoich pieniędzy, ale kogo/czego chce bronić z karabinem (lub bez), to nie musi decydować z wolnej woli...

Ciekawe czego nie rozumiem...

Socjalizm nigdy nie miał na celu zwiększenia sumy dobra (dobra w sensie zamożności).
Nie chodzi o to, żeby pan X miał 5 zł i pani Y miała 5 zł.
Chodzi o to, żeby zamiast pan X miał 6 zł, a pani Y 1 zł, to aby pan X miał 4 zł, a pani Y 2 zł.
I o to chodzi w socjalizmie. Suma jest nawet mniejsza. Ale dzięki temu pani Y ma co do gara włożyć.

Oczywiście nie zrozumie tego nigdy ktoś, kto nie miał nigdy kogoś dorosłego na utrzymaniu.

Kiedyś poznałem w internecie pewną Amerykankę. Przez lata opiekowała się swoimi ciężko chorymi rodzicami. Najpierw zmarł jej ojciec, potem matka. Po śmierci rodziców została sama bez jakichkolwiek środków do życia. Został jej marny amerykański zasiłek socjalny, za który nawet jej nie stać, żeby sobie kupić buty na zimę (a w Illinois są dość ciężkie zimy).
Oczywiście prawak odebrałby jej nawet ten marny socjal, za który wynajmuje mieszkanie. Przecież jej się mieszkanie nie powinno należeć, bo nie wniosła niczego dla społeczeństwa...

Dużo jest takich, co plują na socjalizm. Jednak do czasu, aż sami wpadną w finansowe tarapaty. Wtedy nagle zmieniają zdanie.

Tych ludzi charakteryzuje jedna szczególna cecha: nie są zdolni do spojrzenia z perspektywy sytuacji innej osoby. Być może jest to jakaś forma niedojrzałości emocjonalnej. Niczego nie potrafią ocenić z perspektywy innej niż własna.

W ogóle co to za człowiek, który z jednej strony twierdzi, że promuje jakiś "komunitaryzm", "społeczeństwo odpowiedzialne", a z drugiej strony de facto popiera istnienie nędzy i drastycznych nierówności pod względem zamożności społeczeństwa, gdzie z jednej strony są wille z basenami, a z drugiej ludzie mieszkają w kartonowych lepiankach. To jest właśnie ten "komunitaryzm".
Aha... no ale ci w lepiankach "nie dają nic społeczeństwu", więc niech se tam siedzą...
Jednak niedługo ktoś może uznać, że Ty nie dajesz społeczeństwu wystarczająco, byś zasługiwała na miano członka społeczeństwa. Płacenie podatków z ciepłej posadki może niedługo już nie wystarczać. Tym bardziej, że jesteś przeciwna tym podatkom i rozdawaniu pieniędzy biednym. Więc jaki z Ciebie społeczeństwo miałoby użytek, gdyby te podatki faktycznie były zniesione?

Michał Dyszyński

lucek

MaluśnaOwieczka

MaluśnaOwieczka

lucek

MaluśnaOwieczka

To bierz kielnie, bo niedługo może będziesz musiał swoją chałupe po kawałku do urzędu nosić.

Podatek katastralny można by wprowadzić, ale tylko w takim celu, żeby ukrócić cwaniactwo, gdzie ktoś kupuje 30 mieszkań na wynajem, przez co ceny rosną po 15-20% rocznie, przy wzroście przeciętnego wynagrodzenia 8%. Taki podatek musiałby być wtedy odpowiednio skonstruowany.

Ale podatek katastralny wprowadzony w sposób ogólny jest jak najbardziej niesprawiedliwy.

Michał Dyszyński

lucek

@owca

nie jestem zwolennikiem ani podatku katastralnego, ani od stanu posiadania - widać to do ciebie nie dociera

a przede wszystkim widzę, że emocje przważają nad logiką i abstrakcyjnym myśleniem :wink:

(leniu)

poza tym, nie "proponuję" dodatkowego podatku od majątku, czy katastralnego obok już istniejących podatków.

Semele

Co sami nacjonaliści sądzą o sarmatyzmie?
atyzm jako pierwotna forma nacjonalizmu

Pod adresem ideologii sarmatyzmu wysuwa się – zarówno w formie komplementów, jak i potwarzy- porównania do idei nacjonalistycznych. Warto jednak zauważyć, że nacjonalizm narodził się we Francji u schyłku XVIII wieku, gdy idea sarmacka miał okres świetności za sobą, podobnie jak i I Rzeczpospolita. Jako cechy wspólne sarmatyzmu i nacjonalizmu wymienia się tradycjonalizm, niechęć do ślepo przyjmowanych cudzoziemskich wzorów, przywiązanie do religii katolickiej i retoryki świetności swojego narodu.

Polski nacjonalizm w wykonaniu Romana Dmowskiego oraz innych XIX- i XX-wiecznych myślicieli politycznych, różni się od sarmatyzmu. Nie jest odwzorowaniem barokowej idei w nowych czasach. Można jednak zauważyć wspólne cechy, które niekoniecznie występowały wśród zagranicznych nacjonalistów. W Europie zachodniej religia była przez nacjonalistów wykorzystywana raczej jako środek, a nie cel. Często podważano też tradycje na których ulokowane były narody, zasady cywilizacji i religii chrześcijańskiej. Międzywojenny polski ruch narodowy, jak również Narodowe Siły Zbrojne, stosowały się do ideologii zasad, a nie cynicznej walki o władzę. Uchroniło to polski nacjonalizm przed ślepotą i hańbą. Patrząc na przykładzie III Rzeszy można powiedzieć, że nacjonalizm bez zasad, np. religijnych, jest ślepy i niebezpieczny, jak każda doktryna niejasna ideowo. To widać współcześnie na przykładzie Turcji, gdzie nacjonaliści nie widzą nic złego w protestach wspólnych ze środowiskami feministycznymi.

[link widoczny dla zalogowanych]

MaluśnaOwieczka

Jeśli istnieje coś takiego jak "mentalność Polaka", to lucek musi mieć mentalność taką jak Dyszyński, Owieczka lub Pelikan.

Przykładowo rozważmy cechy typowych przedstawicieli narodu polskiego:

1. lucek
- lubi sobie wypić
- nie przywiązuje wagi do pisowni
- co tydzień chodzi do kościoła

2. Dyszyński
- jest abstynentem
- lubi pisać eseje
- co tydzień chodzi do kościoła

3. Owieczka
- nie lubi sie myć
- zmienia gacie raz na miesiąc
- nie chodzi wcale do kościoła

4. Pelikan
- lubi komuś przypierdolić
- zmienia gacie raz na miesiąc
- chodzi do kościoła w ważne święta

Z tego wniosek, że Polak to taki ktoś, kto co tydzień chodzi do kościoła, a gacie zmienia raz na miesiąc.

Semele

Co jeszcze na swojej stronie piszą:
o mniej niż 400 tys. Polaków – 1% Polaków z przeszło 38 milionów – należy dziś ponad 30% całego majątku zgromadzonego w kraju.10% najlepiej sytuowanych Polaków to już 61,8 % majątku (jego przeciętna wartość to ponad 305 tys. euro), którzy generują 37,8 proc. dochodów. Wyjątkowo popularna w debacie publicznej klasa średnia (środkowe 40%), według ekonomistów z PSE, posiada tylko 38,9% majątku (jego wartość w przeliczeniu na jedną dorosłą osobę to 48 tys. euro, około 125 tys. zł) i generuje 42,8% łącznego dochodu (ok. 28,5 tys. euro, czyli 74,1 tys. zł rocznie). Po przeciwnej stronie przepaści znajduje się blisko 19 mln ludzi, którzy – średnio – nie mają żadnego majątku. Według analizy, aż 50 proc. Polaków ma niemal wyłącznie długi (wśród nich tysiące mieszkań, ale na kredyt od banku). Ich średni udział w całym krajowym majątku jest ujemny i wynosi -0,7 proc. Majątek tej części społeczeństwa w ujęciu statystycznym jest ujemy, gdyż długi przewyższają wartość kontrolowanego bogactwa – mieszkań, oszczędności, ziemi czy samochodów. Dochody tej grupy to 19,5 proc. wszystkich dochodów generowanych w Polsce, a ich średnia wysokość roczna to 10,4 tys. euro. Spośród przenalizowanych w raporcie państwa podobna sytuacja zdarzyła się jedynie w RPA, Chile, Meksyku i Brazylii.

Wzrost nierówności dochodowych w Polsce, jakiego doświadczamy od lat 90., zdaniem ekonomistów z Paris School of Economics (PSE) jest „spektakularny” i przypomina dynamikę rozwarstwienia występującą np. w Rosji.

Nacjonalizm zawsze przeciwko globalizmowi i kapitalizmowi!

[link widoczny dla zalogowanych]