ŚFiNiA

MaluśnaOwieczka

A to jest też ciekawe.

Komuś zależy bardzo na ojczyźnie. I tak kocha tę ojczyznę, że siłą swoich rodaków wypycha na wojnę, żeby tam im ręce i nogi urywało.

No ale przecież ojczyzna to właśnie ci rodacy... No to jaka to miłość do ojczyzny, skoro on tę ojczyznę (czyli rodaków) siłą przymusza do wojowania, żeby im ręce i nogi urywało?

Cosik się tu nie zgadza.
Z tego by wynikało, że ojczyzna to jednak wcale nie są ludzie.
No to skoro nie ludzie, to co? Ojczyzna to po prostu jakaś koncepcja w pojebanym umyśle. Tyle.

(oczywiście nie mówię tu o tzw. "ojczyźnie prywatnej")

MaluśnaOwieczka

A spójrzmy na naród amerykański. Tam koncepcja ojczyzny i w ogóle narodu jest zupełnie inna niż tutaj.

Przecież za członków narodu amerykańskiego uważają się ludzie ras wszelakich, różnego pochodzenia etnicznego, o różnych zupełnie religiach i obyczajach, różnej kulturze. I oni wszyscy czują się członkami jednego narodu zamieszkującymi wspólną ojczyznę.

Czym jest więc "ojczyzna" w Ameryce?
W Ameryce "bronić ojczyzny" to bardziej synonim "bronić demokracji".
"Ojczyzna" to dla Amerykanina tzw. wartości demokratyczne. Poniekąd może też prawo do działalności gospodarczej i robienia biznesu. To się kryje pod słowem "ojczyzna" w USA.

A w Polsce czymże jest ta ojczyzna, albo na Ukrainie?

U nas "ojczyzna" kojarzy się z "Nie rzucim ziemi skąd nasz ród, nie damy pogrześć moooowy, my królewski szczep piastoooowy".
Jednak indoktrynacja od maleńkości i obowiązkowe uczenie w szkole tych piosenek na pamięć przynosi zamierzone skutki.

MaluśnaOwieczka

Tak jadą na tych rusków, jakie to zbrodnie wojenne popełnili, i utożsamiają te zbrodnie z "rosyjskością".

A Ukraińcy co innego by robili, gdyby to oni najechali na jakiś kraj? Albo Polacy?

Ukraińskie i polskie władze lubią się przedstawiać jako ci dobroduszni, sprawiedliwi, uczciwi, napadnięci przez krwiożercze bestie.

Ale nie należy dać się zwieść. Zarówno aktualne władze ukraińskie, jak i polskie, gdyby tylko miały odpowiednio dużo środków, to same by z chęcią napadły na kraje ościenne w celu zdobyczy terytorialnych.
Nie robią tego tylko dlatego, bo są słabi. Pod butem innych. Mogą więc zgrywać świętoszków.

Mentalnością niczym się nie różnią. Polska ma takie same ambicje imperialistyczne jak Rosja. Jedyna różnica w tym, że dla Rosji to jest realne, a dla Polski nie.
Polacy o tym wiedzą, więc siedzą cicho pod butem wielkich, sfrustrowani, że nie mogą spełnić swoich ambicji imperialistycznych.

Gdyby tylko Polska miała realną siłę, to sama by napadła na Ukrainę. "Bo przecież trzeba odzyskać Lwów!".
I na Litwę też. "Bo przecież trzeba odzyskać Wilno!".
Białorusi i Czechom też by sie dostało. Może nawet i Niemcom. Przecież Berlin założyli Słowianie, a Cottbus (Chociebuż) za Chrobrego był w granicach Polski.

Michał Dyszyński

MaluśnaOwieczka

Polska, czyli polskie władze. To był skrót myślowy.

MaluśnaOwieczka

Nie można przecież mówić, że Rosjanie to jest jakiś specyficzny gatunek ssaków, który ma szczególne predyspozycje do prowadzenia wojen, torturowania, grabieży i gwałtów.

Pewnie co trzeci Polak byłby w stanie takie rzeczy robić, gdyby czuł sie bezkarny.
A na wojnie kto go ukarze? Jeszcze bardziej pojebany od niego dowódca?

MaluśnaOwieczka

Faktycznie. Gdyby dzieciom od małego nie wpajało się do głowy sformułowań takich jak "miłość do ojczyzny" i nie kazało śpiewać emocjonalnych piosenek o tej tematyce, to raczej żadne z nich w dorosłym życiu by nie wpadło na to, że można kochać jakąś jednostkę podziału administracyjnego.

Naturalną "ojczyzną" człowieka jest bowiem jego chałupa i własne podwórko.
Jednak nikt nie uczy w szkole dzieci o miłości do własnego podwórka. Uczy zaś "miłości do kraju".
Dzieci mają tak wyprane mózgi propagandą, że potem zapominają, co jest dla nich naprawdę ważne, i zaczyna im się wydawać, że kraj jest ważniejszy od ich własnego podwórka. No to idą na wojnę o ten kraj walczyć.

A powinni walczyć o swoje podwórko.

Semele

Michał Dyszyński

Zastanawiam się nie raz, co mógł myśleć Putin, gdy zaczynał inwazję na Ukrainę. I mam następującą hipotezę:
Putin nie rozumie myślenia człowieka Zachodu, człowieka kierującego się znacząco innymi, niż typowe dla Rosjan wartościami, paradygmatami. Putin, przyzwyczajony przez całe życie do kontaktu z ludźmi, których daje się stosunkowo łatwo zastraszyć (jak się ma władzę), a dodatkowo mając do czynienia z politykami, którzy też starali się zwykle podchodzić do polityki od strony ugodowości, konsultacyjnego trybu rozmów, miał zapewne przekonanie, iż taktyka zastraszania nie różni się zasadniczo gdy stosujemy ją wobec ludzi Zachodu i rosyjskich obywateli. Po prostu przyjął uproszczenie, że tak tu, jak i tam wszystko jest kwestią pewnej determinacji w mnożeniu odpowiednio sprytnie dobranych gróźb. Poza tym miał przeświadczenie, że stosunkowo słaba reakcja Zachodu na zajęcie Krymu wynikała przede wszystkim właśnie z tego lęku przed potęgą Rosji. Putin wmawia tę narracje o wielkiej Rosji nie tylko swoim obywatelom, ale w jakiś sposób też i sobie. I jest przekonany, że niejako "nie ma innej opcji" tylko uznanie, iż Rosja jest hegemonem niepowstrzymanym, wielkim i już.
Putin nie brał (zapewne, bo wciąż mówię o hipotezie) pod uwagę tego, że owa słaba reakcja Zachodu w znacznie mniejszym stopniu brała się z lęku (w takim panicznym, pozbawionym nadziei na podmiotowość, takim porażającym w obliczu wszechwładzy organów władzy państwowej znaczeniu). Putin się przeliczył w oczekiwaniu reakcji za pomocą lęku panicznego, pozbawionego godności uznania wartości moralnych. Putin nie docenił chyba też tego, iż Zachód do pewnego stopnia "zrozumiał", iż skoro rzeczywiście np. na Krymie czy w Donbasie jest wielu Rosjan, czy rosyjskojęzycznych, sympatyzujących z Rosją mieszkańców, to może i jakieś tam względy moralne za przyłączeniem tych regionów do Rosji stały. A może rzeczywiście Ukraińcy w tym promowaniu języka ukraińskiego przesadzili. Politycy i mieszkańcy Zachodu nie czuli więc jakiegoś silnego potępienia tej pierwszej, ograniczonej inwazji. Putin (prawdopodobnie) tę postawę wziął po prostu za słabość i lękliwość Zachodu. I uznał, że należy te zdobycze pogłębić, bo po zrobieniu kolejnego kroku będzie bardzo podobnie jak to było wcześniej.
Tymczasem...
Tymczasem w oczach Zachodu tą ostatnią inwazją Putin po prostu PRZEKROCZYŁ GRANICĘ. Zdecydowanie ją przekroczył. Bać się można, owszem, ale od pewnego poziomu czynników dodatkowych nawet ten lęk zaczyna schodzić na dalszy plan. Z punktu widzenia Zachodu Rosja to kraj ekonomicznie raczej słaby (a już Napoleon mawiał, że do prowadzenia wojen trzeba 3ch rzeczy - pieniędzy, pieniędzy, pieniędzy), technologicznie zapóźniony, zmuszony do korzystania ze zdobyczy innych krajów, skorumpowany. Potęga Rosji, którą wmawia sobie i innym Putin jest zatem w znacznym stopniu na wyrost. Po drugie proste porównanie znanych faktów dotyczących choćby armii NATO i Rosji pokazuje, że jeśli ktokolwiek powinien się tu obawiać bardziej starcia, to raczej nie jest to NATO, bo przewaga militarna Zachodu jest ewidentna. Wreszcie względy moralne, wartości (Putin mógł uznawać ludzi Zachodu za nie dbających o wartości, ale tutaj się zdecydowanie myli, zapewne biorąc siebie i swoich rodaków za wzorzec) jednak w przypadku jawnej napaści o imperialnym charakterze, na kraj, który nie był zagrożeniem dla Rosji, wyraźnie wskazują kto tu OKAZAŁ SIĘ JAWNIE ZŁYM. Po prostu teraz nie ma wątpliwości PO CZYJEJ STRONIE JEST ZŁO. Do tego doszła dobrze prowadzona kampania medialna ze strony Ukraińców, którzy właśnie te sprawy etyczno - moralne akcentują. Wyszło ostatecznie na to, że sam Putin i Rosja to zło wcielone, a jednak złu - nawet bojąc się, czując zagrożenie - ustępować nie wolno. Rosja wyszła na ten podmiot polityki, który niczego dobrego nie ma do zaoferowania, ma wyłącznie zło, korupcję, niewolę, brak poszanowania praw człowieka, dyktaturę. Rosja staje się więc teraz po prostu prawie symbolem złego państwa - złem wcielonym.
Putin może lekceważyć sobie poczucie wartości moralnych. W końcu jest KGB-istą, czyli został ukształtowany przez organizację właściwie o przestępczym, amoralnym do cna charakterze, więc (większość ludzi jednak ocenia innych wedle swoich kryteriów i odczuć), uznawał, iż raczej w ludziach odezwie się strach, niż górę wezmą względy moralne. Ale ludzie Zachodu nie żyli pod taką presją jak Rosjanie. Ludzie Zachodu mają znacznie większy, niż się spodziewał Putin, potencjał osobistej godności, podmiotowości. Tego Putin zapewne nigdy nie zrozumie, bo sam fakt, że zdecydował się na tak straszny krok jak rozpoczęcie wojny, wskazywałby na to, że jego moralność, duchowość są w stanie bliskim zaniku, zaś prym wiodą po prostu żądza władzy i dominacji.

Patrząc chłodno na rozkład sił, to trudno jest raczej oczekiwać, iż Rosja, czyli kraj o PKB mniejszym od Hiszpanii, kraj ekonomicznie dopiero z 2giej dziesiątki listy, do tego skorumpowany, surowcowy, a nie technologiczny, o armii z przestarzałym o dziesiątki lat sprzętem, miałby stawiać warunki krajom natowskim, zjednoczonym i wielokrotnie potężniejszym. To raczej trudno jest sobie wyobrazić. :think:

O.K.

Tak jak pisałem, Putin to zwykły bandzior z bandy jaka była KGB (a obecnie FSB), który myśli, ze jak kogoś postraszy, to wszyscy będa sie go bali (a jak okaze słabość, to go bez pardonu rozwalą).

A że Rosja w starciu z Zachodem jest słaba... cóż to wiadomo od zawsze. Dlatego zawsze się stawiała (i zawsze rządziły nia bandy w stylu FSB, czy inni carowie). Teraz Putin też myślał, że jak się postawi, komuś słabemu (Ukrainie) da w mordę, to będą się z nim liczyli.

No i sie przeliczył, bo po Gruzji i Krymie na Zachodzie dość ludzi (nie wszyscy, ale dość wystarczająco) na Rosji się poznali.

I teraz Rosja jest w czarnej... A za jakiś czas, prędzej czy później, trupa Putina będą ciągać po Placu Czerwonym. Zobaczycie zresztą sami.

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Od jakiego czasu widzę retorykę Putina jako swego rodzaju kwintesencję UPADKU WARTOŚCI.
W ramach tego, co nam oferuje od jakiegoś czasu państwo rosyjskie, cóż mamy?...
- Czy w państwie rosyjskim w ostatnich 20 latach powstał jakiś produkt, który by pchnął do przodu technologię świata?
Ja nie znam takiego produktu.
Czy państwo rosyjskie zaoferowało w ogóle coś dobrego państwom ościennym?...
- Trudno jest coś takiego znaleźć, bo raczej próbowała jedynie wymuszać ustępstwa, stawiać własne warunki. Oczywiście gaz i surowce były innym państwom oferowane, ale interesownie, na warunkach biznesowych rozliczeń.
Co NAJLEPSZEGO państwo rosyjskie ma do zaoferowania światu?
Ano chyba to, że może...
nie zbombarduje kogoś atomówkami!

Najlepsze co może zrobić bandzior, to to, że kogoś nie pobije. Bo przecież nie to, że coś pozytywnego ma do zaoferowania. Bo nic pozytywnego bandzior przecież nie ma. Najlepsze co, ma to, to że się będzie zachowywał jakby go nie było.
Totalny upadek wartości w ludzkim znaczeniu!

To czym może dzisiaj negocjować państwo rosyjskie, to nie, że ma jakieś dobro do zaoferowania, ale że ma zło, którego - jeśli zechce - nie uczyni.

Czy może być większe pozbawienie się przez państwo rosyjskie wartości w znaczeniu pozytywnym?...

Michał Dyszyński

Wierzę, że w Rosji może się objawić wielu świętych. Będą to ludzie, którzy - w obliczu terroru, także w obliczu bardzo niechętnego nastawienia swoich ziomków, którzy ulegli propagandzie wojennej - będą bronić dobra i prawdy. To będą wspaniali, cudowni ludzie. :szacunek:

O niektórych już wiemy. Są Rosjanie, którzy walkę z reżimem przypłacili życiem. Są tacy, którzy znoszą szykany, cierpią. Ludzie wielcy człowieczeństwem. :szacunek:

Ludzie, których ja podziwiam, którym chciałoby się oddać jakiś rodzaj hołdu. :szacunek:

Oni są "solą ziemi". To o nich chyba tak pisze Biblia

Michał Dyszyński

Czytałem parę artykułów o Putinie i jego dojściu do władzy. Ogólnie jest tam rosyjski przywódca przedstawiony jako mężczyzna, który musiał w młodości i w dojrzałości dużo walczyć o swoje miejsce w społeczeństwie, który uczył się używać siły i manipulacji, aby być poniżonym, zepchniętym na margines. Wyłania się z tego psychologiczny obraz człowieka, który wierzy przede wszystkim w twardą siłę, nieustępliwość, stawianie na swoim za wszelką cenę (albo prawie za wszelką cenę). Rosjanie w ogóle mają od dziecka wpajany etos wojowniczości i nieustępliwości, a także postawy dominacyjne.
Przyjmując takie założenie, że oto mamy do czynienia z człowiekiem, dla którego główną racją bytu jest stawianie na swoim, dominowanie innych ludzi, który wierzy, iż jego powołaniem jest pokazanie światu jaki to on wielki kozak jest, wyjaśnia się wiele z tych decyzji, jakie zostały podjęte przez Putina przez ostatnie lata, ale też i wcześniej. Wszystko wskazuje na to, że mamy do czynienia z człowiekiem, który względy etyczne lekceważy, dla którego postawa dobroci, dogadywania się, poszukiwanie rozwiązań typu "win - win", jest równoznaczne ze słabością. Wiele osób uważa, że jedyne z czym Putin się w ogóle liczy, to twarda, dominująca siła.
Jeśliby ta hipoteza, ukazująca Putina jako osobę w jego człowieczeństwie, w obszarze etyki, odpowiedzialności ułomną była prawdziwa, to chyba można przewidywać, iż dość ciekawe rozterki muszą się dziś procesować w jego głowie. W szczególności cała ta sytuacja, w której Zeleński umiejętnie punktuje względy humanitarne, okrucieństwo tej wojny, musi w jakiś sposób irytować Putina, musi wywoływać reakcję typu "to nie tak miało być! Świat miał nas podziwiać za naszą nieustępliwość i wolę dominacji!".
A tu świat w większości to, co Putin postrzega jako swoją wartość, klasyfikuje jako powód do wstydu i hańby. Aroganckie myślenie tyrana jasno wskazuje kierunek typu "szacunek należy się silnym, nawet bezwzględnym i okrutnym!". A tu jednak świat nie przyjmuje tej zasady - opowiada się po stronie tych, których krzywdzi rosyjska żądza dominacji. To nie tak (w odczuciu tyrana) ma przecież być!...
Tyran nie zmieni się (łatwo...) pod wpływem tej reakcji świata, ale do myślenia mu ona będzie dawała. Oto paradygmat siły nie jest tym absolutnym, nie jest tym jedynym...
A to ci zagwozdka.. :think:

Michał Dyszyński

Wojna zdaje się migrować do postaci pojedynku na zniszczenia - wymiany ognia artyleryjskiego.
Strona, która wygra ten pojedynek, będzie ostatecznie zdobywcą totalnie zrujnowanych terenów. Ambicję zwycięzcy to zaspokoi. I chyba nic poza tą ambicją. :nie:

O.K.

Michał Dyszyński

O.K.

Michał Dyszyński

O.K.

Michał Dyszyński

Zastanowił mnie jeden tekst z tego artykułu: [link widoczny dla zalogowanych]
Autor, odpowiadając na tytułowe pytanie: Dlaczego komunistyczne Chiny nigdy nie będą światową potęgą?
Tak porównuje dzisiejsze USA i Chiny:

towarzyski.pelikan

Michał Dyszyński

towarzyski.pelikan

Michał Dyszyński