ŚFiNiA

wodnick

Widać na Twoim przykładzie jak trudno dogadać się nawet z najbliższą osobą, z którą przecież ma/miało się wiele wspólnego. U mnie jest podobnie, są sprawy w których nie da rady wypracować jakiegoś stanowiska satysfakcjonującego obydwie strony więc jak tu się dogadywać w społeczeństwie wielobiegunowym skoro w najprostszej relacji nie możemy?
Po ludzku rzecz biorąc - nie da się. Na szczęście jestem wierzącym katolikiem ( cokolwiek by o tym fedor nie myślał) i dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych. Do tego dochodzi wieczna perspektywa i sprawa nie jest aż tak beznadziejna jak nam się teraz wydaje.

MaluśnaOwieczka

lucek

MaluśnaOwieczka

lucek

MaluśnaOwieczka

lucek

ja sobie Owca troszkę żartowałem

no ale

MaluśnaOwieczka

Semele

Owca

MaluśnaOwieczka

lucek

MaluśnaOwieczka

lucek

MaluśnaOwieczka

MaluśnaOwieczka

[link widoczny dla zalogowanych]

Czy istnieje prawdziwy altruizm?
Analiza altruizmu.

Altruizm to bezinteresowna troska o dobro innych.

Podobnie jak „empatia”, „altruizm” jest terminem współczesnym, ukutym przez filozofa Auguste’a Comte’a (zm. 1857) z francuskiego słowa autrui, które samo w sobie wywodzi się od łacińskiego alteri [inni ludzie].

Klasycznym, historycznym pojęciem, które najbardziej zbliża się do altruizmu, jest jałmużna, która wywodzi się z greckiego eleos [litość] i oznacza „dawać jałmużnę”. W teologii chrześcijańskiej miłość jest właściwie miłością człowieka do Boga i przez Boga do bliźnich.

Innym, mniej pochlebnym czynnikiem motywującym altruizm jest strach lub unikanie. W tym przypadku altruizm jest obroną ego, formą sublimacji, w której człowiek radzi sobie ze swoimi problemami i lękami, wychodząc poza siebie i pomagając innym. Koncentrując się na potrzebach innych, osoby wykonujące altruistyczne zawody, takie jak pielęgniarstwo i nauczanie, mogą zepchnąć swoje potrzeby na dalszy plan, gdzie łatwiej można je zignorować lub zapomnieć. Z drugiej strony osoby opiekujące się osobą niepełnosprawną lub starszą mogą doświadczać głębokiego niepokoju i rozpaczy, podobnego do „syndromu pustego gniazda”, gdy nagle zostaje im odebrana ta rola. Można argumentować, że ten rodzaj altruizmu obronnego nie jest prawdziwym altruizmem, zwłaszcza ze względu na ewentualne koszty osobiste.

Ale odkładając te komplikacje na bok, altruizm ma wiele korzyści dla altruisty. Dokonanie altruistycznego czynu pozostawia w nas uczucie euforii, tzw. haju pomocnika. W dłuższej perspektywie altruizm wiąże się z lepszym zdrowiem psychicznym i fizycznym oraz dłuższą żywotnością. Życzliwsi ludzie są szczęśliwsi, a szczęśliwsi ludzie są milsi, co tworzy pozytywne koło altruizmu.

Na poziomie bardziej społecznym altruizm służy jako sygnał intencji współpracy, a także dostępności zasobów, a co za tym idzie, potencjału godowego lub partnerskiego. Otwiera także konto zadłużenia, zachęcając innych do odwdzięczenia się zasobami i możliwościami, które mają dla nas potencjalnie znacznie większą wartość niż te, z którymi czuliśmy się zdolni i gotowi się rozstać.

Mówiąc szerzej, altruizm pomaga ustanowić i utrzymać tkankę społeczną, która nas pielęgnuje i chroni, która utrzymuje nas przy życiu, a co więcej, sprawia, że warto żyć.

Nic więc dziwnego, że wielu psychologów i filozofów twierdzi, że nie ma czegoś takiego jak prawdziwy altruizm oraz że tak zwana empatia i altruizm są jedynie narzędziami egoizmu i samozachowawstwa. Z tego powodu czyny, które ludzie nazywają altruistycznymi, dokonywane są dlatego, że prowadzą do przyjemnego uczucia dumy i satysfakcji, oczekiwania na honor lub wzajemność lub większego prawdopodobieństwa miejsca w niebie; a nawet jeśli żadne z powyższych, to przynajmniej dlatego, że łagodzą nieprzyjemne uczucia, takie jak poczucie winy lub wstydu z powodu zaniechania działania.

Argument ten był atakowany z różnych powodów, ale najpoważniej ze względu na błędną, kołową logikę: „Ludzie, którzy dokonują czynów altruistycznych, czerpią z nich korzyści, zatem działania altruistyczne są dokonywane na korzyść ludzi, którzy je dokonują”.

Myślę, że najważniejsze jest to. Nie może być czegoś takiego jak akt „altruistyczny”, który nie zawiera elementu egoizmu, nie może być czegoś takiego jak akt altruistyczny, który nie prowadzi do pewnego stopnia, niezależnie od tego, jak małego, dumy lub potwierdzenia albo satysfakcji. W związku z tym czynu nie należy uznawać za samolubny lub motywowany sobą tylko dlatego, że zawiera jakiś drobny i nieunikniony element egoizmu. Czyn ten nadal można uznać za altruistyczny, jeśli element „samolubny” jest przypadkowy; lub, jeśli nie przypadkowe, to wtórne; lub, jeśli nie jest to przypadkowe ani wtórne, to nieokreślające.

Semele

MaluśnaOwieczka

Semele

MaluśnaOwieczka

lucek

MaluśnaOwieczka

Jezus dał się ukrzyżować, żeby zmniejszyć swój dyskomfort. Tylko że ten dyskomfort dotyczył innych rejonów funkcjonowania. Ukoił ból psychiczny poprzez ból fizyczny.

Wolna wola jest mocno ograniczona przez to, co jest poza naszą świadomością.

lucek

MaluśnaOwieczka

lucek

nie mam siły dziś z bajkami, w które wierzysz, dyskutować