ŚFiNiA

TS7

Wiara (Prawda Pierwsza) jest niepodzielna.
Odrzucasz cokolwiek i zaświadczasz, że nie masz jej wcale.
W to się wlicza Jakub.

Należy właściwie rozumieć treść, by nie podstawić błędnych definicji. A masa jest dezinformacji.

Ten system jest tak skonstruowany, że nie da się go ominąć. Pierwsza Przyczyna jest jedna. Klucze do zbawienia ma tylko jedna istota.

rafal3006

TS7

No to masz kolejny element:

2 Piotr 1
20 To przede wszystkim miejcie na uwadze, że żadne proroctwo Pisma nie jest dla prywatnego wyjaśnienia.

A tu doczytaj pogrubione:

Katechizm
"Poza Kościołem nie ma zbawienia"

846 Jak należy rozumieć to stwierdzenie często powtarzane przez Ojców Kościoła? Sformułowane w sposób pozytywny oznacza, że całe zbawienie pochodzi jedynie od Chrystusa-Głowy przez Kościół, który jest Jego Ciałem:

Sobór święty... opierając się na Piśmie świętym i Tradycji, uczy, że ten pielgrzymujący Kościół konieczny jest do zbawienia. Chrystus bowiem jest jedynym Pośrednikiem i drogą zbawienia, On, co staje się dla nas obecny w Ciele swoim, którym jest Kościół; On to właśnie podkreślając wyraźnie konieczność wiary i chrztu, potwierdził równocześnie konieczność Kościoła, do którego ludzie dostają się przez chrzest jak przez bramę. Nie mogliby więc zostać zbawieni ludzie, którzy wiedząc, że Kościół założony został przez Boga za pośrednictwem Chrystusa jako konieczny, mimo to nie chcieliby bądź przystąpić do niego, bądź też w nim wytrwać.

847 Stwierdzenie to nie dotyczy tych, którzy bez własnej winy nie znają Chrystusa i Kościoła:

Ci bowiem, którzy bez własnej winy nie znając Ewangelii Chrystusowej i Kościoła Chrystusowego, szczerym sercem jednak szukają Boga i wolę Jego przez nakaz sumienia poznaną starają się pod wpływem łaski pełnić czynem, mogą osiągnąć wieczne zbawienie.

848 "Chociaż więc wiadomymi tylko sobie drogami może Bóg doprowadzić udzi, nie znających Ewangelii bez własnej winy, do wiary, <<bez której niepodobna podobać się Bogu>> (Hbr 11, 6), to jednak na Kościele spoczywa konieczność i równocześnie święte prawo głoszenia Ewangelii" 309 wszystkim ludziom.
&

rafal3006

rafal3006

Irbisol

rafal3006

Irbisolu, kiedy zrozumiesz fundamenty "Nowej algebry Boole'a"?
W tym poście zapisane:
http://www.sfinia.fora.pl/filozofia,4/algebra-kubusia-rewolucja-w-logice-matematycznej,16435-11725.html#839461

Irbisol

Więc wykaż bzdurność moich zdań bez mojego rozumienia. Wystarczy, że wszyscy inni to zrozumieją, łącznie z 5-latkami.

rafal3006

Irbisol

Czyli na szumnych zapowiedziach wykazania bzdurności moich zdań się skończyło. Jak zwykle uciekasz od tematu.

rafal3006

TS7

Rafał,

Odniosę się do części. Bo tam jest więcej szczegółów.

Zbawienie jest to szczęście wieczne. To trwała przemiana wewnętrzna umysłu i woli. Słowo "grzech" ma podwójne znaczenie. Jako "choroba umysłowa", oraz jako czyn który wynika z niej. Niestety wiele razy opisy skupiają się tylko na czynach, a nie na źródle.

Także to nie jest kwestia, że kogoś "wypuścisz z więzienia", tylko chodzi o realną szczerą pełną "resocjalizację". Także nic to nie da, że kogoś "wypuścisz z więzienia", bo jeżeli ta osoba dalej jest "chora umysłowo", dalej będzie robić źle i dalej będzie nieszczęśliwa. A Bogu chodzi o trwałe "uzdrowienie umysłu", a nie o "rezygnację z kary".

Tu masz wybrane fragmenty opini:

TzA
Brama niebios sama przez się jest zawsze otwarta. Mówi się jednak, że dla niektórych jest zamknięta ze względu na to, że w nich znajduje się przeszkoda wstępu do nieba.
&

Tzn. "ludzie sami sobie zamykają wstęp".

TzA
ostateczny cel człowieka to dobro nieskończone, a mianowicie sam Bóg, który jeden tylko swą nieskończoną dobrocią może doskonale nasycić wolę człowieka.

Prawość woli jest potrzebna do szczęśliwości tak uprzednio jak i równocześnie. Uprzednio, gdyż prawość woli to należny stosunek do celu ostatecznego.

żadna rzecz nie osiąga celu, jeśli nie jest należycie do niego skierowana. Nikt więc nie może osiągnąć szczęśliwości, jeśli nie odznacza się prawością woli.
&

Jaka przeszkoda:

TzA
grzech jest pewną chorobą duszy, mówimy o grzechu
śmiertelnym na podobieństwo choroby śmiertelnej, ze względu na to że sprowadza utratę, nie dającą się naprawić, wskutek zniszczenia tego co jest zasadą (życia). Zasadą zaś życia duchowego, które polega na postępowaniu zgodnym z cnotą, jest porządek ze względu na cel ostateczny.

Zasadą zaś wszelkiego porządku moralnego jest cel ostateczny, który tym jest w dziedzinie postępowania, czym pierwsze, nie dające się udowodnić zasady myślenia w dziedzinie poznania, jak podaje Etyka. Gdy więc na
skutek grzechu nieład w duszy posunie się aż do odwrócenia się od celu ostatecznego, czyli od Boga, z którym jednoczy nas miłość, wówczas ów grzech jest śmiertelny; kiedy zaś ów nieład dotyczy innych rzeczy, a nie odwrócenia się od tegoż celu, wówczas grzech jest powszedni.
&

I o grzechu przeciw Duchowi Świętemu:

TzA
Z tego wniosek, że nienawidzenie Boga, dawcy wszelkich dóbr, jest grzeszeniem z rozmysłu, a więc grzechem przeciwko Duchowi Świętemu. Jest więc oczywiste, że nienawiść Boga jest najbardziej grzechem przeciwko Duchowi Świętemu, branemu jako osobny rodzaj grzechu. Nie jest jednak zaliczona do grzechów przeciwko Duchowi Świętemu, ponieważ jest obecna w każdym z nich.

Wprawdzie wolna wola zawsze w tym życiu może się zmienić, wszakże niekiedy odrzuca od siebie, ile jest w jej mocy, to czym mogłaby się zwrócić ku dobremu. Stąd z jej strony grzech jest nieodpuszczalny, chociaż Bóg mógłby go odpuścić.
&

"Człowiek sam uniemożliwia odpuszczenie grzechu."

Przykłady sugerowane grzechów przeciw Duchowi Świętemu:

TzA
Wymienione tu gatunki można zastosować do grzechu przeciw Duchowi Świętemu, pojętemu w trzeci sposób.

Różnica między nimi pochodzi z odrzucenia lub z pogardy tego, co może człowiekowi dopomóc, by nie wybierał grzechu. Może to być albo od strony sądu Bożego, albo ze strony darów, albo wreszcie od strony samego grzechu.

I. Człowieka bowiem może powstrzymać od wyboru grzechu pamięć na sprawiedliwy a zarazem miłosierny sąd Boży; oraz dzięki nadziei, rodzącej się z uwagi na miłosierdzie, które odpuszcza grzechy i dobre nagradza; i to grzebie r o z p a c z;

oraz bojaźń, rodząca się z myśli o boskiej sprawiedliwości, która karze grzechy; i tę grzebie z a r o z u m i a ł o ś ć (zuchwałość), gdy mianowicie człowiek dufa w sobie zuchwale, że otrzyma nagrodę chwały (wiecznej) bez zasłużenia sobie na nią, lub przebaczenie bez pokuty.

II. Dary Boże odciągające nas od grzechu, są dwa: pierwszy, to poznanie prawdy, i przeciw temu stoi z w a l c z a n i e prawdy poznanej, gdy mianowicie człowiek zwalcza poznaną prawdę wiary po to, by swobodniej grzeszyć.

drugi zaś, to pomoc łaski od wewnątrz, przeciw czemu stoi z a z d r o s z c z e n i e bliźniemu łaski, gdy mianowicie człowiek patrzy z zazdrością nie tylko na osobę bliźniego, ale także na rozrost łaski Bożej na całym świecie.

III. Dwa są zaś względy ze strony grzechu, które mogą odciągnąć człowieka od grzechu. Pierwszym jest nieporządność i brzydota postępku; świadomość tego zwykle pobudza człowieka do pokuty za grzech popełniony; przeciw temu stoi z a w z i ę t o ś ć (niepokuta) i to nie w znaczeniu trwania w grzechu aż do śmierci, w jakim wyżej użyto tego wyrażenia (tak bowiem nie byłaby osobnym grzechem, a tylko jakąś okolicznością grzechu); ale chodzi tu o zawziętość zawierającą w sobie postanowienie nie nawrócenia się (nie czynienia pokuty).

Drugim zaś, jest małość i krótkotrwałość dobra, którego człowiek szuka w grzechu; tak o tym mówi Apostoł: „Cóż za pożytek mieliście wtedy z tych rzeczy, których teraz wstydzicie się”. Myśl o tym zwykła wolę człowieka naprowadzać na to, by nie utwierdzał się w grzechu; i to niweczy z a t w a r d z i a ł o ś ć (upór), gdy mianowicie człowiek utwierdza swoje postanowienie, by trwać w grzechu.
&

Jeżeli grzech śmiertelny polega na odwróceniu się od tego czym zbawienie jest czy też od środków jakie mają służyć do podróży do tego celu, to człowiek "sam się potępia". Bo tu chodzi o przemianę wewnętrzną.

Ale mamy jeszcze sprawę dodatkową:

TzA
Ze względu na samą moc rozgrzeszenia, która już od chwili postanowienia (zrobionego pod wpływem skruchy) wyzwala tak od kary wiecznej, jak i od winy, a więc od kary potępienia i zagłady. Gdy ta kara zostanie darowana, pozostaje jeszcze powinność odpokutowania kary doczesnej jako lekarstwa oczyszczającego i będącego podnietą do postępu (duchowego).

Tę karę muszą odpokutować w czyśćcu nawet ci, którym darowano karę piekła. Kara ta jest niewspółmierna w stosunku do sił człowieka żyjącego na tym świecie. Ale „mocą kluczy" zostaje tak zmniejszona, że staje się współmierną do sił pokutującego człowieka, żyjącego na tym świecie tak, że przez zadośćuczynienie człowiek może się oczyścić (z należności poniesienia kary doczesnej).

Zadośćuczynienie nie wystarczyłoby do odpokutowania kary za grzechy wielkością tejże kary, ale wystarczy jako składnik sakramentu, gdyż z tego względu posiada moc sakramentalną. Potrzeba więc, by szafarze sakramentów wyznaczali to zadośćuczynienie. Dlatego spowiedź jest konieczna.

Wynagrodzenie winy dokonywuje się w
sakramencie pokuty inaczej niż w sprawiedliwości karzącej.

Istotnie bowiem, w sprawiedliwości karzącej sposób wynagradzania oznaczany bywa wyrokiem sędziego, nie zaś według woli obrażonego lub obrażającego. W sakramencie zaś pokuty wynagrodzenie winy dokonywuje się według woli grzesznika i według woli Boga, którego grzesznik obraził; bowiem w pokucie chodzi nie tylko o całkowite przywrócenie równowagi sprawiedliwości, jak w sprawiedliwości karzącej, lecz co więcej, o pogodzenie dwóch przyjaciół, które dokonuje się wtedy, gdy obrażający daje takie zadośćuczynienie, jakiego wymaga obrażony.

Oto więc wymaga się ze strony penitenta aby:
1) chciał zadośćuczynić - co dzieje się przez skruchę
2) poddał się pod osąd kapłana (zastępującego Boga) - a to dokonuje się przez spowiedź
3) winę wynagrodził - dopełniając zadośćuczynienia wyznaczonego mu przez kapłana.
&

Pojęcie wiary w Chrystusa wymaga miłości Boga (a w tym bliźniego). Wymaga wiary ożywionej. (działającej przez miłość) Wymaga wiary w całe objawienie w tym też konieczność jednoczenia się z Bogiem.

Mateusz 7
21 Nie każdy, który Mi mówi: "Panie, Panie!", wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie. 22 Wielu powie Mi w owym dniu: "Panie, Panie, czy nie prorokowaliśmy mocą Twego imienia, i nie wyrzucaliśmy złych duchów mocą Twego imienia, i nie czyniliśmy wielu cudów mocą Twego imienia?" 23 Wtedy oświadczę im: "Nigdy was nie znałem. Odejdźcie ode Mnie wy, którzy dopuszczacie się nieprawości!"

Galatów 5
6 Albowiem w Chrystusie Jezusie ani obrzezanie, ani jego brak nie mają żadnego znaczenia, tylko wiara, która działa przez miłość.

1 Jan 3
14 My wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do życia,
bo miłujemy braci, kto zaś nie miłuje, trwa w śmierci.

Jakub 2
martwa wiara bez uczynków.

1 Koryntian 13
2 Gdybym też miał (...) i wszelką [możliwą] wiarę, tak iżbym góry przenosił.
a miłości bym nie miał, byłbym niczym.

Irbisol

Czyli wykazałeś, że nic nie wykażesz.
Ok.

To teraz wyjaśnij, po jakich podstawieniach wyszło ci "dotrzyma słowa, że kino".
Jeżeli już zapomniałeś o co chodzi, to przypomnę linkiem i cytatem.

rafal3006

Irbisol

Od tematu zielonych zdań uciekłeś, więc ten temat jest zamknięty.
Teraz pytam o co innego. Nawet tego nie pojąłeś?

rafal3006

Irbisol

Odmawiam czytania twojego spamu, bo w ten sposób od lat uciekasz od tematu.

Wyjaśnij jak podstawiłeś że ci wyszło "dotrzyma słowa, że kino".

rafal3006

Irbisol wraz z ziemskimi matematykami to matematyczne ZERA logiki matematycznej!
Dowód w niniejszym poście.

Irbisol

Nikt cię o to nie pytał.
Wracaj do tematu.

rafal3006

Irbisol

Bardzo żałosna i dziecinna próba ucieczki.
Czyli nic nie jesteś w stanie wykazać.

rafal3006

Irbisol

Już ci wskazywałem wielokrotnie, jak głupi błąd robisz w tym dowodzie.
Teraz wracaj do tematu.

rafal3006