ŚFiNiA

Jacol

Kontynuując rozmyślania nad czujnikiem z którego próbujemy zrobić osobę, pozwolę sobie na przedstawienie kilku moich przemyśleń.

1. Czujnik, który ma interes (wg mnie jest już osobą) może być wyposażony w wyświetlacz komunikatów np. "dobrze mi", "źle mi", "jestem usatysfakcjonowany" - czyli może mieć zdolność informowania o swoim stosunku do tego co odbiera (czuje).

2. Myślę, że czujnik może być wyposażony w czytnik informacji, które wysyłają mu inne czujniki. Inaczej mówiąc, osoby mogą mieć wbudowany modem służący rozpoznawaniu bodźców wysyłanych przez inne osoby. Można powiedzić, że osoby z natłoku danych szukają danych, które świadczyłyby o nawiązaniu kontaktu z innym obiektem typu "osoba". Taki czujnik byłby szczególnie czujny na inne czujniki. Ciekawym jest problem jak to robi. Jak klasyfikuje doznania (bodźce) wg kryteriów - to dane od osoby, a to dane od nieosoby. Myślę, że taki czujnik musiałby porównywać komunikaty, które sam wysyła z tymi, które odbiera.

3. Czujnik może być wyposażony też w pamięć. Czujnik bez pamięci reaguje na bodźce zgodnie ze swoimi preferencjami (interesami), ale bez pamięci nie jest w stanie zorientować się na jakikolwiek cel, gdyż wymaga to umiejętności utrzymywania obrazu celu w pamięci, aby móc to zrobić.

4. Czujnik może być też wyposażony w jakieś narzędzia kontroli tego co odbiera i odczuwa. Możliwość działania (i wpływania na swój los) zwiazany jest z już wyrażaniem własnej woli.

Michał Dyszyński

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5344 Przeczytał: 34 tematy

Powiem tak. Na takim etapie będziecie pingpongować przez lata, tak samo zresztą jak już to robicie. Z pustego, przelewacie w puste. Taka zabawa, jałowa, ale zawsze. Można i nad formą, czy porozumieniem popracować... Fajnie sobie pogdybać, a nóż coś z tego wyjdzie. Powodzenia, cuda się zdarzają.
Jeśli jednak chcecie dyskusji owocnej, której efekt będzie naprawdę wart poświęconego czasu, to musicie się bardziej przyłożyć. Szczerość, otwartość i brak łatwych kompromisów może, powtarzam może, doprowadzi was do poziomu, w którym analiza będzie sypać owocami jak grusza na jesień. Zobaczycie jaka jest rola społeczeństwa, które przy użyciu poczucia winy kształtuje jednoski. Co składa się na aktywności osoby i dlaczego. Dlaczego różni się od czujnika dymu jedynie stopniem złożoności, jak wiele absurdalnych mechanizmów kształtuje każdy ludzki akt.
Jest taki pułap, na którym będziecie zdumieni wnioskami, które sami wyciągniecie. Będą was szokować, a nie upewniać w ignorancji.
Jednostka jest ograniczona perspektywą, dlatego po zebraniu plonów ze swojego poletka, biorę udział w otwartej dyskusji, żeby dołączyć się do zbiorów poza moim zasięgiem. Ale do zbiorów jeszcze daleko.

Michał Dyszyński

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5344 Przeczytał: 34 tematy

Społeczeństwo jest kluczowe w zrozumieniu osoby i jej zachowania.

Michał Dyszyński

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5344 Przeczytał: 34 tematy

To sumienie względem siebie, to nic innego jak oczekiwania. Jeżeli oczekiwania nie zostaną spełnione, uruchamia się cierpienie. Pytanie, skąd się biorą oczekiwania? Czy to nie społeczeństwo jest generuje? Czy te kolejki za iPhonem 5 to odwieczny ludzki instynkt? No nie. Społeczeństwo nie przychodzi w nocy i nie wszczepia ci sumienia do mózgu. Robi to przez generowanie oczekiwań. Oczekuje się od ciebie pewnych rzeczy. Jeżeli teraz te oczekiwania akceptujesz, to przemieniają się w sumienie i sam siebie karzesz za jego złamanie. Jeżeli nie zaakceptujesz oczekiwań społeczeństwa, to zostaniesz za to ukarany, np więzieniem, albo szykanowaniem. Można powiedzieć że społeczeństwo emituje falę oczekiwań, jeżeli ją przyjmiesz, stajesz się jego częścią i sam zaczynasz emitować ją dalej (indoktrynacja). A czym jesteś bez przyjmowania tych oczekiwań, bez sumienia?
Jeszcze jedna rzecz. Społeczeństwo nie jest płaskie. Jest pofałdowane, z wypustkami i dziurami. Taka wielka ośmiornica, która czasem naciska jedną macką na drugą, albo i nawet ją urywa (np. wojna).

Jeżeli jeszcze nie widzisz wartości teorii, którą tu operujemy, to ciężko będzie posuwać się dalej. Przyjrzyj się dokładnie i z otwartym umysłem. Zamiast szybko odpisywać, przeanalizuj.

Michał Dyszyński

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5344 Przeczytał: 34 tematy

Michał Dyszyński

rafal3006

Michał Dyszyński

rafal3006

Michał Dyszyński

krystkon

rafal3006

http://www.youtube.com/watch?v=D4UWaoIvGfY

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5344 Przeczytał: 34 tematy

krystkon

Michał Dyszyński

krystkon

Dlatego że ludzie różnią się instynktami. Pisałem już. To co dla jednych jest dobre dla innych jest złe. Różne geny - różne instynkty.

Jesteś w stanie ustalić źródło tego, że coś ci się podoba a coś innego nie, że coś ci smakuje a co innego nie, że określone sytuacje lubisz a innych wcale?

Jesteś w stanie wskazać część twojego ciała, mechanizm, hormon odpowiedzialny za odróżnienie dobra od zła?

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5344 Przeczytał: 34 tematy

Chcesz, żebym ci to wszytko przedstawił w postaci pracy naukowej. Nie mój drogi, bo to od początku nie było moim zamiarem. Jedynym celem, jak narazie, było sprawdzenie czy interlokutor, w tym przypadku ty, jest w stanie pojąć to o czym piszę. Szczegóły dopowiada się dopiero wtedy, kiedy ktoś pojmóje ogólniki. Przedwczoraj miałem 6 godzinną dyskusję na powyższy temat i wyszły rzeczy, które się filozofom nie śniły. Do tego jednak potrzebuję kogoś kto udźwignie to intelektualnie, a nie kogoś kogo będę ciągał za sobą i wiecznie przekonywał.
Owszem, jest to temat na pracę naukową, ale jak narazie nie jestem w stanie objąć go jednym twierdzeniem, bo po prostu opisuje wszystko, wraz z procesem tworzenia twierdzeń.

Taka ciekawostka. Ludzie czasem robiąc coś pochłaniającego mówią "zapomniałem się". Czym jest owo "siebie" skoro można go zapomnieć? Na pewno nie możesz być czymś co można zapomnieć, czymś czego nawet przez krótką chwilę może nie być. Czym jest "Ja"? Ktoś kto zrozumie to co pisałem wcześniej, pozna odpowiedź na to pytanie.

Michał Dyszyński