ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Słaby umysł (nie chodzi tylko o inteligencję, ale o szerszą umiejętność kontroli mentalnej rozumowania) nie radzi sobie z rozróżnieniem własnych życzeń, aby coś było, deklaracji, że to się zdarzyło i obiektywnego, realnego stanu rzeczy.
Dlatego słabe umysły usilnie deklarują swoje życzenia, nawet jawnie sprzeczne ze stanami rzeczywistymi. Słabe umysły ulegają iluzji, że jak coś z uporem będą deklarowali, jak swoje życzenie buńczucznie i twardo ogłoszą, to rzeczywistość okaże się taka, jak w tym ich ogłoszeniu.
Słabe umysły po prostu nie są w stanie wytyczyć twardej granicy pomiędzy tym, co jest obiektywne, a tym, co pochodzi z ich pragnień i imaginacji.

Michał Dyszyński

Ludzie silni narzucaniem swoich kaprysów otoczeniu, zwykle są słabi refleksją.

Kaprysy przychodzą I odchodzą nie wiadomo skąd i na jakich zasadach, na dłużej nic z nich nie wynika, dlatego słabeusze umysłów poważniejszego rozwoju jak nie doznawali, tak nie doznają. Rozwój, aby nastąpił, wymaga OKREŚLENIA SIEBIE, ustalenia granicy pomiędzy ja, a światem. Słabe umysły są niewolniczo zanurzone w potrzebie dostarczania sobie małych mentalnych satysfakcji, małych potwierdzeń swojej kompetencji, znaczenia w świecie, szacunku u ludzi. Dlatego rozpoznania słabych mentalnie ludzi nie są prawdziwymi rozpoznaniami świata obiektywnego, lecz formą psychoterapii aplikowanej samemu sobie przez słabego mentalnie człowieka.

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Słabeusze tego świata boją się łagodności, nieraz wstydzą się jej. Słabeusze tego świata są przekonani, że świat jest na wojnie, na której przegrywa każdy, kto nie okaże się jako twardy i nieprzejednany. Źle będzie, jeśli się takim NIE OKAŻE...
- To właśnie demaskuje słabeusza jako pozera. Mocarz prawdziwy NIE BOI SIĘ tego, że ktoś może miałby przypisać mu cechę, która na wojnie wygląda na mniej przydatną. Mocarz prawdziwy bowiem wie, że stoi za nim potęga, która nie musi się lansować, nie musi nikogo straszyć, nie musi rozgrywać jakichś pozorów mocy. Mocarz prawdziwy po prostu jest, kim jest, bo MA WYSTARCZAJĄCO ZASOBÓW, ABY POZOSTAĆ NIEZALEŻNYM, SPEŁNIONYM W SOBIE. Mocarz prawdziwy nie poszukuje kompulsywnie potwierdzenia w oczach innych. Właśnie dlatego nie szuka tego potwierdzenia, bo już JEST mocarzem i dobrze wie, że nim jest.
Pozorant siły ma inaczej - jego można poznać po tym, jak bardzo pilnuje właśnie pozorów, jak alergicznie będzie reagował na każdy przypadek, gdyby ktoś miał przypisać mu postawę niewystarczająco siłową, buńczuczną, dominującą.