ŚFiNiA

Semele

Towarzyski Pelikan

towarzyski.pelikan

Michał Dyszyński

blackSwan

towarzyski.pelikan

MaluśnaOwieczka

Cierpienie nie ma żadnego sensu. Najlepiej jest nie istnieć. Myślę w ten sposób niezmiennie od prawie 20 lat.

Jednak myśleć to jedno, a realizować myśli to drugie. Często coś, co wydaje się jedynym racjonalnym wyborem, wywołuje lęk i poczucie winy, niekontrolowane przez rozum. Jest to sytuacja bardzo niekomfortowa, gdy myślimy jedno, a czujemy co innego.

To dlatego ludzie wierzą w Boga. Wiara w Boga daje im poczucie sensu i ogranicza dysonans poznawczy, rozmywając kontrast między rozumem a emocjami.
Wiara w Boga daje też nadzieję w sytuacjach kryzysowych, gdzie nie ma innej nadziei. Sam często wierzę w Boga, gdy mam kryzys, a potem przestaję.

Tak naprawdę, to nie mam pojęcia czy jest Bóg. Wiem, że nic nie wiem.
A nawet jeśli jest, to nie wiadomo czy jest taki miłosierny, jak go piszą. Może więc lepiej, żeby go nie było.

Semele

Semele

MaluśnaOwieczka

Istnienie nie ma sensu. Ja wiem, że trudno tak myśleć, gdy się czujemy szczęśliwi.
Jednak "na chłopski rozum" istnieć (czyli cokolwiek czuć, ale nie chcę się spierać o definicję istnienia z Wujzbójem) nie ma żadnego zupełnie sensu, bez względu na to, czy się istniejąc cierpi, czy nie cierpi (co byłoby trudne).

Pisałem już to wielokrotnie na wielu różnych forach od 15 lat.

Gdy istniejesz, jesteś w stanie żałować, że istniejesz. Gdy nie istniejesz, nie masz możliwości żałować, że nie istniejesz. Wniosek: lepiej jest nie istnieć. To aż tak proste.
Nie są tu potrzebne wielostronicowe wywody absolwentów filozofii. Niektórzy z nich jednak pewnie napisaliby całą książkę atakującą ten poglądy, żeby tylko sami mogli poczuć się lepiej w życiu. Trudno jest żyć z takim poglądem, to lepiej uzasadnić sobie jakoś pogląd przeciwny. Najlepiej mając na to podparcie w postaci dyplomu filozofoii z UJ.

towarzyski.pelikan

MaluśnaOwieczka

Nie można zlikwidować cierpienia do zera. Cierpienie jest nieodłącznie związane z potrzebami. Cierpienie to potrzeba, a potrzeba to cierpienie. Bez potrzeb nie ma świadomego życia.
Człowiek pozbawiony wszelakiego cierpienia nie dążyłby ani do przedłużenia sobie życia, ani do jego zakończenia. W efekcie jego życie samo by się szybko zakończyło z przyczyn zewnętrznych.
Bez cierpienia człowiek, by żyć, musiałby być istotą pozbawioną świadomości, jak bakteria, czy inny pantofelek.

W sumie to brak cierpienia moim zdaniem wyklucza jakąkolwiek świadomość.

blackSwan

blackSwan

lucek · Dołączył: 18 Lut 2011 Posty: 7271 Przeczytał: 3 tematy

MaluśnaOwieczka

MaluśnaOwieczka

MaluśnaOwieczka

Wiem, że istnienie nie ma sensu, a mimo to nadal istnieję.

Porównajcie do zwyczajów kulinarnych. Zjedlibyście psa? Chyba nie bardzo. Byłoby wam żal, mielibyście wyrzuty sumienia.
Czy jednak sprzeciwicie się stwierdzeniu, że wasza niechęć do zjedzenia psa wynika tylko z wychowania w takiej kulturze, a nie innej? Świnki jecie bez wyrzutów sumienia, a też są fajne, miłe i czują tak jak pies.

blackSwan

MaluśnaOwieczka

A ja do dzisiaj boję się iść po ciemku do łazienki po obejrzeniu horroru, a mam 37 lat. I co Ty na to?

lucek · Dołączył: 18 Lut 2011 Posty: 7271 Przeczytał: 3 tematy

MaluśnaOwieczka

Człowiek pozbawił życia jeszcze więcej stworzeń. To gdy jakiś leży na drodze rozjechany człowiek, nie powinieneś się przejmować.

lucek · Dołączył: 18 Lut 2011 Posty: 7271 Przeczytał: 3 tematy

MaluśnaOwieczka

Czasami leżą na torach. Ja 3 miesiące temu widziałem. Szedł taki, bujał sie na boki, aż w końcu sie wywalił na tory.

Szedłem wtedy obok tego miejsca z pewną osobą. Minąłem. Poszedłem dalej, ale męczył mnie ten człowiek.
Nie chciałem jednak dzwonić po policję, bo się bałem kłopotu, że będą spisywać, potem wzywać na komendę, itd. Jednak męczyły mnie strasznie wyrzuty sumienia. Czekałem aż w końcu osoba, która mi towarzyszyła, powie, że powinienem zawrócić i jednak wezwać policję. Potrzebowałem, żeby powiedziała mi, żebym to zrobił, tak by ktoś inny uzasadnił mi moją decyzję, dzięki czemu bym sobie potem nie wyrzucał, że zrobiłem głupotę sprowadzając na siebie kłopoty.
Ktoś musiał mi powiedzieć, że dobrze robię, żebym zrobił to, co chciałem zrobić. Gdyby ta osoba mi tego nie powiedziała, tobym tego nie zrobił, bo bałbym się poczucia żalu, że sprowadziłem na siebie kłopoty. Z drugiej strony cały czas miałem poczucie winy, że nie pomogłem temu człowiekowi.

W końcu ta osoba powiedziała, żebyśmy zawrócili i by jednak wezwać policję. Ulżyło mi wtedy, bo ktoś w końcu uzasadnił za mnie zrobienie czegoś, co cały czas chciałem zrobić, ale się bałem z powodu perspektywy wyrzucania sobie, że sprowadziłem na siebie kłopoty.

Po zawróceniu jednak okazało się, że człowieka na torach już nie było. Miałem więc pozamiatane.

lucek · Dołączył: 18 Lut 2011 Posty: 7271 Przeczytał: 3 tematy

MaluśnaOwieczka

Następnym razem lepiej sie nie rozglądać po torach, bo a nuż zobaczysz kogoś w potrzebie i będzie kłopot...