ŚFiNiA

Ircia

Dziękuję za możliwość zapoznania się z tak fascynującą dyskusją, mam nadzieję że będę mogła dalej to śledzić i że proporcje merytorycznych argumentów do emocjonalnych potyczek będą się kierowały w stronę argumentów.

Kombinowałam aby to sobie rozrysować i choć nie jest mi to na rękę, przyznaję że opcja: 'istnienie jako mentalna projekcja' wychodzi dużo bardziej przekonująco i spójnie niż inne definicje istnienia( które tak na marginesie mogłam źle zrozumieć, bo jakoś nikt alternatywnych, krótkich i konkretnych definicji nie przedstawił, a sama takiej podać nie potrafię), opcja ta nie wyklucza w jakikolwiek sposób czegoś poza umysłem, raczej wskazuje na brak bezpośredniego kontaktu, wpływ mechanizmów interpretujących doznania.
Rysunki gotowe jeszcze nie są, ale będę się dalej nimi bawić, bo zwyczajnie sprawia mi to wielką frajdę, jak uznam że są względnie dopracowane to może będziecie mieć okazję się nad nimi poznęcać;)

Adriatyk

Michał Dyszyński

Banjankri

Banjankri

Michał Dyszyński

Banjankri

Iskry prawdy Michała, które pomogą ci zrozumieć prawdę w sobie. Pięktne, wzruszające.

Ircia

istnienie jako mentalna projekcja -opcja ta nie wyklucza w jakikolwiek sposób czegoś poza umysłem, raczej wskazuje na brak bezpośredniego kontaktu, wpływ mechanizmów interpretujących doznania.

Specjalnie napisałam że nie wyklucza czegoś poza umysłem, a nie że nie wyklucza istnienia czegoś poza umysłem... Bo kluczem jest to z jakiej definicji istnienia się korzysta...

Istnienie to coś co umysł nadaje obiektowi którego doświadcza przez doznania i robi to arbitralnie, na podstawie własnych wcześniejszych doświadczeń i poglądów. Zdefiniowanie istnienia jako mentalnej projekcji, czyli stwierdzenie że to umysł przypisuje cechy obiektom których doświadcza nie sugeruje niemożności umiejscowienia pierwowzorów tych obiektów poza umysłem( ale też nie wymusza uznania że jakaś zewnętrzna rzeczywistość jest doznawana, po prostu nie wiadomo bo możemy się opierać tylko na doznaniach i ich interpretacjach...) , a daje się ładnie rozszerzyć na nadawanie innych cech, bo nikt raczej nie twierdzi że obiekt sam w sobie jest np piękny, bez problemu uznajemy że piękno nadajemy umysłem. Obiekt nie jest duży ani mały - te cechy też nadajemy w zależności od kontekstu, ogólnie jakąkolwiek cechę byśmy nie brali pod uwagę to łatwo dojść do wniosku że nadajemy ją umysłem, nie wiemy jakie cechy obiekt ma w obiektywnej rzeczywistości, jakie są granice danego obiektu, itd...
Uznanie że to umysł nadaje istnienie nie zabrania dzielenia istnień na rodzaje, podział na istnienia i nieistnienia także zachodzi w umyśle...

Czuję że piszę w kółko to samo, ale zapewne po to aby samej sobie to uporządkować w umyśle...

Michał Dyszyński

Banjankri

Widzie, że już te swoje kocopoły stawiasz na równi z mądrościami buddyjskimi.

Michał Dyszyński

Banjankri

Michał Dyszyński

Banjankri

Powyże: Iskry prawdy Michała tłumaczone na buddyjski.

Adriatyk

Ircia

Co do liczby pi - a ile ona wynosi? Z jaką dokładnością? W jakim systemie liczbowym?
Osobiście zakładam że niezmienna liczba pi jest czymś rzeczywistym, ale istnienie nadajemy jej my - serio - dla mojej córki liczba pi nie istnieje i ciężko będzie ją do tego przekonać, potem w toku nauki zaistnieje i to zapewne z przybliżeniem nie większym niż 2-3 cyfry po przecinku, potem może stawać się coraz dokładniejsza...
Problem jest w tym że ścierają się tu dwie definicje istnienia - jedna że to sprawa subiektywna, druga że obiekty / idee/ proporcje/ itd mają przypisane obiektywne istnienie z tym że w tym drugim wypadku nasz zasób wiedzy i doznania nie mają znaczenia, a praktyka mówi że to o czym nie wiemy, nie mamy jak zweryfikować. doznać, potwierdzić jednak uznajemy za nieistniejące... Jeśli istnienie/ nieistnienie jest od nas niezależne to w sumie nie mamy prawa twierdzić że coś nie istnieje tylko dlatego że nie ma na to dowodów, jakichkolwiek informacji, a jeśli jednak uznamy że mamy prawo uznać że coś nie istnieje bo tego nie doznaliśmy w sposób nas zadowalający to czy z tego nie wynika że to jednak my nadajemy istnienie?

Adriatyk

Michał Dyszyński

Banjankri

https://www.youtube.com/watch?v=OO3FANjwKHY

Adriatyk

Banjankri

Ale głupoty, ja pierdole.

Adriatyk

Ilość wiedzy nagromadzonej przez ludzkość jest większa od pojemności umysłu jednego człowieka. Wiedza ta jest sama ze sobą we wzajemnych relacjach skutkowo przyczynowych, a każdy człowiek może swoim umysłem pozyskać fragmenty tej wiedzy, a te fragmenty są w związku przyczynowo skutkowym z wiedzą, której nie posiadł, a że tak jest, może się każdy przekonać, pozyskując dodatkową wiedzę od już posiadanej, a zawsze nowo pozyskana pozostaje w związku przyczynowo skutkowym z wiedzą pozyskaną wcześniej. Jedynym modelem logicznie niesprzecznym wewnętrznie jest model wskazujący na istnienie rzeczywistości kreującej umysł, a ten zdolny do kreowania społeczeństwa, a społeczeństwo posiada możliwości kreowania tylko niektórych aspektów rzeczywistości i tylko we wzajemnych relacjach z rzeczywistością niezależna od umysłów.
Wszystkie inne modele są logicznie sprzeczne wewnętrznie, a wiec nie opisują rzeczywistości, a rzeczywistość nie może być wewnętrznie sprzeczna, bo logika wyklucza istnienie struktur wewnętrznie sprzecznych. Jednak, logika nie jest dostępna percepcji analfabetów, dlatego efektywniej jest rzucać grochem o ścianę, jak z analfabetami rozmawiać o logice.

Banjankri

Adriatyk