ŚFiNiA

lucek

nie widzę sensu i nie jestem specjalnie ciekawy.

towarzyski.pelikan

Michał Dyszyński

MaluśnaOwieczka

Semele

lucek

MaluśnaOwieczka

[link widoczny dla zalogowanych]

Św. Franciszek nie był patronem zwierząt i ekologii od początku. Dopiero w 1979 r. Jan Paweł II ogłosił go nim na prośbę środowisk naukowych związanych z ochroną przyrody, parlamentarzystów, ekologów i stowarzyszeń.

"sprzeczne z godnością ludzką jest niepotrzebne zadawanie cierpień zwierzętom lub ich zabijanie"

Czyli potrzebne jest zgodne.

Semele

Michał Dyszyński

MaluśnaOwieczka

Straciłaś do mnie zaufanie przez moje zachowanie, tak?

A wiesz, jak Ty sama się zachowałaś? A co z moim zaufaniem do Ciebie? Zastanowiłaś się kiedyś nad tym?

Ty ode mnie oczekiwałaś, że będę z nożem wbitym przez Ciebie w moje plecy stał na baczność jak żołnierz i potulnie wykonywał Twoje polecenia, tak?
A skoro ja tak nie robiłem, to Ty straciłaś do mnie zaufanie...

Ja się nie zachowałem jak dojrzały mężczyzna? Owszem, nie. Reaguję emocjonalnie.
A Ty się zachowałaś jak dojrzała kobieta?
Dojrzała kobieta wbija nóż w plecy i oczekuje że ten ktoś będzie stał na baczność?

Wszystko przekręciłaś.
Pytałem Cię regularnie, czy coś Ci przeszkadza, czy czegoś żałujesz. Zawsze zaprzeczałaś, na dodatek okazując złość, że powtarzam te same pytania.
Nie masz teraz prawa mówić, że dla mnie cokolwiek poświęcałaś.

A Twoją dojrzałość podsumowuje to, co mi potem napisałaś: "Czasami gdy kobieta mówi tak, to myśli nie. Ty powinieneś się sam domyślić".
I to jest ta Twoja wielka dojrzałość.

Albo pretensje o to, że nigdy czegoś nie zrobiłem. A gdy zapytałem "To dlaczego mnie nigdy nie zaprosiłaś?", to Ty na to odparłaś: "Bo wiedziałam, że i tak byś nie przyszedł".

Niech tu obecni sami wyrobią sobie opinię.

Niczego dla mnie nie poświęciłaś. Nie masz prawa tak mówić. Robiłaś, co chciałaś.
Osoba, która się poświęca, nie używa takich argumentów.

Tak się niby poświęcałaś dla mojej niby satysfakcji, że potem wbiłaś mi nóż w plecy.

Nie umiesz wyrażać swoich prawdziwych emocji i potrzeb. Nie oskarżaj mnie o to, jaka sama jesteś.
Ja zawsze sobie to tłumaczyłem Twoją nieśmiałością. Akceptowałem to!

A Ty mnie obwiniasz o to, że ja potrafię to, czego Ty nigdy nie umiałaś - potrafię wyrażać to, co czuję.

Netlis

Szaryobywatel

Niebycie w żadnej relacji byłoby absurdem w przypadku relatywnych przejawów.

lucek

Michał Dyszyński

lucek

Banjankri

MaluśnaOwieczka

To prawda, że powiedziałem, że mam wyrzuty sumienia dlatego, bo czas, który mógłbym poświęcić dla mamy, poświęcam na spełnianie swoich potrzeb, czyli spędzanie go z Tobą.
Specjalnie użyłem słowa "swoich", a nie "naszych", żebyś nie czuła się winna, bo Twojej winy tu żadnej nie było. To był wyłącznie mój problem i moje wyrzuty sumienia.

To też prawda, że powiedziałem, że moja matka jest najważniejszą osobą w moim życiu, gdy prosiłem Cię o zachowywanie zasad bezpieczeństwa w związku z wirusem.

Moja matka była chora, niesamodzielna, skrajnie samotna. Cierpiała na depresję i halucynacje. Nie wiedziała, co się wokół niej dzieje. Cały czas spędzała w domu całkiem sama i nigdzie nie wychodziła.
Schudła do 40 kilogramów wagi. Jedzenie, które w niedzielę jej zostawiałem, w piątek, gdy wracałem do domu, nienaruszone leżało w lodówce.
Gdy nie było mnie w domu 5 dni, to z płaczem mówiła jak jej się ten czas strasznie dłużył. Załamywała się na wieść o każdym weekendzie, który miałem zamiar spędzić poza jej domem.
TAK! Miałem wyrzuty sumienia, że z powodu spędzania czasu z Tobą moja matka jest zostawiana sama sobie na 2 tygodnie!
Czy to naprawdę takie dziwne w tej sytuacji?
Ale przecież nigdy nie próbowałem umniejszać Twojego znaczenia dla mnie. Chodziło wyłącznie o dobro mojej matki i to, jak się czułem z tym, że nie robię wszystkiego, co fizycznie możliwe, by zapewnić jej towarzystwo bliskiej osoby, którego tak bardzo potrzebowała.
Ty byłaś samodzielna, zdrowa, aktywna. Co w tym dziwnego, że moje wyrzuty sumienia kierowałem w stronę swojej chorej niesamodzielnej i samotnej matki?
Ty oczekiwałaś, że Tobie będę współczuł, bo nie spędzam z Tobą tyle czasu ile bym mógł, ze względu na to, że muszę go przeznaczać dla swojej matki? Ty byłaś samodzielna! Miałaś też swoją rodzinę, do której nie chciało Ci się nawet jeździć, mimo że miałaś do własnej rodziny bliżej niż ja do swojej matki.

To również prawda, że powiedziałem, że gdy moja mama umrze, to nie będę już miał nikogo i pozostanie mi się tylko zabić.
Czekałem aż mi powiesz, że przecież mam Ciebie... Nie doczekałem się.
Porzuciłaś mnie stwierdzając: "Twoja matka jest twoją żoną, a ja nie mam zamiaru być tą drugą".

Nigdy wcześniej mi nie powiedziałaś, co czujesz, co Cię dręczy, co Ci we mnie przeszkadza. A potem miałaś pretensje o te wszystkie rzeczy, o których ja nie miałem pojęcia i nie dałaś mi najmniejszej szansy, żebym chociaż spróbował coś zmienić.

Na koniec wbiłaś mi nóż w plecy i oczekiwałaś potem, że ja z tym nożem wbitym w plecy "zachowam godność" i tak po prostu z podniesionym czołem pogodzę się z Twoim odejściem.

towarzyski.pelikan

szaryobywatel

MaluśnaOwieczka

Miałaś potem pretensje do mnie, że matce mówiłem przez telefon, że ją kocham, a Tobie nigdy. Ty też mi tego nigdy nie powiedziałaś! Dlaczego więc ode mnie oczekiwałaś tych słów najpierw?
Mówienie matce, że ją kocham, wymagało ode mnie też sporej odwagi, bo zawsze miałem problemy z wyrażaniem tego typu uczuć i musiałem się przełamać, żeby to robić.
A Tobie nie mówiłem, że Cię kocham, bo nie chciałem rzucać słów na wiatr. Jeśli Tobie bardziej odpowiada mężczyzna, który mówi Ci "kocham", bez względu na to, co faktycznie myśli, to już Twój wybór.
Ja chciałem Cię pokochać, naprawdę. Jednak Ty robiłaś rzeczy, które sprawiały, że nigdy nie mogłem być tego pewny. Okazywałaś wobec mnie obojętność, wielokrotnie.

MaluśnaOwieczka

Stwierdziłaś na koniec też, że zawsze byłem "chamski i zgorzkniały".
Ja?

To TY taka byłaś. Cały czas. Obojętna totalnie. Nawet nie zawiesiłaś nigdy na mnie wzroku. Nie patrzyłaś się na mnie. Nie chciałaś nawet do mnie podejść, gdy chciałem wspólnie z Tobą coś ugotować... Nie interesowałem Cię zupełnie. Wolałaś się patrzeć w telewizor, ścianę, albo w ziemię czy asfalt. A ja ciągle czekałem, aż w końcu zaczniesz pokazywać, że się interesujesz moją obecnością. Nigdy tego nie robiłaś.
A gdy ja się na Ciebie patrzyłem, to Ci to przeszkadzało.
I to ja byłem "chamski i zgorzkniały"?
Jak ja miałem w takiej sytuacji mieć pewność, że Cię kocham?

Zawsze mnie tak ignorowałaś, jak teraz mnie ignorujesz.
Tak wyglądało nasze 8 lat.
Ja ciągle zabiegałem o Twoją uwagę. Ty o moją nigdy.
Dokładnie to samo robisz teraz.

Na spacerach, gdybym ciągle nie próbował zagadywać, przez 5 godzin nie odezwałabyś się ani jednym słowem. Taka byłaś.
I to ja byłem "chamski i zgorzkniały"?

MaluśnaOwieczka

Chciałem w tym ostatnim roku przed świętami coś razem z Tobą ugotować. Poprosiłem Cię, żebyś podeszła do kuchni do mnie, żebyśmy coś razem zrobili.
Chciałem, żebyś mieli przyjemność ze wspólnego przyrządzania jedzenia.

A co Ty na to?

Ty na to: "A po co ja Ci tam jestem potrzebna?"
i siedziałaś dalej na kanapie, jak to miałaś w zwyczaju.

I to ja byłem "chamski i zgorzkniały"?

Zauważ wielką różnicę, że kiedy to ja byłem w Twoim mieszkaniu, to podchodziłem do Ciebie, gdy byłaś przy kuchni. INTERESOWAŁEM SIĘ tym co robiłaś!

A Ty potrafiłaś tylko usiąść na kanapie i siedzieć. Bez słowa, bez ruchu, bez najmniejszego skinienia.
I to ja byłem "chamski i zgorzkniały"?

A może byłem "chamski i zgorzkniały" bo pozwoliłem, żebyś sama targała swoją walizkę?
Przecież uważałaś się wtedy za feministkę! To czego oczekiwałaś?
Gdyby Ci było faktycznie ciężko, tobyś mnie poprosiła o pomoc, tak jak ja Ciebie zawsze prosiłem, gdy czegoś potrzebowałem.
Feministka nie czeka, aż facet się sam rzuci jej do pomocy, tylko prosi o pomoc wtedy, kiedy jej faktycznie potrzebuje.

MaluśnaOwieczka

Jeśli nie chcesz się do mnie normalnie odzywać, to chociaż zniknij mi z oczu.

MaluśnaOwieczka

A Ty na swoje usprawiedliwienie masz tylko: "Ja nie jestem tak roszczeniowa jak ty"

MaluśnaOwieczka

Miałaś do mnie pretensję, że gdy zapytałaś "Dlaczego tak szybko idziesz?" to odpowiedziałem "Chciałem zobaczyć, czy się zmęczysz". A przypomnij sobie, dlaczego to zrobiłem.
Bo chwilę wcześniej wyszłaś z dworca znów bez maski, mimo że obiecałaś mi, że się tym razem zastosujesz do zasad bezpieczeństwa.
Ty nie interesowałaś się bezpieczeństwem mojej chorej matki, a ja miałem się interesować, czy się zmęczysz, gdy przyspieszę kroku?
I to ja jestem "chamski i zgorzkniały"?
A moje bezskuteczne prośby i wyjaśnienia i błagania związane z moją obawą o zdrowie mamy w związku z COVID-em jak świadczyły o Tobie? Ciebie to nigdy nie interesowało.

syndirel · Dołączył: 21 Mar 2021 Posty: 389 Przeczytał: 0 tematów Płeć: Mężczyzna