ŚFiNiA

wujzboj

Z tego, że nie znam niczyich postrzeżeń poza moimi wynika, że nie znam innej treści, niż moje prywatne. Czy znasz inne treści, niż twoje prywatne? Czy mogę przyjąć, że twierdzisz NA BAZIE SWOJEGO DOŚWIADCZENIA: "w treści pojęcia trójkąta równobocznego postrzegam tylko treść publiczną pozbawioną treści prywatnej", czy też jest to tylko hipotetyczne twierdzenie w rodzaju "załóżmy, że kiedyś zobaczymy kwadratowe Słońce, które będzie zupełnie okrągłe"??

Czytelnik · Dołączył: 02 Wrz 2008 Posty: 54 Przeczytał: 0 tematów

wujzboj

Czytelniku, od założeń ontologicznych to zależy, czy uznam, że treści postrzeganej przeze mnie jako prywatnej nie postrzega aby jakieś super-ja. Nie zależy od nich natomiast fakt, że nie znam treści, które POSTRZEGAM jako CUDZE, do mnie nie należące - czyli przeze mnie nie postrzegane. To właśnie znaczy, że wszystkie treści są prywatne.

Czytelnik · Dołączył: 02 Wrz 2008 Posty: 54 Przeczytał: 0 tematów

Oczywiście, że nie postrzegasz treści, która nie byłaby przez ciebie postrzegana. Ale takie masło maślane to dalej nie jest żaden "niezbity fakt", bo do weryfikacji tej rewelacji nie potrzeba żadnych doświadczeń. Wystarczy analiza znaczeń. Co ja mówię! Wystarczy analiza syntaktyki takiej wypowiedzi. Przecież nawet człowiek, który mgliście wie o potęgowaniu tylko tyle, że robi się tam coś z liczbami (czyli nie potrafi potęgować), zgodzi się, że nie mógłby potęgować liczby, która nie byłaby przez niego potęgowana...

Masz na ten temat coś jeszcze do powiedzenia, czy to już wszystko? Bo jeśli wszystko, to pod względem treści jest to niestety zero. :-)

Czy treść twoich postrzeżeń, niezależnie od tego, czy nazwiesz sobie tę treść prywatną, transcendentalną, czy bladozieloną, wskazuje w jakikolwiek sposób na swoje pochodzenie?

P.S. Twoje określenie "prywatności" zapewne zafascynowałoby kieszonkowców. Analogicznie można ustalić, że treść każdej kieszeni, którą penetruję za pomocą mojej niewątpliwie prywatnej ręki, jest moją prywatną treścią. Oczywiście nie mogę posiadać pieniędzy, które nie byłyby przeze mnie posiadane. Rzecz jednak w tym, czy posiadane przeze mnie pieniądze, to na pewno moje pieniądze :-)

wujzboj

Cieszę się, że uważasz za trywialne, że "nie postrzegasz treści, która nie byłaby przez ciebie postrzegana". Ja też uważam to za absolutnie trywialne.

Różnimy się natomiast w ocenie ważności tego trywiału. Ale nie musisz oceniać go jako ważny; wystarczy, żebyś konsekwentnie o nim pamiętał i nie popadał z nim w sprzeczność.

Nawiasem mówiąc, analiza znaczeń jest także doświadczeniem. Nie jest więc prawdą, że do ustalenia tego faktu nie potrzeba doświadczenia.

Czy zaś treść twoich postrzeżeń wskazuje w jakikolwiek sposób na swoje pochodzenie? Wskazuje nie na pochodzenie, lecz na to, co da się o tym pochodzeniu powiedzieć w sposób zrozumiały. Czyli OGRANICZA zbiór sensownych ontologii. Rzecz jasna, można też uznać, że ŻADNA z sensownych ontologii nie może być adekwatnym opisem Rzeczywistości - czyli, że jeśli ontologia jest sensowna, to musi być błędna. Pytanie tylko, czy takie założenie irracjonalności podłoża Rzeczywistości jest konieczne?

Czytelnik · Dołączył: 02 Wrz 2008 Posty: 54 Przeczytał: 0 tematów

Po pierwsze, niepojęte jest dla mnie wygłaszanie takich trywiałów. Prosiłbym więc o wyjaśnienie, co w tym trywiale uważasz za tak ważne.

Po drugie, nawet przy uwzględnieniu tego trywiału dalej nie wynika, że:

każde doświadczenie postrzegane jest prywatnie ---> wszystkie treści są prywatne

Dalej jest to tylko definicja określenia "treść prywatna", a nie żaden "fakt". Po prostu nazwałeś sobie prywatnymi te treści, które postrzegamy prywatnie. Jest to w dodatku definicja kompletnie bez sensu, bo skoro wszystkie treści postrzegamy prywatnie, to określenie "treść prywatna" jest masłem maślanym. Po co więc je stosować? Po co mówić o czworobocznych kwadratach? Co innego gdyby "prywatność" w tym określeniu odnosiła się nie do "prywatnego postrzegania" treści, ale do "prywatnego pochodzenia" tych treści. Ale tu się chyba zgadzamy, że żadna treść w naszych doświadczeniach nie "mówi" NIC o swoim pochodzeniu, więc werfikacja dowolnej hipotezy w tym zakresie nie jest możliwa.

wujzboj

konrado5 · Wysłany: Sob 19:53, 28 Mar 2009 Temat postu:

Do Wuja Zbója: co sądzisz o tym?:

wujzboj · Wysłany: Nie 1:56, 29 Mar 2009 Temat postu:

Że facet miesza pojęcia. Doznaję głodu, natomiast przyczyną tego jest stress, a nie brak substancji odżywczych.

konrado5

Możemy się pomylić co do własnych doznań. Na przykład mogę rozmyślać nad jakimś problemem filozoficznym, wydaje mi się, że odczuwam jakiś silny niepokój. Gdy przerwię rozmyślania, to zorientuję się, że tak naprawdę boli mnie brzuch. Odczuwałem ból, który wydawał mi się niepokojem, a nie bólem. Wydaje mi się, że czuję ból w okolicy karku, a tak naprawdę, to było tylko doznanie lekkiego muśnięcia (dziecko lekko dotknęło mnie w kark). Czuję mocny ból w okolicy brzucha, a lekarz uderza mnie w nerki i wtedy się dowiaduję, że bolą mnie nerki, a nie brzuch.

wujzboj · Wysłany: Wto 0:31, 01 Mar 2011 Temat postu:

Mylisz tutaj dwie zupełnie różne rzeczy. Z jednej strony, samo doznanie, a z drugiej - interpretację tego doznania. Obie rzecz nazywane są tym samym zwrotem ("boli mnie brzuch"), ale to tylko nazwa. Ból brzucha jest dokładnie taki sam niezależnie od tego, jaki bodziec go spowodował. Tak samo, jak samolot wygląda dokładnie tak samo niezależnie od tego, czy stoi na lotnisku, czy oglądasz go na filmie, czy ci się śni.

Michał Dyszyński · Wysłany: Pią 22:00, 25 Mar 2011 Temat postu:

konrado5

Wyobraźmy sobie człowieka, który ma uszkodzenie mózgu polegające na tym, że czując ból jest przekonany, że bólu nie czuje, a gdy nie czuje bólu, to jest przekonany, że ból czuje. Niemożliwe? No właśnie trudno sobie to wyobrazić. Może przekonanie o tym, że się ból czuje to tak naprawdę to samo co odczuwanie bólu? Gdyby tak było, to raczej rozsądnie jest uznać, ze nie ma czegoś takiego jak przekonanie o odczuwaniu bólu, bo w innych sytuacjach przekonanie o X to coś innego niż X.

rafal3006

Michale i Konrado,
Skrajności trzeba zawsze odrzucić, inaczej bedziecie sobie obalac co wam się podoba i potwierdzać co wam się podoba np. schizofrenik żyje w świecie urojonym, dla niego to jest 100% rzeczywistość.
Schizofrenicy to zaledwie 1% ludzkości, zatem łatwo ich poglądy odrzucic jak sprzeczne z pozostałą, "zdrową" czescią ludzkości.

Michał Dyszyński

konrado5

Michał Dyszyński

konrado5

Michał Dyszyński

konrado5

Chodzi o to, że może istnieć wada mózgu, która polega na tym, że człowiek jest przekonany o bólu, chociaż bólu nie czuje. Zatem, przekonania dotyczące własnych doznań są bardzo pewne, ale nie w 100%.

Michał Dyszyński

konrado5

Definicją bólu jest jego "czucie", ale nie przekonanie, że się go odczuwa.

Michał Dyszyński

lucek

"Po prostu czuję ten ból i nikt nie do tego nie musi przekonywać.
[...]
Ja osobiście bym je wszystkie poobcinał brzytwą, aż do samego "czucia" bólu"

Konrado prawdopodobnie jak i ja używa słowa "przekonanie" w znaczeniu "uświadomienie" sobie bólu.

Czucie bólu i jego uświadominie to dwie różne sprawy. To tak jak patrząc przed siebie niby widzi się wszystko ale zwraca się uwagę na szczegół i ewentualnie o nim się myśli - ten szczegół to uświadomienie.

Można zredukować ból jedynie do jego czucia tylko wtedy, gdy to uproszczenie nie ma znaczenia, jeśli jednak miałby to być pełny opis takiego zjawiska to na pewno Michale jest to bzdura.

Pamiętam z dzieciństwa taką głupią "zabawę" dzieci - Michale wyrwij sobie włos (zakładam, że nie jesteś łysy) to raczej bolesne, ale przy jednoczesnym pacnięci w łeb już niezauważalne.