ŚFiNiA

wujzboj

Nawet gdyby rzeczywiście miał średnicę zero, to nie wynikałoby z tego, że jest niczym.

MaluśnaOwieczka

Skoro coś może być czymś mając średnicę zero, to wszystko mogłoby mieć średnicę zero, nawet ludzie.
Przypomniały mi się teraz płaszczaki.

Kruchy04

Kruchy04

Semele

Michał Dyszyński

MaluśnaOwieczka

Semele

Michał Dyszyński

wujzboj

Michał Dyszyński

Semele

I tu jest istota rzeczy. Dawno zerwaliśmy z Kartezjuszem.

wujzboj

Semele

wujzboj

Cały wywód zakłada, że problem z materializmem bierze się ze "znikania" klasycznej materii fizycznej, takiej co ma swoją wagę i swoje rozmiary. Tymczasem traktowanie tego "znikania" jako problem filozoficzny jest obarczone takim samym błędem, jak sam materializm (błędem uznania, że "materia poprzedzająca świadomość" jest poprawnie zdefiniowanym terminem), a do tego - błędem scjentyzmu (pomieszanie dwóch różnych kategorii poznawczych, tej w której ramach porusza się nauka i tej, w której ramach porusza się filozofia),

Do tego teorie naukowe nie są żadnymi fikcjami. Są poprawnym opisem obserwacji dostępnych publicznie, dokonywanym za pomocą elementów obserwacji dostępnych publicznie. Taką obserwacją jest ślad cząstki w detektorach. Obecność śladu jest realna, cząstka jest realnie obecna w formalnie poprawnym opisie obserwacji, do opisania których jest użyta w granicach ważności teorii ją zawierającej. Taka zgodność musi być uwzględniona przez każdą ontologię wartą uwagi. To akurat jednak specjalnie trudne nie jest, podobnie jak specjalnie trudne nie jest znalezienie dla encyklopedii fizyki odpowiedniego miejsca na półce z książkami.

Nie znam kontekstu cytatu, więc nie mogę się wypowiadać o jego sensowności jako takiego. Natomiast w kontekście naszej dyskusji jest on co najwyżej ilustracją nieporozumienia co do sensu zarówno fizyki jak i filozofii.

Michał Dyszyński

wujzboj

Zgodność z intuicją nie jest argumentem w kwestii poprawności; intuicja to zbiór wyuczonych lub wrodzonych odruchów, te zaś mogą być dowolnej jakości pod każdym względem, w tym - poznawczym.

Aby o istnieniu można było mówić, trzeba je przedtem jakoś określić. Robimy to mniej lub bardziej starannie, a potem przypisujemy istnienie wyobrażonym strukturom, robiąc to w mniej lub bardziej spójny sposób. Jedynym kryterium poprawności takiego przypisywania jest kryterium praktyczne: im bardziej optymalne są konsekwencje, tym bardziej poprawne było przypisanie. Niestety, zawsze mówimy tu o optimum lokalnym, bo dotyczy ono życia danego człowieka, a życie to nie gra komputerowa i raczej się go nie daje powtarzać by zbadać, co się dzieje gdy jakiś jeden parametr zmienimy trochę w lewo albo trochę w prawo a resztę zostawimy jak była.

Istnienia raczej nie uważa się za wyłącznie konstrukcję umysłu, lecz za coś będącego w sensownej relacji do rzeczywistości. Tyle, że nie zawsze dba się o to, by ta konstrukcja miała w ogóle szansę w takiej relacji się znajdować (przy założeniu, że rzeczywistość da się w dostatecznym dla nas stopniu przybliżać racjonalnymi konstrukcjami)

Semele

Semele

Kto piecze i jak się piecze??

Podsumowując trochę ten temat.
Młodzi ludzie są bardzo roszczeniowi, starsi pewnie też.
Wszystko ma nam załatwić Bóg.

Zabierajmy się za robotę.

Znowu przytoczę:
[link widoczny dla zalogowanych]

TS7

Wuj Zbój,

Pominę conieco.

wujzboj

Nie widzę powodu, by czytać pracę tylko dlatego, że dopuściłem możliwość sensowności pełnego tekstu, z którego zacytowałaś fragment jako taki sensu specjalnie nie zawierający

Zaczyn świadomości? Nie rozumiem, co to zaczyn, który nie poprzedza tego, czego zaczynem ma być. Świadomość jest zero-jedynkowa - albo jest, albo jej nie ma. Pośrednie stany są tym samym, co jej brak, czyli nie wiadomo czym.

Semele

Michał Dyszyński

TS7

Michał,

Już pojąłem wielokrotnie, że masz problem z tymi rzeczami.
I dalsze pisanie na ten temat tak długich tekstów ("ujętych z tysiąca perspektyw") nie postrzegam aby dokładało coś istotnie nowego dla mnie do tematu, poza tym, że jest to zwyczajnie męczące i mogłoby spowodować np. długie przestoje w moich odpowiedziach, albo odpuszczenie sobie tematu. Zbyt męcząca i czasochłonna jest dla mnie próba nadążania za ilością tekstu, który produkujesz w efekcie czego trudniej mi się podejmować odpowiedzi.

Postaram się zawężać odpowiedź do spraw kluczowych.
I również prosiłbym, żebyś rozmawiając ze mną starał się trochę hamować ilość tekstu.

1. Jeżeli nie da się ustalić właściwej interpretacji, to po co rozmawiać?

2.
1 Jan 4
6 My jesteśmy z Boga.
Ten, który zna Boga, słucha nas.
Kto nie jest z Boga, nas nie słucha.
W ten sposób poznajemy
ducha prawdy i ducha fałszu.

Czy dostrzegasz tu kryterium rozróżniania ducha prawdy od ducha fałszu?
Kim są "My"?
Czy to kryterium może działać gdy "My" nie są zjednoczeni w opiniach?