ŚFiNiA

Ircia

Mogę stwierdzić tyle że zaistniało doznanie braku zrozumienia dla sensu przeczytanych słów

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5344 Przeczytał: 34 tematy

Adriatyk

Ircia

Adriatyk - pomóż biednej blondynce w końcu pojąć różnicę między podmiotem a przedmiotem, bo im więcej o tym czytam tym bardziej mam wrażenie że już nic nie łapię ;)

No i pracuj nad tą analizą, bo też jestem ciekawa co to wyjdzie i czy cokolwiek z tego zrozumiem...

Adriatyk

Adriatyk

Poniżej są twoje wypowiedzi, do których odniosę się w swojej analizie, jeżeli uważasz, że należy jeszcze coś dodać, aby uzupełnić obraz twojej koncepcji istnienia, to napisz, co jeszcze powinienem uwzględnić.

1. Skoro istnienie (wszelakie) jest mentalną projekcją, to chyba oczywistym jest, że również istnienie bodźców, a i też, układu nerwowego, jest projekcją.
2. Skoro uważasz, że butelka istnieje naprawdę, nie jako mierna projekcja, to jakim sposobem owo istnienie do twojej świadomości się dostało?
3. Istnienie abstrakcyjne jest, co do natury, takie samo jak istnienie materialne. Oba istnienia są mentalną projekcją. To pierwsze bez podstawy zmysłowej, to drugie oparte o doświadczenie.
4. jeżeli, gdzieś pomiędzy tobą, a wspomnianą kamienicą jest przerwa przepływu jej istnienia, to istnienie w twojej malutkiej głowie jest czym innym, niż istnienie kamienicy.
5. usuwając iluzję prawdziwego, niezależnego istnienia obiektów.
6. Barycki niejedną babę wychędożył, nawet się do niej nie zbliżając. To właśnie dzięki temu, że istnienie jest projekcją, możemy je dowolnie modyfikować, a później jeśli chcemy, dopasowywać doń doznanie.
7. Jeżeli zaczniesz mi opowiadać o swojej babie, to ty jesteś moją mentalną projekcją, która opowiada o swoich mentalnych projekcjach.
8. Patrząc na butelkę, pobudzone są nasze sieci neuronowe, które
utrwaliły wcześniejsze doznania o podobnej treści i ten komponent, który był najsilniej reprezentowany, jest nakładany z powrotem na doznanie (i wraca ponownie do pamięci, dalej modyfikując połączenia neuronowe). Świadomość jest utrzymywaniem istnienia w obecnym doznaniu. W takim stanie, podlega ono ciągłej modyfikacji, a więc można skorelować z nią pewne gesty, lub dźwięki. W taki sposób, powstaje język, który istnienie kondensuje do takiej postaci, która ma formę o wiele proszą, niż istnienie, a więc można nim znacznie łatwiej operować, budując sekwencje i dopiero tu wchodzimy na obszar kultury społecznej.
9. Jeszcze nikt poza swój umysł nie wyszedł, nawet naukowcy. Wszystko co badają, odbywa się w ich świadomości, na podstawie bodźców zmysłowych.
10. buddyzm neguje skrajności, więc tak istnienie jak i nieistnienie rzeczywistości zewnętrznej.
11. istnienie jest komponentem postrzegania, a nie jakimś magicznym tworem zamieszkującym świat zewnętrzny, który zmysłami wkrada się do naszej świadomości, aby tam zaistnieć.
12. Rzeczywistość jest naszym tworem, projekcją zbudowaną na podstawie doznań (świata zewnętrznego). Niestety nie potrafisz tego zakumkać, i próbujesz mi jakiś solipsyzm wcisnąć. Nie wypowiadam się o naturze świata zewnętrznego, bo nie mam kompletnie żadnych narzędzi do jego badania. Jedyne co mogę, to analizować doznanie, które może być nawet komputerową symulacją, nie wnikam, nie muszę.
13. Związek przyczynowo skutkowy zaczyna się na doznaniu, i tak postrzegane, jak postrzeganie zawierają się w jego obszarze. Nie możliwa jest weryfikacja źródła doznania, poza doznaniem. Może to być świat materialny, symulacja, hologram... Nie odgrywa to kompletnie żadnej roli w tym, mechanizm działa od momentu doznania.
14. Ja nie mówię o mentalnym aspekcie istnienia, a istnieniu jako aspekcie mentalnym.
15. Z tego co widzę, jako jedyny dostarczyłem dokładnego opisu procesu projekcji istnienia, od doznania, to tworzenia się pojęć i języka.
16. Umysł panuje nad istnieniem. Nie panuje (w pełni) nad doznaniem.
17. Ich istnienie (dopisek mój: innych ludzi) jest percepcją mentalną. Istnienie, jako tryb postrzegania, a nie inherentla właściwość świata zewnętrznego.
18. jednostki dzielą się istnieniami, które wytworzyły.
19. można tworzyć ich reprezentacje słowną, i dzielić się tymi słowami z innymi, aby mogli sobie odtworzyć ich znaczenie we własnej świadomości.
20. Nie da się dzielić doznaniem.
21. Ich istnienie (dopisek mój: innych ludzi) jest mentalną projekcją, kogoś kto swoje istnienie widzi w ten sam sposób, jako mentalną projekcję.
22. Istnienie jest sposobem postrzegania, a nie istotą postrzeganego.
23. Co do mostów, wiedza mówi jak je budować. Jest to zestaw istnień przekazywanych, modyfikowanych i manipulowanych, który ewoluował przez pokolenia.
24. Istnienie mostu jest tylko sposobem postrzegania, a sposoby postrzegania mostów nie budują.
25. Istnienie nie może pochodzić od rzeczy,
26. Podstawą istnienia jest natomiast doznanie, na którym tworzymy projekcję istnienia. Mogę to być projekcje istnienia rzeczy, czynności, czy stanów. Co do natury, to są takie same projekcje, różnią się jedynie położeniem, bo istnienie czynności będzie warstwą zbudowaną na istnieniu rzeczy. Innymi słowy, istnienie rzeczy jest najniższą warstwą projekcji, poniżej której jest jednorodne doznanie, bez wyodrębnionych obiektów.
27. Bo istnienie jest projekcją. Gdyby istnienie było czymś zewnętrznym, co dociera do nas w jakiś sposób, nie byłoby problemu z określeniem czy coś istnieje, czy nie.
28. To dlaczego, jak ktoś śni, jest przekonany o prawdziwości istnienia śnionych rzeczy? Czym jest to senne istnienie? Skąd się bierze?

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5344 Przeczytał: 34 tematy

Adriatyk

Dobrze.

Adriatyk

No to zróbmy sobie model w oparciu o te powyższe twierdzenia. (26) Podstawą istnienia jest doznanie, na którym tworzymy projekcję istnienia, ale (1) skoro istnienie (wszelakie) jest mentalną projekcją, to oczywistym jest, że również istnienie bodźców, a i też, układu nerwowego, jest projekcją. Czyli mamy zamknięty sam w sobie układ mentalnej projekcji wszystkiego, bez żadnego kontaktu z czymkolwiek spoza układu zamkniętego. Tak więc, ta sama w sobie mentalna projekcja nie jest uwarunkowana niczym innym, jak tylko swoimi własnymi projekcjami. Czyli, stałe fizyczne warunkujące funkcjonowanie mentalnej projekcji wszechświata są tylko mentalną projekcją stałych fizycznych. Ale dlaczego są taką, a nie inną projekcją, skoro tej projekcji nie warunkuje żadne istnienie zewnętrzne? Dlaczego w tej projekcji mentalnej projekcja spadającego z dachu kamienia odbywa się w zgodzie z mentalną projekcją praw fizyki, jeżeli ta mentalna projekcja nie jest wstanie wytworzyć mentalnej projekcji wiedzy fizycznej uzasadniającej taki, a nie inny sposób spadku tego kamienia?

I tu Banjankri, możemy przeprowadzić empiryczne doświadczenie, musimy się umówić na określoną porę wspólnej obecności przy komputerach i ja przedstawię jakieś zjawisko fizyczne, które warunkują prawa fizyki, a ty natychmiast w czasie jednej minuty napiszesz, jakie prawa fizyczne warunkują to zjawisko i dlaczego właśnie one i jak je warunkują. A wtedy będziemy mieli pewność, że twoja mentalna projekcja takiego zjawiska fizycznego odbywa się tak, a nie inaczej, ponieważ twoja mentalna projekcja tego zjawiska opiera się o mentalną projekcje wiedzy o tym, dlaczego tak się odbywa. Gdyby jednak, okazało się, że twoja mentalna projekcja wskazanego przeze mnie zjawiska fizycznego odbywa się w sposób (8) zgodny z utrwalonymi wcześniej twoimi mentalnymi doznaniami, a nie potrafiłbyś przedstawić swojej mentalnej projekcji wiedzy o tym dlaczego tak, a nie inaczej doświadczasz mentalnie tego zjawiska fizycznego, to cały twój model idzie się jebać, ponieważ twoja mentalna projekcja tego zjawiska jest uwarunkowana zewnętrznym istnieniem tego zjawiska dokonującego się w oparciu o istniejące zewnętrznie prawa fizyki zupełnie mające w dupie twoją percepcję mentalną, a to dlatego, że to właśnie te istniejące zewnętrznie prawa decydują o twojej mentalnej percepcji.

To jest jedna z licznych sprzeczności logicznych tego modelu i na tym dzisiaj kończę, zobaczę czy kto ma ochotę na merytoryczną analizę, czy jeno, jak zwykle zaczną się opowieści o swoich odczuciach i wrażeniach. Jeżeli będzie co merytorycznego, to będę kontynuował.

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5344 Przeczytał: 34 tematy

Hmmm... Słabo. Tyle czasu potrzebowałeś, żeby wyjść z tym samym argumentem, mimo że post wcześniej dałem do niego sprostowanie? Mimo liczności sprzeczności, powtarzasz już któryś raz to samo? Słabiutko.
Ale, żebyś mi nie zarzucił, że uciekam od krytyki, jeszcze dzisiaj napiszę gdzie robisz błąd i jak to możliwe, że możesz błędy popełniać.

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5344 Przeczytał: 34 tematy

Adriatyk

Takie krótkie pytanie zanim dalej posunę analizę.

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5344 Przeczytał: 34 tematy

Adriatyk

No dobra, na rano zrobię model tego twojego konceptu i zweryfikuję wewnętrzne sprzeczności.

Michał Dyszyński

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5344 Przeczytał: 34 tematy

Odpowiedzią na twoje banalne problemy jest KULTURA.

Adriatyk

Problem jest inny, Dyszyński, ponieważ w modelu Banjankri, szkoła, okna, dzwonek, ulica, samochód, jak i tych dwudziestu ludzi, są mentalną projekcją, a na dodatek, ten który ma tę mentalną projekcję, też jest wraz z całą swoją strukturą zmysłów i świadomości, mentalną projekcją, ale to jeszcze nie koniec, bo potrzebne jest jeszcze coś, co ma tę mentalna projekcję, a tym czymś w tym modelu nie może być nic innego, jak tylko mentalna projekcja, a ta z kolei, też musi być mentalną projekcją w mentalnej projekcji i tak ad infinitum. A nieskończoność sama w sobie jest absolutem nieweryfikowalnym, jednak wewnątrz tej absolutnej nieskończoności są już elementy skończone, te różne poziomy mentalnych projekcji, a więc, każda z nich jest weryfikowalna, jak i weryfikowalne są ich wzajemne relacje, aż do poziomu mentalnej projekcji pozwalającej jeszcze w niej zweryfikować związek przyczynowo skutkowy, powyżej tego poziomu, są już tylko osobliwości nieweryfikowalne.
Tak więc, model, jako sam w sobie, jest absolutem, ale jako narzędzie do opisu rzeczywistości, jest już tylko, jako taki, a więc weryfikowalny, a wszystkie absoluty weryfikujemy, jako wewnętrzną sprzeczność w wewnętrznej rzeczywistości naszego świata. I to już wystarczy za weryfikowalny argument do dyskwalifikacji modelu Banjankri, w sensie ogólnym, ale ja zweryfikuję jeszcze elementy poddające się weryfikacji na różnych poziomach wewnątrz tego modelu.

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5344 Przeczytał: 34 tematy

Adriatyk

Tak więc, mamy taki oto model. Absolutnie wszystko jest tylko projekcją, poza projekcją nie istnieje nic, nawet sama projekcja nie istniej, a sama jest tylko projekcją nadprojekcji i tak ad infinitum, a jeżeli istnieje coś poza projekcją, to nie ma z projekcją żadnej łączności i tym samym, żadnego związku. Model posługuje się językiem definiującym wyobrażenia projekcji w sposób sugerujący istnienie rzeczywistości niezależne od projekcji, a ma problemy z definiowaniem własnych wyobrażeń.

Jedną z wielu sprzeczności tego modelu jest język, ta samo organizująca się struktura świadomości w mentalnej projekcji, stworzyła język niezdolny do opisu jej samej, a opisujący rzeczywistość sprzeczną ze strukturą jej rzeczywistości. Wskazuje to na brak związku przyczynowo skutkowego, a więc na wewnętrzną sprzeczność twierdzenia, że język ten powstał w tej wewnętrznie zamkniętej przestrzeni mentalnej projekcji, a musi pochodzić z układu innego, a to dodatkowo wykazuje inną jeszcze sprzeczność, iż owa mentalna projekcja znajduje się w relacji z niezależnym od niej układem zewnętrznym, a nie jak twierdzi, że jest niezależna i odizolowana od zewnętrznej rzeczywistości.

No dobra. Na razie tyle, to włażenie pod szafę mnie męczy, ale będą co i rusz weryfikowane inne sprzeczności, a jest ich bez liku.

Adriatyk

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5344 Przeczytał: 34 tematy

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5344 Przeczytał: 34 tematy

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5344 Przeczytał: 34 tematy

Adriatyk