ŚFiNiA

wujzboj

Tak samo używam pojęć stworzonych wyłącznie z moich doznań, gdy mówię o tobie. To ma sens dlatego, że SPEŁNIA SWOJE ZADANIE.

Takie odniesienie do Boga, jakie proponujesz, nie wykazuje NICZEGO, ponieważ jest z konstrukcji pozbawione treści. Traktujesz ten brak treści jako punkt odniesienia, a to po prostu nie ma najmniejszego sensu i NIC z tego nie wynika.

konrado5

wujzboj

Nie chodzi o to, że nie potrafisz powiedzieć, lecz o to, że NIE ISTNIEJE MOŻLIWOŚĆ, by KTOKOLWIEK i KIEDYKOLWIEK to mógł powiedzieć, bo samo wyrażenie wychodzi za pomocą swojej konstrukcji w jawny sposób poza zakres ludzkich pojęć. I dlatego z tego NIC nie wynika. Zdanie "niewykluczenie braku moich doznań" jest pojęciowo puste. Z logicznego punktu widzenia jest wewnętrzne sprzeczne (zaprzecza definicji doznania), natomiast z konstrukcyjnego punktu widzenia uniemożliwia taką zmianę definicji doznania, by nadać mu sens.

konrado5

wujzboj

1. Jak to nie potrafię nadać treści pojęciu "Bóg"? :shock:

2. A czy ty wiesz, co znaczy brak twoich doznań? :shock:

konrado5

wujzboj

Sorki, nie doczytałem :oops:

Ale Bóg, któremu potrafię nadać treść, nie jest Bogiem, o którym mogę sensownie powiedzieć, że "postrzega, że ja się mylę uważając, że doznaję". Zdanie w cudzysłowie nie ma sensu i tak pozostaje z DOWOLNEJ perspektywy, jakiej jestem w stanie nadać jakikolwiek sens.

To, że Bóg może być inny, niż mówi mi o tym jakikolwiek model możliwy do zbudowania na moich doznaniach, nie ma tu nic do rzeczy. Tak czy owak mogę się wypowiadać tylko o takim przybliżeniu Boga, które da się przedstawić w języku moich doznań; reszta MUSI być milczeniem, bo inaczej byłaby bełkotem. Nawet nie mogę powiedzieć, co znaczy, że Bóg JEST inny! (Uwaga: nacisk na słowo "jest", a nie na słowo "inny", o samej inności mogę się wyrazić za pomocą przeczenia wszystkiemu, co potrafię wypowiedzieć).

Zauważ, że rozpatrujemy tu dokładnie ten sam problem, o którym rozmawiamy w wątku o nicości. Tyle, że w przypadku nicości chodzi po prostu o stwierdzenie, że nie trzeba upierać się przy "zasadzie zachowania bytu". Usunięcie tej zasady nie wyprowadza nas poza świat zrozumiały. Usunięcie tej zasady pozwala po prostu na spekulacje w rodzaju "co by było, gdyby świat wyglądał inaczej, choć nadal w tak, że możemy o nim się w naszym aktualnym świecie wypowiadać sensownie". Dlatego "zasadę zachowania bytu" można spokojnie odstawić na bok. Ale w tutejszym wątku mówimy o niepojętym, starając się przekroczyć granicę niepojętości - i tu jest problem nie do pokonania.

Nie mówimy, że "niepojmowalna nicość JEST"; możemy odrzucić zasadę zachowania bytu, nie mówiąc nic takiego. Ale aby przyjąć twoje propozycje z tego wątku, musielibyśmy powiedzieć, że "niepojmowalne cośtam JEST". I tu mamy problem, bo w tym przypadku naprawdę nie wiadomo, o co chodzi.

konrado5

wujzboj

konrado5

wujzboj

Nie wiem, jak za pomocą treści "nie moje doznania" i bez zmiany znaczenia słowa "doznaję" chcesz zaprzeczyć temu, że doznaję.

To, co napisałem, nie jest argumentem uzasadniający, że nie można wykluczyć braku moich doznać, lecz argumentem pokazującym wprost, że wyrażenie "nie można wykluczyć braku moich doznań" nic nie znaczy i nic z niego nie wynika. Zamiast "nie można wykluczyć braku moich doznań", mógłbyś równie dobrze powiedzieć "cić nibakow klayń użoneham oczunr dzym" (nawiasem mówiąc, to te same litery, tylko przetasowane). Czy cić nibakow klayń użoneham oczunr dzym to zdanie, które uznałbyś za warte wypowiedzenia, a następnie długiego dyskutowania o nim?

Podobnie bez sensu jest także stwierdzenie "Bóg jest inny, niż potrafię Mu nadać sens za pomocą moich doznań". Budować można jedynie na takim opisie Boga, co do którego zakłada się, że nie zawiera on sprzeczności z tym, co opisujący przez ten opis ROZUMIE.

konrado5

wujzboj

Istota Boga NIE zaprzecza moim doznaniom!!!! Nie wiem, w jaki sposób to, że niedoznawane przeze mnie X nie jest moim doznaniem, miałoby zaprzeczać temu, że doznawane przeze mnie Y jest moim doznaniem.

konrado5

wujzboj

I tak zrobiliśmy pełne kółeczko... Konrado, moje doznanie jest MOIM doznaniem na mocy definicji doznania; konstrukcja zaprzeczająca własnej definicji jest pozbawiona sensu i gdybanie o jakimś czymś/kimś być może "realizującym" taką konstrukcję jest budowaniem zamków z próżni.

Tu nie ma "99.99999% pewności". Tu jest Z DEFINICJI pewność równa 100%.

konrado5

wujzboj

A co tu mają do rzeczy jakieś byćmoża?

Konstrukcja zaprzeczająca własnej definicji jest pozbawiona sensu i gdybanie o jakimś czymś/kimś być może "realizującym" taką konstrukcję jest budowaniem zamków z próżni.

konrado5

wujzboj

Ta konstrukcja zaprzecza definicji doznania, bo według tej definicji moim doznaniem jest to, czego doznaję - i wobec tego kiedy doznaję, to są to z definicji moje doznania. Natomiast to, że doznania te mogą być częścią Boga, który jest wszystkim, NIE ZAPRZECZA temu, że kiedy doznaję, to ja doznaję. Taki model oznacza jedynie, że moje rozumienie "ja" nie jest pełne i że w rzeczywistości to "ja" jest częścią czegoś większego, co także doznaje. Takie modele są zresztą sensowne i typowe dla filozofii indyjskiej.

konrado5

wujzboj

konrado5

wujzboj

konrado5

wujzboj

Sprzeczne z doświadczeniem jest to w miejscu, w którym stwierdza się brak moich doświadczeń. Sprzeczność znika dopiero, jeśli ten brak moich doświadczeń rozumieć jako "z absolutnego punktu widzenia, czyli z punktu widzenia Boga, są to doświadczenia Boga, a nie moje, ponieważ z absolutnego punktu widzenia tylko Bóg istnieje". Wtedy niebieskie "jest" znaczy "z absolutnego punktu widzenia, Bóg tego doznaje", natomiast fioletowe "jest" znaczy "z absolutnego punktu widzenia, ja tego doznaję". Czy o to ci chodzi?