ŚFiNiA

Katolikus

W oficjalnej nauce Kościoła czytamy, że istnieje coś takiego jak grzech śmiertelny.
Def: "Grzechem śmiertelnym jest ten, który dotyczy materii poważnej i ktory nadto został popełniony z pełną świadomością i całkowitą zgodą."

Definicja ta nie tylko zwraca uwagę na "poważną materię" grzechu śmiertelnego, ale przypomina też, że jego koniecznym warunkiem jest "pełna świadomość" i "całkowita zgoda". Czyli jest to taki czyn, który musi spełniać trzy powyższe warunki, aby za taki mógł być uznany.
Popełnienie grzechu śmiertelnego, jest chyba taką kropką nad i bo jeśli popełnimy taki grzech to czeka nas piekło.

Zastanawiam się nad zasadnością zaistnienia takiego grzechu. Co tu się zakłada?
Po pierwsze, wizja człowieka jest tu taka, że jest on postrzegany jako rzeczywisty sprawca, czyli wolna, rozumna, w pełni odpowiedzialna za swoje czyny osoba - "pan własnych działań".
- pytanie, czy nie jest to jakaś idealizacja, czy wręcz złudzenie?

Po drugie, chyba zakłada się, że CZŁOWIEK JAKO OSOBA rozumna i naprawdę wolna jest wstanie swoimi decyzjami wykreować jakieś zło.
- pytanie, czy aby na pewno człowiek rozumny i wolny, jest zdolny do okrutnych i potwornych rzeczy? Czy zło bierze się z rozumu i wolności? Czy decyzja popełnienia okrutnego zła (nawet jeśli przyjąć, że decyzja nie rodzi się pod wpływem chwili, impulsu, ale jest podjęta z namysłem, staje się wybraną i zaplanowaną opcją życia) może być wyrazem wolności?

towarzyski.pelikan