ŚFiNiA

Semele

Jeden z ciekawych komentarzy:

Lena Sadowska
Może to i dobrze, bo ta cała apateja trochę trąci cyborgowatością

Pozdrawiam:)

I...drugi
Ultra
Leno, jedna ze znanych mi osób wyjechała do Indii, by leczyć duszę, czyli osiągnąć stan nirwany, beznamiętności, bezczucia, nie cierpieć. Przez pół roku nie udało się, być może to przez inną kulturę,ale właśnie po powrocie zapragnęła czuć wszystko, nawet życiowe dramaty, ponieważ czuła się wówczas w pełni człowiekiem. Widać ból również na zawsze związany jest z człowiekiem.

MaluśnaOwieczka

Po co ci buddyści i podobni tacy wymyślają jakieś nirwany do bezuczuciowości, skoro recepta jest prosta: skoczyć z wierzchołka góry. W Himalajach nietrudno o wysoki wierzchołek.

Semele

MaluśnaOwieczka

Smutny jest ten, kto został przy życiu, a nie ten, kogo już nie ma.

Można współczuć samobójcy, ale tylko w perspektywie tego, co przeżył, nie zaś w perspektywie tego, że go już nie ma.

Semele

MaluśnaOwieczka

To niech też przestanie istnieć, to nie będzie smutny.

Semele

MaluśnaOwieczka

Chcenie istnienia jest zawsze zaspokojone.

Jeśli ktoś chce istnieć, to istnieje.

Jeśli ktoś nie istnieje, to nie ma chęci istnieć, bo nie można chcieć istnieć nie istniejąc.

A więc nie jest możliwe chcieć istnieć i nie zaspokajać jednocześnie tej chęci.

Każdy, kto chce istnieć, istnieje. I każdy, kto nie istnieje, nie ma chęci istnienia.

Ogólnie, każdy kto czegokolwiek chce, istnieje.
Jeśli ktoś nie istnieje, to nie ma jakichkolwiek chęci, a więc wszystkie jego chęci (zero) są zaspokojone. To dlatego najlepiej sytuowani są ci, którzy nie istnieją, bo tylko nie istniejąc można mieć zaspokojone wszystkie swoje zachcianki (których wtedy jest dokładnie zero).

Każdy istniejący człowiek ma różną ilość zachcianek. Ty masz powiedzmy tysiąc zachcianek, ja mam pięćset, a lucek ma siedemset.
Człowiek, który ma zero zachcianek nie jest tu więc żadną osobliwością. Zero to taka sama liczba jak tysiąc, pięćset, czy siedemset.
Jednak wszyscy ludzie, którzy mają zero zachcianek, nie istnieją.
Dalej, z tego że warunkiem zaspokojenia wszystkich swoich zachcianek jest posiadanie zero zachcianek, wynika, że wszystkie swoje zachcianki ma zaspokojone tylko ten człowiek, który ma ich zero, a więc ten, który nie istnieje.

To właśnie dlatego warto nie istnieć.

Gdyby jakiejś sztucznej inteligencji postawić za zadanie sprawienie, by wszyscy ludzie mieli zaspokojone wszystkie swoje zachcianki, to jej metoda realizacji tego celu byłaby tylko jedna: unicestwić wszystkich ludzi.

Mnie nikt nie rozumie w temacie wartości (nie)istnienia, bo ja staram się myśleć o tej sprawie jak automat, pomijając emocje. A większość ludzi nie jest zdolna do obrania punktu widzenia automatu.

MaluśnaOwieczka

Prosty przykład zrozumiały dla ucznia szkoły podstawowej:

Załóżmy, że pan Hilary ma 700 zachcianek, z czego 400 zaspokojonych i 300 niezaspokojonych.

Automat ma za zadanie sprawić, żeby wszystkie zachcianki pana Hilarego były zaspokojone.

Jakie możliwości działania tutaj będzie miał taki automat?

1. Zaspokoić 300 niezaspokojonych zachcianek
2. Zlikwidować 300 niezaspokojonych zachcianek
3. Zaspokoić x% z 300 niezaspokojonych zachcianek, a (100-x)% z tych 300 zachcianek zlikwidować.

Metody 1. i 2. są w istocie szczególnymi przypadkami metody 3.

Jeśli najprościej będzie zrealizować metodę 2., to automat zlikwiduje 300 niezaspokojonych zachcianek pana Hilarego.

Wtedy pan Hilary nie będzie miał 700 zachcianek, a tylko 400 zachcianek, z których wszystkie 400 będzie zaspokojone.

A co jeśli automat nie będzie w stanie zaspokoić y% z 300 niezaspokojonych zachcianek pana Hilarego, ani też nie będzie mógł ich zlikwidować bez likwidacji wszystkich pozostałych zachcianek (również tych zaspokojonych)?

Co zrobi automat?

Zabijając pana Hilarego automat zlikwiduje 700 zachcianek pana Hilarego.

Zadanie domowe:

Ile zachcianek pana Hilarego będzie teraz niezaspokojonych?

Semele

Ciekawe dywagacje.
Trochę przedziera przez nie myśl stoicka.

"Wielu nieszczęśników miota się pomiędzy obawą śmierci
a udrękami życia: i nie chcą żyć, i umrzeć nie potrafią. A więc uprzyjemniaj sobie
życie, odpędzając wszelki niepokój o nie. Żadne dobro nie cieszy posiadacza, jeżeli
on w duszy nie jest przygotowany na straty. Ale też żadna strata nie jest łatwiej-
sza do zniesienia niż taka, w której nie odczuwa się już braku rzeczy straconej”

Seneka

MaluśnaOwieczka

Jeśli nie odczuwa się braku rzeczy straconej, to znaczy, że strata nie występuje.

MaluśnaOwieczka

MaluśnaOwieczka

A teraz podam przykład, który rozwieje wszelkie wątpliwości.

Jesteś w restauracji. Kelner przed przyniesieniem Ci dania napluł do niego i nasmarkał. Widział to jego kolega.

Zjadłaś danie ze smakiem. Zapłaciłaś, wyszłaś z restauracji zadowolona.
A wieczorem przypadkowo spotkałaś kolegę tego kelnera, i powiedział Ci wtedy, że widział, jak tamten napluł i nasmarkał do Twojej zupy.

Który z kelnerów zepsuł Ci dzień? Ten, który nasmarkał Ci do talerza, czy ten, który Ci o tym powiedział?

Moim zdaniem ten, który Ci o tym powiedział jest odpowiedzialny za zepsucie Ci dnia.
Gdyby Ci o tym nie mówił, to nigdy byś w żaden sposób nie odczuła, że miałaś jakieś dodatki w zupie. Z Twojej perspektywy wszystko byłoby tak, jak gdyby zupa zawierała tylko to, co podano w przepisie.
Kto więc zrobił Ci różnicę? Różnicę zrobił Ci ten, który Ci o tym powiedział, że coś dodatkowego było w Twojej zupie. A nie ten, który tym dodatkiem Twoją zupę urozmaicił.

Według automatu to informator zachował się niemoralnie, a nie ten który napluł.
Ten który napluł nie przyczynił się do żadnego uczucia dyskomfortu u Ciebie. Do Twojego uczucia dyskomfortu przyczynił się ten, który Cię o wszystkim poinformował. To on jest więc niemoralny. I tako orzeknie automat.

MaluśnaOwieczka

A więc teraz, po tym jak zostałaś poinformowana o tym, co się działo z Twoją zupą, uzyskałaś dodatkową potrzebę, której wcześniej nie miałaś. Ta potrzeba to chęć, aby zdarzenie z zupą się nie odbyło. Potrzeba niemożliwa do zaspokojenia.

A więc jak widać, wzrost ilości potrzeb doprowadził do wzrostu frustracji.
Z tego wniosek, że zmnieszając ilość potrzeb doprowadzimy do ograniczenia frustracji.
Schodząc ciągle w dół z liczbą potrzeb dojdziemy w końcu do momentu, kiedy będzie ich zero.
Osiągając tę granicę zera potrzeb, ograniczymy frustrację do minimum.

Automat optymalizujący poziom frustracji u ludzi dążyłby więc do tego, żeby ograniczyć ilość ludzkich potrzeb do zera. A jest to możliwe do realizacji tylko poprzez przerwanie istnienia tych ludzi.

MaluśnaOwieczka

Wszelkie próby uzasadniania przez ludzi, że "życie jest wartością" mają charakter zakładania czegoś, co dopiero ma się udowodnić.

Mówi się w tych próbach o tym, że żyjąc możemy zaspokajać pewne potrzeby i że właśnie dlatego warto żyć.
To jest błąd logiczny, ponieważ nie żyjąc tych potrzeb się po prostu nie będzie miało, a więc nie będzie sensu ich zaspokajać.

A więc z punktu widzenia osoby, która nie istnieje, zaspokajanie tych potrzeb nie jest żadną wartością, ponieważ ona tych potrzeb nie posiada.

Nie zachęci więc nikt osoby nieistniejącej, żeby zachciała zaistnieć, mówiąc jej, że istniejąc będzie mogła zaspokoić pewne potrzeby. Bo ona po prostu tych potrzeb nie ma.

To tak jakby ktoś mi zachwalał wycieczkę do Kambodży mówiąc, że powinienem tam jechać, bo będę sobie mógł tam pojeść bardzo smaczne larwy i inne przepyszne robale.
No to mnie na pewno nie zachęci, bo ja nie mam potrzeby jedzenia larw ani innego robactwa.
Ja w kontekście tak zachwalanej wycieczki do Kambodży jestem taki, jak ktoś nieistniejący w kontekście życia.

Semele

MaluśnaOwieczka

Jakiego cytatu?

Semele

MaluśnaOwieczka

Akurat nie odnosiłem się do tego cytatu.

Po prostu chciałem naświetlić, że ludzkie potrzeby i działania są bez sensu. No ale taka ludzka natura. Ja to wiem, a i tak postępuję jak natura przykazała.

To jest właśnie różnica między rozumem a uczuciami. Rozum może mówić zupełnie co innego niż mówią uczucia. Większość ludzi w większości spraw stara się rozum pokierować tak, by był zgodny z uczuciami. To się chyba nazywa racjonalizacja. Ludzie racjonalizują sobie istnienie, mimo że tak naprawdę ono sensu nie ma żadnego.

Semele

MaluśnaOwieczka

Tylko tego, co nam się nie udało? A nie też tego, czego chcemy?

Semele